05.06.2013 Views

L'OSSERVATORE ROMANO

L'OSSERVATORE ROMANO

L'OSSERVATORE ROMANO

SHOW MORE
SHOW LESS

Create successful ePaper yourself

Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.

.<br />

PAGINA<br />

4 .<br />

SANTA SEDE<br />

<strong>L'OSSERVATORE</strong> <strong>ROMANO</strong> Lunedì-Martedì 3-4 Dicembre 2001<br />

«Seguo con attenzione tutte le notizie<br />

che giungono dal nostro Paese.<br />

Mi rallegro perché continua incessante<br />

il processo del suo sviluppo economico.<br />

Allo stesso tempo, però, risento<br />

profondamente dell'indigenza<br />

di molte persone e di numerose famiglie<br />

che si rivolgono al Papa per ottenere aiuto,<br />

per il sostegno materiale e spirituale»<br />

«Malgrado l'opinione degli scettici<br />

si è potuto vedere che il Concordato<br />

non soltanto ha contribuito a migliorare<br />

la cooperazione della Chiesa e degli organi<br />

dello Stato a favore del bene comune<br />

ampliando gli spazi di libertà delle persone<br />

e della società, ma è anche divenuto uno<br />

strumento ecumenico riguardo ad altre<br />

Chiese e comunità confessionali in Polonia»<br />

CREDENZIALI Il discorso di Giovanni Paolo II al nuovo Ambasciatore presso la Santa Sede durante l'udienza per la presentazione delle Lettere<br />

Nella giusta aspirazione al pieno ingresso nell'Unione Europea, la Polonia<br />

non può privarsi della sua inalienabile tradizione storica legata al cristianesimo<br />

