I

(C) en ipsilaterale (I) banen. Contralaterale banen kruisen de hersenen via het eerder genoemde
chiasma-opticum. Gekruiste banen afkomstig van de tegenovergestelde retina
eindigen in lagen 1, 4 en 6, ongekruiste banen afkomstig van de gelijkzijdige retina in lagen
2, 3 en 5 van het CGL.
Figuur 6.2 Inputs van de beide retina’s naar verschillende
lagen in het corpus geniculatum laterale (CGL)
van de thalamus, en uiteindelijk de visuele schors (Gebied
17). Getoond wordt de projectie van linker visuele
veld naar de rechter CGL en primaire schors. Gestippelde
banen zijn ipsilaterale (I) of eenzijdige banen van
het rechteroog, getrokken dikke lijnen zijn contralaterale
(C) of gekruiste banen van het linkeroog. I en C banen
maken contact met alternerende lagen in het CGL. Ook
zichtbaar zijn het magnopad en parvopad. Deze maken
respectievelijk contact met lagen 1 en 2, en lagen 3,4,5
en 6 van het CGL. Deze banen ontspringen achter het
netvlies, maar zijn hier alleen getekend vanaf het CGL.
Uit: Kandel e.a. (1991).
Gaande van retina via het CGL naar de primaire
visuele schors (V1) nemen de receptieve
velden geleidelijk toe in grootte. De receptieve
velden zijn het kleinst voor de
ganglioncellen van de retina. Groepen receptieve velden van deze ganglioncellen combineren
zich vervolgens tot één groter receptief veld van het CGL, terwijl groepen receptieve
veleden van CGL zich op hun beurt weer samenvoegen tot een nog groter receptief veld in
V1.
Tectopulvinaire route. De tweede route loopt van de retina via het tectum, en vervolgens via
het pulvinar van de thalamus naar de posterieure pariëtale schors. Dit pad wordt gezien als
een evolutionair oude route, die vooral belangrijk is voor visueel ruimtelijke oriëntatie. Een
belangrijke schakel in deze route zijn de colliculi superior in het tectum. Deze bevatten niet
alleen een visuele representatie van de omgeving, maar ook ruimtelijke ‘kaarten’ van het
lichaamsoppervlak, en posities van geluid in de ruimte. In tegenstelling tot de somatosensorische
schors, is de voorstelling of ‘mapping’ van het lichaamsschema hier echter niet afhankelijk
van tactiele, maar van visuele prikkels.
Een meer specifieke rol van de colliculi superior is controle van saccades (oogsprongen). Zij
doen dit in samenwerking met de frontale oogvelden in de anterieure schors en de posterieure
pariëtale schors. De colliculi zijn vooral betrokken bij de integratie van verschillende zintui-
130