Herkese Lazim Olan Iman - Mevlana Halidi Bagdadi

i esâsları iyice tedkîk etdim. Bu (Sekiz Yol)da çok derin felsefe
ve çok güzel nasîhatler vardı. Ama, insâna ne doğru bir yol gösteriyor,
ne de doğru yolu seçebilmek için lüzûmlu bilgileri veriyordu.
Bu sefer Mecûsîliği tedkîke başladım. Ben üç tanrıdan kaçarken,
bu dinde de karşıma birçok tanrı çıkdığını gördüm. Sonra bu
din, o kadar inanılmaz efsâneler, hurâfelerle doldurulmuşdu ki,
böyle bir dîni kabûl etmeğe imkân yokdu.
Bundan sonra yehûdîliği incelemeğe başladım. Yehûdîlik benim
için yeni bir din sayılmazdı. Çünki, Kitâb-ı mukaddesin
(Ahd-i Atîk) denilen eski kısmı temâmen yehûdîlerin Tevrâtından
alınmışdı. Fekat yehûdîlik de beni tatmîn edemedi. Evet, yehûdîler
tek Allaha inanıyorlardı ve ben bunu çok doğru buluyordum.
Fekat ondan sonra her şeyi inkâr ediyorlar ve yehûdî dîni,
bir rehber olacak yerde, dürlü karışık ibâdet şeklleri ve merâsimlerle
dolu bir hâl alıyordu.
Dostlarımdan biri bana ispiritizme ile meşgûl olmamı tavsiye
etdi. (Rûhlarla konuşmak, din yerine geçer!) diyordu. Bu beni hiç
tatmîn etmedi. Çünki, ispiritizmenin insanın kendi kendini hipnotize
etmesinden ibâret olduğunu, insan rûhunu hiç bir zemân besleyemiyeceğini
pek çabuk anlamışdım.
İkinci Cihân Harbi sona ermişdi. Ben bir ofisde çalışmağa başladım.
Fekat, hâlâ rûhum bir din arıyordu. Birgün gazetede bir
i’lân gördüm. Îsâ aleyhisselâmın ulûhiyyeti hakkında bir konferans
verileceği ve bu konferansa her dinden adamların iştirâk edebileceği
yazılıydı. Bu konferansı çok merak etdim. Çünki, orada
Îsâ aleyhisselâmın Allahın oğlu olup olmadığı münâkaşa edilecekdi.
Konferansa katıldım ve orada bir müslimânla tanışdım. Bu
müslimân, kendisine sorduğum süâllere o kadar güzel, o kadar
mantıkî cevâblar verdi ki, o zemâna kadar, hiç aklıma gelmediği
hâlde, islâmiyyet ile meşgûl olmağa karar verdim. Müslimânların
kudsî kitâbı olan Kur’ân-ı kerîmi okumağa başladım. Bu kitâbda
beyân edilen hükmlerin, 20. asrdaki birçok tanınmış devlet adamlarının
beyânlarından çok dahâ yüksek olduğunu, büyük bir hayret
ve takdîr ile görüyordum. Bu sözleri hiç bir insan söyliyemezdi.
Onun için, vaktîle bize öğretdikleri gibi (İslâm dîni yalandır.
Kur’ân uydurma bir kitâbdır) sözüne artık inanmıyordum.
Kur’ân-ı kerîm uydurma bir kitâb olamazdı. Bu kadar mükemmel
sözleri, ancak insan üstü bir varlık söyliyebilirdi.
Ben, hâlâ tereddüd ediyordum. İslâmiyyeti kabûl etmiş İngiliz
– 208 –