I

(samen neostriatum genoemd), globus pallidus − of pallidum − substantia nigra en nucleus
subthalamicus (afgekort, STN).
Figuur 6.8 Twee lusvormige corticale-subcorticale circuits van het motorische systeem. Boven: basale ganglia
(bestaande uit nucleus caudatus en putamen). Onder: cerebellum. Beide circuits lopen via gescheiden thalamische
kernen naar motorische gebieden in de anterieure schors, en ontvangen input van grote delen van zowel
posterieure als anterieure schors.
De globus pallidus wordt daarbij nog onderverdeeld in de globus pallidus interna (GPi) en
globus pallidus externa (GPe). De substantia nigra bevat twee substructuren, de pars reticulata
(SNr) en de pars compacta (SNc). De laatste structuur bevat vele dopaminerge neuronen
die projecteren naar het striatum. Het striatum ontvangt tenslotte ook informatie vanuit
de intralaminaire kernen van de thalamus, en de cortex.
Met name de groep van Alexander en DeLong heeft veel baanbrekend onderzoek verricht
naar verbindingen tussen cortex en basale ganglia, en heeft vastgesteld dat er meerdere
parallelle en specifieke lussen bestaan. De twee belangrijkste zijn de zogeheten complex en
motor loops. Deze twee lussen zijn in feite al in het bovenste deel van figuur 6.8 aangegeven.
De ‘motor loop’ loopt tussen premotore schors en putamen, en de 'complex loop' tussen
de frontale associatiegebieden en nucleus caudatus. Beide circuits lopen niet alleen via
aparte gebieden in het striatum, maar ook via andere aparte kernen in de basale ganglia
(respectievelijk: pallidum en substantia nigra, het gebied GPi/SNr: zie verder in deze paragraaf)
en de thalamus. Vanuit de thalamus (de ventrolaterale kernen) voeren zij weer terug
naar de cortex. De motor loop is vooral betrokken bij de executie van beweging, de complexe
loop bij planning en voorbereiding van beweging.
142