I

axon. Een veel voorkomende multipolaire cel is de piramidecel. Deze bevindt zich in grote
aantallen in de cerebrale schors, maar ook in de schors van de hippocampus.
Figuur 2.13 Verschillende typen zenuwcellen met hun cellichaam (of soma), dendrieten (ontvangen informatie
van andere cellen) en lange uitlopers of axonen (zenden informatie naar andere zenuwcellen). Vooral piramidecellen
en stercellen (rechts) komen in de cortex in grote getale voor. Naar: Kandel e.a. (1991).
Andere typen cellen zijn Purkinje-cellen en stercellen. De eersten hebben een sterk vertakte
dendrietenboom, en komen uitsluitend voor in de kleine hersenen. Stercellen die in grote
getale in de cerebrale schors voorkomen, vertonen een meer korrelige structuur. Daarom
worden ze ook korrelcellen genoemd. Hun functie is vooral het vervoer van impulsen tussen
de corticale gebieden. Corticale gebieden waarin stercellen overheersen noemt men granulaire
(korrelige) schors in tegenstelling tot corticale gebieden, zoals sensorische en motorische
projectiegebieden, waarin piramidecellen overheersen: deze worden aangeduid als
agranulaire (niet korrelige) schors. De piramidecellen zijn vooral betrokken bij verwerking van
informatie van de zintuigen, en vervoer van impulsen naar de motorneuronen in het ruggemerg.
Informatieverwerking in een cel geschiedt via actiepotentialen. Deze worden opgewekt als de
membraanpotentiaal (in rust: -70 mv) een bepaalde drempelwaarde overschrijdt (bijvoorbeeld
van -70 mv verandert in -50 mv). Dit proces heet depolarisatie. Deze veroorzaakt een verandering
in doorlaatbaarheid van het membraan voor natriumionen (Na+), die zich in grote getale
aan de buitenzijde van de celwand bevinden (zie figuur 2.14).
57