I

proefpersonen. Ook vond Davidson bij normale proefpersonen verschillen in het EEG bij
aanbieding van positieve videofilms zoals spelende hondjes en negatieve videofilms zoals
operatiescènes. Hierbij bleek dat er bij het kijken naar positieve video's een sterkere activatie
in de linker frontale schors, en bij het kijken naar negatieve beelden een sterkere activatie in
de rechter frontale schors optrad.
9.7.2. Rechterhemisfeer: dominant voor affectieve processen
Een tweede opvatting is dat de twee hemisferen niet zozeer in verwerking van valentie van
emoties verschillen, doch dat de rechterhemisfeer in het algemeen beter 'geschikt' is voor de
verwerking van affectieve processen dan de linkerhemisfeer. In extreme vorm betekent dit
dat de rechterhemisfeer dominant is voor alle affectieve processen.
Zoals eerder betoogd, vormen emoties geen homogeen proces, maar kunnen hierin verschillende
deelcomponenten worden onderscheiden, zoals perceptie, bewuste beleving en expressie.
Ook is het zo dat inputgerelateerde verwerking doorgaans met de posterieure, en
outputgerelateerde verwerking met de anterieure schorsgebieden is geassocieerd. In de
meeste affectstudies is er echter geen onderscheid gemaakt tussen deze deelprocessen van
emotie, of verschillende corticale gebieden binnen een hemisfeer. Een uitzondering hierop
vormt het onderzoek van Davidson. Volgens hem is het rechter posterieure pariëtale schorsgebied
superieur in het begrijpen van emoties, onafhankelijk van de valentie. Daarentegen
zou de linker anterieure schors superieur zijn in de expressie van positieve emoties, en
rechter anterieure schors superieur zijn in expressie van negatieve emoties. Deze theorie
gaat dus uit van een zeer complexe drievoudige interactie tussen hemisfeer (links, rechts),
corticaal gebied (anterieur, posterieur) en emotieproces (begrijpen, expressie).
Ook voor bovenstaande interactieve en meer genuanceerde opvattingen is echter nog weinig
empirische steun gevonden. Wél wordt consistent in meerdere studies gerapporteerd dat de
rechterhemisfeer betrokken is bij herkenning van gelaatsexpressies, onafhankelijk van valentie.
Dit is onder andere aangetoond met 'chimerische" stimuli waarbij linker- en rechterhelften
van een gezicht een verschillende emotionele expressie tonen (zie figuur 9.19). De meeste
rechtshandige proefpersonen laten zich hierbij leiden door de expressie van de linkerhelft
van het gezicht, die naar de rechterhemisfeer projecteert. Ook blijkt dat bij tachistoscopische
presentatie van gezichten in het rechter en linker visuele veld, gezichten in het linker visuele
veld doorgaans meer accuraat of sneller worden herkend dan gezichten in het rechter visuele
veld.
282