Herkese Lazim Olan Iman - Mevlana Halidi Bagdadi

Bu cümlelerin Benî İsrâile gönderilen Peygamberlerin kitâblarından
alındığını zan ediyoruz. Zîrâ, dikkat ediniz, Allahü teâlâ bu
sözlerle, BİR olduğunu (Oğul ve Rûh-ül-kuds gibi ilahların olmadığını),
Peygamberleri kendisinin gönderdiğini ve kendisinden
başka HİÇBİR İLAH BULUNMADIĞINI beyân etmekdedir.
Şimdi Kitâb-ı mukaddesin ikinci menba’ını îzâh edelim:
2) Bu ikinci kısmda yazılı olan sözler Peygamberler tarafından
söylenilmiş olabilir. Meselâ:
(Sâat dokuza doğru Îsâ, feryâd ederek (Eli, Eli, Lama, Sabaktani).
Ya’nî Allahım, Allahım, beni niçin terk etdin? diye yüksek
sesle bağırdı.) [Matta, 27:46]
(Îsâ ona cevâb verdi: Dinle ey İsrâîl! Allahımız Rab, bir tek
olan Rab’dir.) [Markos 12:29] [Dikkat edin, yine Oğuldan ve Rûhülkudsden
bahs edilmiyor.]
(Îsâ ona dedi: Niçin bana kerîm, iyi diyorsun? Allahdan gayrı
kerîm, iyi yokdur). [Markos 10:18]
Îsâ aleyhisselâm tarafından söylendiği rivâyet edilen bu sözler,
Peygamber kelâmı olabilir. O hâlde Kitâb-ı mukaddesde Allahü
teâlânın kelâmı ile Peygamberlerin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”
kelâmları birbirine karışmış bulunmakdadır. Hâlbuki müslimânlar
Allahü teâlânın kelâmı ile Peygamberin kelâmlarını birbirinden
ayırmışlar ve Peygamberin “aleyhimüssalevâtü vetteslîmât”
kelâmlarını (Hadîs-i şerîf) ismi altında ayrı kitâblarda toplamışlardır.
Şimdi Kitâb-ı mukaddesin üçüncü kısmındaki sözlere gelelim:
3) Buradaki sözlerin bir kısmı Îsâ aleyhisselâmın havârîleri tarafından,
Îsâ aleyhisselâm hakkında kayd edilmiş vak’alardan, bir
kısmı ba’zı kimselerin sözlerinden, bir kısmı ba’zı târîhçilerin rivâyetlerinden,
bir kısmı ise, kimin tarafından ve niçin söylendiği
ma’lûm olmıyan rivâyetlerden ibâretdir. Bir misâl verelim:
(Uzakda yapraklı bir incir ağacı gördü. Belki onda birşey bulurum
diye onun yanına geldi. Yanına varınca, üzerinde yapraklardan
başka birşey bulamadı. Çünki incir mevsimi değildi). [Markos
11:13]
Burada bir kimse, diğer bir kimseden bahs ediyor. Anlatanın
kim olduğu belli değildir. Ancak, incir ağacının yanına giden zâtın
Îsâ aleyhisselâm olduğu beyân edilmekdedir. Bu satırları yazan
Markos ise, Îsâ aleyhisselâmı hiç görmemişdir. Buradaki diğer bir
husûs da, bu âyetin devâmı olan 14 üncü âyetde, Îsâ aleyhisselâ-
– 273 – Herkese Lâzım Olan Îmân: F-18