Herkese Lazim Olan Iman - Mevlana Halidi Bagdadi

kadınları ile görüşdüm. Onlardan yardım istedim. Bana kitâblar
tavsiye etdiler. Bu kitâblar arasında Muhammed “sallallahü teâlâ
aleyhi ve sellem” ile Îsâ aleyhisselâmı mukâyese eden (Mohammed
and Christ) adlı kitâbla, islâm dînini îzâh eden (The Religion
of İslâm) adlı eserler vardı. (Hıristiyanlığın Kaynakları = The Sources
of Christianity) isminde diğer bir kitâbda ise, hıristiyanlıkda
bulunan birçok ibâdetlerin ibtidâî insanların ibâdet usûllerinden
alındığı ve hakîkatde şimdiki hıristiyanlığın bir (puta tapmak) dîni
olduğu çok açık bir tarzda anlatılıyordu.
Kur’ân-ı kerîmi ilk okuduğum zemân sıkıldığımı i’tirâf ederim.
Çünki, içinde pek çok tekrarlar vardı. Şunu bilmelidir ki,
Kur’ân-ı kerîm insana yavaş yavaş te’sîr ve nüfûz eden bir kitâbdır.
Kur’ân-ı kerîmi iyi anlamak ve ona bağlanmak için, onu birçok
def’alar okumak lâzımdır. Ben de, okudukça bu mukaddes kitâba
bağlandım. O kadar ki, her gece, onu okumadan uyuyamıyordum.
Benim üzerimde en büyük te’sîr yapan husûs, Kur’ân-ı kerîmin
insanlara mükemmel bir rehber oluşuydu. Kur’ân-ı kerîmde
bir insanın anlıyamıyacağı tek şey yokdu. Müslimânlar Peygamberlerini
kendileri gibi bir insan olarak kabûl ediyorlardı. Müslimânlarca,
Peygamberlerin diğer insanlardan farkı, bunların çok
yüksek akl ve ahlâk sâhibi, günâhsız ve kusûrsuz olmaları idi. Yoksa,
onların ulûhiyyet ile bir râbıtaları yokdu. İslâm dîni, Muhammed
aleyhisselâmdan sonra artık hiçbir Peygamber gelmiyeceğini
bildiriyordu. Ben buna i’tirâz etdim. (Niçin başka bir Peygamber
gelmiyecek?) diye sordum. O zemân, müslimân kadınlardan birisi
bana bu husûsu şöyle îzâh etdi, (Müslimânların kudsî kitâbı olan
Kur’ân-ı kerîm, bir insana lâzım olan bütün iyi ahlâkı, dînî esâsları,
Allahü teâlânın rızâsına kavuşduran yolu, dünyâda ve âhiretde
huzûr ve selâmete vâsıl olmak için lâzım olan husûsları insanlara
öğretmekdedir. Artık insanların başka bir rehbere, başka bir Peygambere
ihtiyâcları kalmamışdır.)
Bu sözlerin çok doğru olduğu şundan bellidir ki, aradan on
dört asr geçdiği hâlde, Kur’ân-ı kerîmin esâsları hiç değişmeden
bugünkü hayât tarzına ve bugünkü ilm seviyesine temâmen uymakdadır.
Fekat, ben hâlâ tereddüd ediyordum. Çünki, aradan 14
asr geçmişdi. Biz şimdi 1954 senesinde bulunuyorduk. Acabâ 571
senesinde doğmuş olan Muhammed aleyhisselâmın bildirdiği islâmiyyetin
içinde bugünkü şartlara uymıyan tek bir nokta yok muydu?
Büyük bir titizlikle, islâmiyyetde kusûrlar aramağa başladım.
Benim rûhum islâmiyyete temâmen inandığı, bu dînin hak din olduğu
gözümün önünde canlandığı hâlde, onda hâlâ kusûr arayı-
– 209 – Herkese Lâzım Olan Îmân: F-14