SPIS RZECZY

walczyła w XVII wieku sor Juana, a które bez najmniejszego kłopotu rozstrzygnęła napoczątku XIX wieku autorka Emmy.Kłopoty zakonnicySor Juana jest prawdziwą heroiną literatury hiszpańskojęzycznej. Jej talentprzyćmiewa sobą wszystko, co napisano w Ameryce Łacińskiej do XX wieku,a zakonne imię meksykańskiej Kreolki historycy literatury stawiają obok nazwiskLope de Vegi czy Cervantesa. Pod tym względem jest ona bez wątpienia synonimemkobiecego sukcesu.Dlaczego właściwie sor Juana Inés de la Cruz wstąpiła do zakonu, pozostajetajemnicą. Z pewnością miała nikłe szanse na korzystne zamążpójście. Była córkąhidalgo, którego nigdy nie poznała. Hiszpan ów nigdy nie ożenił się z jej matką,była zatem, z formalnego punktu widzenia, bękartem. Nie posiadała posagu, jeślinie liczyć niezwykłej inteligencji i wiedzy książkowej ukształtowanej samodzielniew bibliotece dziadka. Do klasztoru także przyjmowano z posagiem, ale tutaj łatwiejbyło o pobożnego sponsora – i taki właśnie znalazł się dla sor Juany. Był nimjezuita, ojciec Antonio Núñez de Miranda, postać niezwykle ważna nie tylko w życiumeksykańskiej zakonnicy, ale i całego ówczesnego Kościoła w Nowym Meksyku.Jeśli wierzyć samej sor Juanie, czytać nauczyła się w wieku trzech lat, pisać-– niewiele później. Potem, jak opisuje w Respuesta a sor Filotea, prosiła matkę, abypuściła ją w męskim przebraniu do stolicy, by mogła uczyć się na uniwersytecie,i obcinała sobie włosy za karę, jeśli nie zdołała się czegoś nauczyć w z górywyznaczonym czasie. Łacinę opanowała w dwadzieścia lekcji. Kiedy została dwórką