Herkese Lazim Olan Iman - Mevlana Halidi Bagdadi

Zîrâ müslimânlık, Allahü teâlânın hiç bir şerîki olmadığını ve bir
günâhın ancak Allah tarafından afv edilebileceğini esâs olarak kabûl
etmekdedir. Bu îmân, tabî’at kanûnlarına ne kadar uygundur!
Tarlada, çiftlikde, köyde, şehrde, okulda, hükûmetde, devletde,
kısaca her yerde, bir tek baş vardır. İkilik dâimâ ayrılığa sebeb olmuşdur.
İslâm dîninin en doğru din olduğunu bana gösteren ikinci delîl,
islâmiyyetden evvel, temâmen vahşî bir tarzda yaşayan arabların,
islâm dîni sâyesinde, çok kısa bir zemân içerisinde, dünyânın en
medenî, en kudretli bir devleti hâline gelmeleri ve insan sevgisini
Arab çöllerinden, tâ İspanyaya kadar götürebilmeleridir. Müslimân
Arablar, İspanyayı bir çöl hâlinde buldular. Onu, kısa zemânda,
bir gül bağçesi hâline getirdiler. John W. Draper gibi dürüst bir
târîhci, (1226 [m. 1811]-1299 [m. 1882]) (The Intellectual Development
of Europe=Avrupanın ma’nevî tekâmülü) adındaki eserinde,
islâmın asrî medeniyyetin teessüsünde oynadığı son derece büyük
ve mühim te’sîri anlatmakda, (Hıristiyan târîhciler islâmiyyete
olan kinlerinden dolayı, bu hakîkati gizlemeğe çalışmakda, Avrupanın
müslimânlara ne kadar borçlu olduğunu, bir dürlü i’tirâf
edememekdedirler) demekdedir.
Aşağıda, müslimânların İspanyayı nasıl buldukları hakkında
Draperin yazılarını aynen nakl ediyorum:
(O zemânki Avrupalılar temâmîle barbardı. Hıristiyanlık, onları
barbarlıkdan kurtaramamışdı. Onlara hâlâ vahşî nazariyle
bakmak gerekirdi. Pislik içinde yaşarlardı. Kafaları, hurâfelerle
doluydu. Doğru dürüst düşünmek hâssasına bile mâlik değildiler.
Âdî kulübelerde yaşarlardı. Eğer kulübenin zemîninde veyâ duvarlarında
bir hasır örtüsü varsa, bu büyük bir zenginlik işâreti sayılırdı.
Yidikleri, yabânî fasülye, havuç gibi sebzeler, ba’zı otlar,
hattâ ba’zen ağaç kabuklarıydı. Elbise olarak, uzun müddet dayandığı
için dabağlanmamış hayvan postları kullanıyorlar ve bunun
için çok pis kokuyorlardı.
Müslimânlar, onlara her şeyden önce temizliği öğretdiler.
Müslimânlar, günde beş def’a yıkanıyorlardı. Onların da günde
hiç olmazsa bir kerre yıkanmasını sağladılar. Sonra, onların üzerinden
pis kokulu, parça parça olmuş, bitlerle dolmuş olan hayvan
derilerini çıkarıp atarak, onlara güzel kumaşlardan, renkli ipliklerden
örülerek yapılmış olan kendi elbiselerinden verdiler.
Onlara yemek pişirmesini, yemek yimesini öğretdiler. İspanyada
evler, konaklar, serâylar inşâ etdiler. Mektebler, hastahâneler
kurdular. Üniversiteler te’sîs etdiler. Bu üniversiteler, bütün dün-
– 177 – Herkese Lâzım Olan Îmân: F-12