Herkese Lazim Olan Iman - Mevlana Halidi Bagdadi

LAMARTİNE: (Alphonse Marie Louis de)
Fransanın dünyâca tanınmış büyük edîblerinden ve devlet
adamlarından biri olan Lamartine (1204 [m. 1790]-1285 [m. 1869])
vazîfe ile bütün Avrupayı ve Amerikayı dolaşmış ve bu arada, Sultan
Abdülmecîd hân zemânında Türkiyeye de gelmişdir. Pâdişâh
tarafından, büyük dostlukla kabûl edilen Lamartine’e ayrıca, Aydın
vilâyetinde bir de çiftlik hediyye edilmişdir. Bakınız, Lamartine,
(Histoire de Turquie=Türkiye Târîhi) adlı eserinde Muhammed
aleyhisselâm için ne diyor:
(Muhammed “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” bir yalancı peygamber
miydi? Onun eserlerini ve târîhini inceledikden sonra bunu
düşünemeyiz. Çünki yalancı peygamberlik, iki yüzlülükdür. Yalanda
doğruluğun kudreti bulunmadığı gibi, iki yüzlülükde inandırma
kudreti yokdur.
Mekanikde, bir cism atıldığı zemân onun varabileceği yer, fırlatma
kuvvetine tâbi’dir. Bir ma’nevî ilhâmın kuvveti de, onun hâsıl
edeceği eser ile ölçülür. Bu kadar çok şey taşıyan, bu kadar
uzaklara kadar yayılan ve bu kadar uzun zemân aynı kudretde devâm
eden bir “din” (ya’nî İslâmiyyet) yalan olamaz. Bunun çok samîmî
ve çok inandırıcı olması gerekir. Muhammed aleyhisselâmın
hayâtı, gayretleri, memleketin hurâfelerine ve putlarına kahramanca
saldırıp onları parçalaması, puta tapan kavmin hiddetlerine
karşı koymak cesâreti, şecâ’ati, kendine saldırdıkları hâlde, 13 sene
Mekkede hemşehrileri arasında çeşidli hakâret ve zulmlere tehammül
etmesi, Medîneye hicreti, durmadan yapdığı teşvîkler ve
verdiği va’zlar, nasîhatler, çok üstün düşman kuvvetleriyle yapdığı
cihâdlar, kazanacağına olan i’tikâdı, en büyük felâket zemânında
bile duyduğu insan üstü i’timâd, zaferde bile gösterdiği sabr ve tevekkül,
sözlerini kabûl etdirme azmi, sonsuz ibâdeti, Allahü teâlâ
ile mukaddes konuşmaları, vefâtı ve vefâtından sonra da devâm
eden şân, şeref ve zaferleri, Onun hiç bir zemân bir yalancı peygamber
olmadığını, tam aksine, büyük bir îmâna sâhib bulunduğunu
gösterir “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem”.
İşte bu îmânı, Rabbine olan i’timâdı, Ona, ortaya iki yeni i’tikâd,
îmân koymasını sağladı: Biri, (Tek ve ebedî varlık olan bir Allahın
bulunduğu), ikincisi ise (Putların tanrı olmadığı) idi. Birincisi
ile, arablara, o zemâna kadar bilmedikleri bir olan Allahü teâlâyı
tanıtıyor, ikincisi ile de, o zemâna kadar tanrı zan etdikleri putları
onların elinden alıyordu. Kısaca, bir kılıç darbesi ile yalancı
ilahları, putları kırıyor, bunun yerine onlara (Tek Allah) îmânını
yerleşdiriyordu.
– 167 –