Il Santo Padre Giovanni Paolo II ha<br />

ricevuto oggi, lunedì 3 dicembre, alle<br />

ore 11, in solenne udienza, S.E. la<br />

Sig.ra Hanna Suchocka, nuovo Ambasciatore<br />

della Polonia presso la Santa<br />

Sede, che ha presentato le Lettere Credenziali<br />

con cui viene accreditata nell'alto<br />

ufficio.<br />

S.E. il Signor Ambasciatore, rilevato<br />

alla sua residenza da un Addetto di Anticamera<br />

e da due Gentiluomini di Sua<br />

Santità, è giunto alle 10.45 al Cortile di<br />

San Damaso, nel Palazzo Apostolico Vaticano,<br />

ove un reparto della Guardia<br />

Svizzera Pontificia rendeva gli onori.<br />

Al ripiano degli ascensori, S.E. l'Ambasciatore<br />

era ricevuto da un Gentiluomo<br />

di Sua Santità e, subito dopo, saliva<br />

alla seconda Loggia, dove si trovavano<br />

ad attenderlo gli Addetti di Anticamera<br />

ed i Sediari. Dalla seconda Loggia il corteo<br />

si dirigeva alla Sala Clementina, dove<br />

l'Ambasciatore veniva ricevuto dal<br />

Prefetto della Casa Pontificia, Monsignor<br />

James Michael Harvey, il quale lo accompagnava<br />

nella Biblioteca privata.<br />

Il Prefetto presentava al Santo Padre<br />

il nuovo Ambasciatore della Polonia.<br />

Dopo la presentazione delle Lettere<br />

Credenziali da parte dell'Ambasciatore,<br />

aveva luogo lo scambio dei discorsi.<br />

Questo il testo del discorso del Papa:<br />

Ekscelencjo,<br />

Szanowna Pani Ambasador,<br />

Serdecznie witam Panią w Watykanie.<br />

Czynię to nie po raz pierwszy.<br />

Wielokrotnie miałem ku temu<br />

okazję, wpierw, gdy gościła tu<br />

Pani jako Premier Rządu Rzeczypospolitej,<br />

a potem jako członek<br />

Papieskiej Akademii Nauk Społecznych.<br />

Dziś jednak to powitanie ma<br />

szczególny charakter. Przybywa Pani<br />

bowiem jako Ambasador nadzwyczajny<br />

i pełnomocny Rzeczypospolitej<br />

Polskiej przy Stolicy Apostolskiej,<br />

aby przekazać listy uwierzytelniające<br />

od Prezydenta, na mocy<br />

których będzie Pani pełniła tę funkcję.<br />

Przyjmuję je chętnie, życząc,<br />

aby posługa pośrednika pomiędzy<br />

Polską i Stolicą Apostolską była<br />

skuteczna i owocna, a Pani by dawała<br />

satysfakcję i radość.<br />

Dziękuję za skierowane do mnie<br />

słowa, w których nawiązała Pani<br />

do istotnych elementów współczesnej<br />

rzeczywistości naszej Ojczyzny,<br />

Kościoła i świata. Nie można ich<br />

ujmować inaczej, jak właśnie w ramach<br />

syntezy. Losy Polski, Kościoła<br />

i świata są bowiem ze sobą nierozerwalnie<br />

związane, przenikają<br />

się i nawzajem warunkują. Proces<br />

przemian społecznych i gospodarczych<br />

w Polsce, jaki trwa od 1989<br />

r., dokonuje się w kontekście takich<br />

pozytywnych zmian w świecie,<br />

jak kształtowanie się Unii Europejskiej<br />

czy rozszerzanie Sojuszu Atlantyckiego.<br />

Z drugiej strony<br />

wstrząsające światem działania wojenne<br />

w Zatoce Perskiej, na Bałkanach<br />

czy w Afganistanie, niepokój<br />

na Bliskim Wschodzie oraz przerażające<br />

akty terroru, jak ten w Nowym<br />

Jorku, budzące poczucie braku<br />

stabilności panującego dotąd<br />

porządku politycznego i ekonomicznego,<br />

wywierają niemały wpływ na<br />

sposób myślenia i działania Polaków.<br />

Wydaje się jednak, że w tej złożonej<br />

sytuacji politycznej świata Polska<br />

znajduje swoją własną drogę<br />

państwowego rozwoju. Począwszy<br />

od 1989 r., niezależnie od rozwoju<br />

wypadków w świecie, mimo wzlotów<br />

i upadków, mogliśmy obserwować<br />

w Polsce ciągle postępujący<br />

proces zagospodarowywania zdobytej<br />

wolności. Oczywiście nie brak<br />

trudności. Nie można jednak zapominać<br />

o wielkich osiągnięciach kolejnych<br />

rządów i całego społeczeństwa<br />

w dziele budowania państwa<br />

suwerennego, praworządnego i dostatniego.<br />

Trzeba tu szczególnie<br />

podkreślić to, co udało się osiągnąć<br />

w dziedzinie swobód obywatelskich,<br />

wolności religijnej i demokratyzacji<br />

życia społecznego.<br />

Z uwagą śledzę wszelkie wiadomości,<br />

jakie docierają z naszego<br />

kraju. Cieszę się, że nieprzerwanie<br />

