SPIS RZECZY

Project”, którego celem była zmiana amerykańskiej polityki społecznej w kierunkudemontażu państwa opiekuńczego, decentralizacji i promowania aktywnościobywatelskiej.W 1990 roku, pod wpływem Jana Pawła II, Neuhaus przeszedł nakatolicyzm, a rok później został wyświęcony na księdza. W 1991 roku założyłmiesięcznik „First Things”, który stał się najbardziej wpływowym i opiniotwórczymczasopismem chrześcijańskim w USA. Skupiły się wokół niego takie osoby, jakm.in. George Weigel, Michael Novak czy Joseph Bottum. W 1994 roku ks. Neuhausdoprowadził do powstania koalicji „Ewangelikałowie i katolicy razem”, która stała sięswoistym sojuszem ewangelikalno-katolickim w obronie cywilizacji chrześcijańskiej.Kiedy na początku XXI wieku w Kościele katolickim w USA wybuchł skandalpedofilski i homoseksualny, związany z molestowaniem przez księży młodychchłopców, to właśnie w środowisku ks. Neuhausa wypracowano koncepcjęprzeciwstawienia się temu zjawisku, którą nazwać można „Zero tolerancji” i którapóźniej przyjęta została przez episkopat amerykański. Zakłada ona niedopuszczaniedo święceń kapłańskich homoseksualistów i zdecydowane działania (a nietuszowanie spraw) wobec sprawców molestowania.Ze zdaniem ks. Neuhausa bardzo liczyli się m.in. prezydent George W. Bush(który traktował „ojca Richarda” wręcz jak swojego duchownego powiernika) oraz JanPaweł II. Sam Neuhaus był zafascynowany postacią tego ostatniego i przez kilkanaścieostatnich lat każdego lata przyjeżdżał do Polski, by dzielić się swoją wiedząi doświadczeniem z polską młodzieżą w ramach seminarium Instytutu Tertio Millenio.Był gorącym zwolennikiem wydawania przez Frondę polskiej edycji „First Things”.Cztery lata temu podczas pobytu w Krakowie, już po śmierci Jana Pawła II,ks. Richard John Neuhaus udzielił wywiadu Bartłomiejowi Kachniarzowi.W początkach pontyfikatu Jana Pawła II był Ksiądzluterańskim pastorem. Co wybór polskiego kardynałana papieża oznaczał dla Księdza wówczas – jakoduchownego protestanckiego?– Byłem takim rodzajem luteranina, który można by nazwać ewangelicznymkatolikiem – wbrew pozorom jest takich sporo, choć dziś są raczej w mniejszości– który wierzył, że Wielką Sprawą jest pojednanie wspólnoty luterańskiejz Kościołem katolickim. Jeśli pytasz o to, czy Jan Paweł II – jako papież od roku 1978– ukształtował moje myślenie o tym, co działo się w Kościele katolickim, i o tym, jakipowinien być mój stosunek do Kościoła, odpowiedź brzmi: jak najbardziej tak.W 1987 roku, gdy byłem jeszcze luteraninem, napisałem książkę The CatholicMoment – The Paradox of the Church in the Postmodern Age, która miała pewienoddźwięk, a co najmniej zwróciła na siebie nieco uwagi. Gdy patrzę wstecz i pytamsiebie, czy napisałbym tę książkę i miał taki ogląd Kościoła i jego znaczenia, nie