Herkese Lazim Olan Iman - Mevlana Halidi Bagdadi

Zuhûrundan bugüne kadar, saf ve temiz kalan tek din, islâm dînidir.
Kur’ân-ı kerîm, bir kelimesi bile değişmeden, bugüne kadar
gelmişdir.
Bugünkü İncîllerde, Allahü teâlânın emrleri değil, yalnız Îsâ
aleyhisselâmın zemânla değişdirilen sözleri ile, yapdığı işler yazılıdır.
Hâlbuki, islâm dîninde Allahü teâlânın emrleri ile Peygamberinin
“sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” sözleri birbirinden ayrılmışdır.
Allahü teâlânın emrleri Kur’ân-ı kerîmde yazılıdır. Hazret-i
Peygamberin “sallallahü teâlâ aleyhi ve sellem” sözleri ise,
(Hadîs) ismi altında ayrıca toplanmışdır.
Müslimânlıkda, Allahü teâlâ doğrudan doğruya kullarına hitâb
eder. Hıristiyanlıkda böyle birşey yokdur.
Hıristiyanlıkda, akl-ı selîm sâhiblerinin kabûl edemiyeceği en
mühim mes’ele, (Üç Tanrı) akîdesidir. Hıristiyanlar, tek Allaha
değil, üç Tanrıya inanırlar. Hiç bir hıristiyan din adamı, bugüne
kadar, bu husûsu mantıkî bir tarzda îzâh edememişdir. Etmesine
de imkân yokdur. Zîrâ, bu akîde temâmiyle temelsiz ve anormaldir.
Bu dünyâyı ancak bir tek büyük yaratıcı yaratabilir. Üçlü Tanrıya
inanmak, puta tapmak demekdir. Aklı başında olan bir insan,
ancak bir tek hâlıka [yaratıcıya] inanır.
Bundan mâ’ada hıristiyanlar, insanların günâhkâr olarak doğduğunu,
bu günâhlardan temizlenmek için, keffâret vermek mecbûriyyetinde
bulunduklarını, eğer insanlar, hıristiyanların esâs i’tikâdları
olan üç tanrıya inanmıyacak olurlarsa, sonsuz bir ölüme
mahkûm olarak, tekrâr dirilmiyeceklerini telkîn ederler. O hâlde,
esâsen günâhkâr olarak doğan ve bir dahâ dirilmek imkânından
da mahrûm bulunan insanların dünyâda beyhûde yere ibâdet edecekleri
yerde, hâzır ellerine fırsat geçmişken, zevk ve safâ ile vakt
geçirmeleri, birbirlerini aldatmaları, her dürlü fenâlıkları yapmaları
kadar tabî’î ne olabilir? Bunun içindir ki, bugün hıristiyanlar,
ahlâk ve din kâ’idelerine uymadan yaşamakda ve büsbütün dinsizliğe
doğru gitmekdedirler. Bunlar, makina hâline gelmişlerdir ve
rûhları bomboşdur.
Şimdi Japon dinlerine gelelim: Japonyada esâs olarak iki din
vardır. Bunlardan biri olan Mahayana Budistliği, ibtidâî budistlik
ile sâf budistliğin birleşdirilmiş şeklidir. Biraz Brahmanizme benziyor.
Bunların i’tikâdları tedkîk edilince, Budanın bir ateist [Allahsız]
olduğu görülür. Çünki Buda, Allahü teâlâdan hiç bahs etmemekde
ve beden öldüğü zemân, rûhun ölmiyeceğine de inanmamakdadır.
Brahmanların rûh hakkındaki kanâ’atleri, bu kadar
maddî değildir. Ama, öyle karışık ifâde olunmakdadır ki, ne de-
– 231 –