trwa proces jego gospodarczego rozwoju.<br />

Równocześnie jednak głęboko<br />

przeżywam niedostatek wielu<br />

osób i rodzin, które zwracają się do<br />

Papieża o pomoc, o materialne i<br />

duchowe wsparcie. Wiele z nich<br />

dotyka boleśnie zjawisko bezrobocia,<br />

brak możliwości zaangażowania<br />

własnych talentów, wykształce-<br />

nia i energii w tworzenie przyszłości<br />

na miarę potrzeb i pragnień.<br />

Ufam, że wszechstronny rozwój życia<br />

publicznego w Polsce otworzy<br />

przed wszystkimi obywatelami nowe<br />

perspektywy i szerokie możliwości<br />

budowania przyszłości godnej i<br />

szczęśliwej. Mogę zapewnić, że Kościół<br />

będzie nadal włączał się w to<br />

dzieło, zgodnie ze swoją misją i zadaniami.<br />

Podczas składania listów uwierzytelniających<br />

przez pana Ambasadora<br />

Stefana Frankiewicza, w dniu<br />

11 lipca 1995 r., mówiłem, że Kościół<br />

nie pragnie dla siebie przywilejów<br />

ani szczególnego miejsca. Chce<br />

tylko mieć należyte warunki do pełnienia<br />

swej duchowej misji. Dziś<br />

mogę powiedzieć więcej. Mogę zaznaczyć,<br />

że Kościół pełniąc tę misję<br />

może i pragnie kontynuować dzieło<br />

utwierdzania i tworzenia duchowego,<br />

kulturalnego i społecznego dziedzictwa<br />

narodu, który od tysiąca<br />

lat jest związany z wartościami, jakie<br />

niesie w sobie chrześcijaństwo.<br />

Takie możliwości aktywnego zaangażowania<br />

na rzecz narodowego<br />

dobra stworzyło Kościołowi podpisanie<br />

w r. 1993 Konkordatu i późniejsza<br />

jego ratyfikacja. Wbrew opinii<br />

sceptyków okazało się, że Konkordat<br />

nie tylko przyczynił się do<br />

polepszenia współdziałania Kościoła<br />

i organów państwowych dla dobra<br />

wspólnego i dla poszerzenia obszarów<br />

wolności osób i społeczności,<br />

ale również stał się narzędziem<br />

Il nuovo<br />

Ambasciatore<br />

di Polonia<br />

Sua Eccellenza la Sig.ra Hanna Suchocka,<br />

nuovo Ambasciatore di Polonia<br />

presso la Santa Sede, è nata il 3 aprile<br />

1946.<br />

Specializzata in Diritto, ha conseguito<br />

nel 1975 il Dottorato di ricerca presso<br />

l'Università «Adam Mickiewicz» a Poznań.<br />

Ha intrapreso la carriera universitaria<br />

ricoprendo i seguenti incarichi: Ricercatore<br />

dell'Istituto «Max-Planck» di<br />

Diritto Internazionale a Heidelberg<br />

(1985-1986); Docente presso l'Università<br />

Cattolica di Lublino (1988-1992); Ricercatore<br />

della Facoltà di Legge dell'Università<br />

di Poznań (1972-1990); Ricercatore<br />

dell'Accademia Polacca delle Scienze<br />

e membro della Commissione Veneziana<br />

«Democrazia tramite legge» (1990); Docente<br />

invitato presso l'Università «Georgetown»<br />

di Washington (U.S.A.) dal<br />

1995.<br />

Ha rivestito inoltre le cariche di: Deputato<br />

al Parlamento (dal 1980); Membro<br />

delle Commissioni Affari Esteri e Affari<br />

Costituzionali dell'Assemblea Nazionale<br />

(1989-1997); Membro della delegazione<br />

all'Assemblea Parlamentare del<br />

Consiglio d'Europa (1991/92, 1994/97);<br />

ekumenicznym w stosunku do innych<br />

Kościołów i wspólnot wyznaniowych<br />

w Polsce.<br />

W tym samym duchu Kościół<br />

pragnie być obecny również w procesie<br />

przygotowania Polski do pełnego<br />

zjednoczenia z Unią Europejską.<br />

Słuszne jest dążenie do tego,<br />

aby Polska miała swe należne miejsce<br />

w ramach politycznych i ekonomicznych<br />

struktur zjednoczonej<br />

Europy. Trzeba jednak, aby zaistniała<br />

w nich jako państwo, które<br />

ma swoje oblicze duchowe i kulturalne,<br />

swoją niezbywalną tradycję<br />

historyczną związaną od zarania<br />

dziejów z chrześcijaństwem. Tej<br />

tradycji, tej narodowej tożsamości<br />

Polska nie może się wyzbyć. Stając<br />

się członkiem Wspólnoty Europejskiej,<br />

Rzeczpospolita Polska nie<br />

może tracić niczego ze swych dóbr<br />

materialnych i duchowych, których<br />

za cenę krwi broniły pokolenia naszych<br />

przodków. W obronie tych<br />

wartości Kościół pragnie być partnerem<br />

i sojusznikiem rządzących<br />

naszym krajem. Kościół, jak mówiłem<br />

