I

De latentietijd van het vuren van gezichtspecifieke cellen in de orbitofrontale schors is echter
langer dan die van cellen in de temporale schors, hetgeen duidt op een later, en mogelijk ook
'dieper', verwerkingsstadium.
Onderzoek met resusapen heeft veel aan het licht gebracht over de functie van de orbitofrontale
schors. Zo blijven apen met laesies in dit gebied met een motorrespons reageren op
objecten die niet meer beloond worden, maar die op vorige trials wel met voedsel werden
beloond. Volgens Rolls heeft dit mogelijk te maken met het feit dat neuronen in de orbitofrontale
schors geen geheugenrepresentatie kunnen opbouwen van objecten, die op nietbeloonde
trials worden gepresenteerd. Dit wordt in conditioneringsexperimenten aangeduid
als extinctie of uitdoven.
De orbitofrontale schors zou met name belangrijk kunnen zijn voor het herkennen van secundaire
reinforcers in leersituaties waarbij steeds verschillende objecten als secundaire
reinforcer aan de primaire reinforcer worden gekoppeld, en waarbij dus ook voortdurend van
respons moet worden 'geswitched'. Bij de mens leiden laesies van het orbitofrontale gebied
tot een meer complex reactiepatroon (zie ook het gerelateerde kader).
9.5.4 Anterieure cingulate gebied
Het anterieure cigulate gebied is betrokken in de controle van zowel cognitieve als affectieve
processen. Dit ringvormige gebied vormt functioneel gezien een schakel tussen drie
naburige gebieden, namelijk de prefrontale schorsgebieden (belangrijk voor cognitieve
controle en werkgeheugen), delen van het limbisch systeem (amygdala en orbitofrontale
schors) en de motorische gebieden.
Figuur 9.12 Mediaal aanzicht van de hersenen
van de resusaap met de twee voornaamste
subgebieden van de cingulate
schors: het executieve gebied (anterieur:
donkergrijs) en het evaluatieve gebied
(posterieur). Betekenis aanduidingen van
belangrijkste anterieure gebieden: VOA:
vocaal-emotioneel gebied, AAA: attentie
voor actie gebied, VMA: autonome responsen,
NCA: nociceptief (pijn) gebied. Naar:
Posner & Raichle (1994).
Algemeen gesteld zou het als de
‘interface’ kunnen worden gezien
tussen cognitie en emotie. Het gebied kan in twee subgebieden worden onderverdeeld,
een posterieur deel en een anterieur deel, waarvan de functies nog niet volledig in kaart
zijn gebracht (zie figuur 9.12). Het anterieure deel wordt vooral verantwoordelijk geacht
voor verwerking en controle van zowel autonome als gedragsmatige emotionele respon-
271