I

Figuur 6.1 Twee afferente visuele zintuigbanen van oog naar cortex. Boven: het tectopulvinaire pad, onder: het
geniculostriate pad. Het geniculostriate pad splitst zich in de visuele schors verder uit in de dorsale route (‘waar’
systeem, eindigend in gebied 7 van de pariëtale schors) en de ventrale route (‘wat’ systeem, eindigend in gebieden
20 en 21 van de temporale schors).
Daarbij projecteren de zenuwbanen die komen van delen van het netvlies die aan de buitenkant
van het hoofd liggen (de temporale retinae), naar de visuele schors aan dezelfde (ipsilaterale)
kant van het hoofd. De helften van het netvlies die aan de binnenzijde liggen (de
nasale retinae), ‘steken over’ naar de tegenovergestelde (contralaterale) delen van de visuele
schors. Dit betekent dat het rechter visuele veld naar links, en het linker visuele veld naar
rechts in de visuele schors projecteren. Ook in het CGL van de thalamus is deze scheiding
van de visuele velden een feit; linkerveld projecteert hier naar rechter CGL, en rechterveld
naar linker CGL.
Binnen de geniculostriate route zijn twee parallelle afferente banen, het magnocellulaire en
het parvocellulaire pad, kort aangeduid als magno- en parvopad, gelijktijdig actief. De termen
parvo en magno hebben betrekking op de specifieke eigenschappen van twee soorten
ganglioncellen die direct achter het netvlies liggen, en de hiermee geassocieerde neuronenclusters
in de visuele schors.
Het magnopad bestaat uit zogeheten Y-ganglion cellen met een groot cellichaam, die vooral
gevoelig zijn voor de algemene contouren van stimuli en snelle beweging, terwijl het parvopad
gevormd wordt door X-cellen met een klein cellichaam die gevoelig zijn voor fijne details
en kleur, en meer ingesteld zijn op langzame beweging. Magno- en parvobanen ontspringen
dus achter het netvlies, en projecteren vervolgens in verschillende lagen van het CGL: de Y-
of magnobanen projecteren naar lagen 1 en 2, en de X- of parvobanen naar lagen 3, 4, 5 en
6. anatomische differentiatie, namelijk tussen zenuwbanen afkomstig van het linker- en rechteroog.
De zes lagen van het CGL (niet te verwarren met de zes lagen van de visuele hersenschors)
vertonen nog een tweede In figuur 6.4 zijn deze aangegeven als contralaterale
129