w Parlamencie Rzeczypospolitej<br />

podczas mojej ostatniej pielgrzymki<br />

do Ojczyzny, «przestrzega<br />

przed redukowaniem wizji zjednoczonej<br />

Europy wyłącznie do jej aspektów<br />

ekonomicznych, politycznych<br />

oraz przed bezkrytycznym stosunkiem<br />

do konsumpcyjnego stylu<br />

życia. Nową jedność Europy, jeżeli<br />

chcemy, by ona trwała, winniśmy<br />

budować na tych duchowych war-<br />

Presidente del Consiglio dei Ministri<br />

(1992-1993); Ministro della Giustizia e<br />

Procuratore generale (1997-2000).<br />

Dal 1994 è Membro della Pontificia<br />

Accademia delle Scienze Sociali e del<br />

Consiglio di Presidenza della medesima<br />

Pontificia Accademia.<br />

A Sua Eccellenza la Sig.ra Hanna Suchocka,<br />

nuovo Ambasciatore di Polonia<br />

presso la Santa Sede, giungano, nel momento<br />

in cui si accinge a ricoprire il suo<br />

alto incarico, le felicitazioni del nostro<br />

giornale.<br />

tościach, które ją kiedyś ukształtowały,<br />

z uwzględnieniem bogactwa i<br />

różnorodności kultur i tradycji poszczególnych<br />

narodów. Ma to być<br />

wielka Europejska Wspólnota Ducha».<br />

Raz jeszcze pragnę powtórzyć,<br />

że «doświadczenie dziejowe,<br />

jakie posiada naród polski, jego bogactwo<br />

duchowe i kulturowe mogą<br />

skutecznie przyczynić się do ogólnego<br />

dobra całej rodziny ludzkiej,<br />

zwłaszcza do umocnienia pokoju i<br />

bezpieczeństwa w Europie» (Warszawa,<br />

11 czerwca 1999 r.).<br />

Polska stoi wciąż wobec ogromnych<br />

wyzwań, żywotnych dla społeczeństwa<br />

teraz i w przyszłości. Wierzę,<br />

że Kościół i państwo, zachowując<br />

swoją autonomię i specyficzne<br />

zadania, będą zgodnie wychodzić<br />

naprzeciw tym zadaniom. Nie przestaję<br />

prosić Boga, aby wspólne starania<br />

przynosiły oczekiwane owoce<br />

dla każdego Polaka i dla całego narodu.<br />

Proszę Panią Ambasador, aby<br />

przekazała moje serdeczne pozdrowienia<br />

panu Prezydentowi oraz<br />

Rządowi Rzeczypospolitej. Zgodnie<br />

ze wskazaniem św. Pawła modlę<br />

się, aby decyzje i działania wszystkich<br />

odpowiedzialnych za jej<br />

kształt i miejsce na scenie Europy i<br />

świata były podyktowane najgłębszą<br />

troską o jej dobro i by to dobro<br />

nieustannie rodziły.<br />

Pani Ambasador raz jeszcze życzę,<br />

aby wypełnianie misji pośrednika<br />

pomiędzy Rzeczpospolitą Polską<br />

i Stolicą Apostolską przynosiło<br />

satysfakcję i radość, i by służyło<br />

wspólnemu dobru wszystkich synów<br />

i córek naszej umiłowanej Ojczyzny.<br />

Dopo lo scambio dei discorsi, il Santo<br />

Padre si intratteneva a colloquio privato<br />

con l'Ambasciatore.<br />

Dopo l'udienza, nella Sala Clementina,<br />

l'Ambasciatore prendeva congedo<br />

dal Prefetto della Casa Pontificia e si recava<br />

a far visita al Cardinale Segretario<br />

di Stato, S. Em.za Rev.ma il Signor Cardinale<br />

Angelo Sodano.<br />

Al termine del colloquio l'Ambasciatore<br />

discendeva nella Basilica Vaticana. Il<br />

Diplomatico era ricevuto da una delegazione<br />

del Rev.mo Capitolo e si recava<br />

dapprima nella Cappella del SS.mo Sacramento<br />

per un breve atto di adorazione;<br />

passava poi a venerare l'immagine<br />

della Beatissima Vergine e, quindi, la<br />

tomba di San Pietro.<br />

Al termine della visita l'Ambasciatore<br />

prendeva congedo dalla delegazione del<br />

Capitolo, quindi, alla Porta della Preghiera,<br />

prima di lasciare la Basilica, si<br />

congedava dai Dignitari che lo avevano<br />

accompagnato e faceva ritorno alla sua<br />

residenza.<br />

Ecco il discorso dell'Ambasciatore al<br />

Santo Padre:<br />

Wasza Świątobliwość,<br />

Chciałabym wyrazić wielką radość z<br />

zaszczytu, jaki przypadł mi w udziale,<br />

zaszczytu wręczenia dziś Ojcu Świętemu<br />

listów uwierzytelniających od Pana<br />

Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej —<br />

nominujących mnie na funkcję ambasadora<br />

nadzwyczajnego i pełnomocnego<br />

Rzeczypospolitej Polskiej przy Stolicy<br />

Apostolskiej. Szczególne uczucie radości<br />

towarzyszy ambasadorowi polskiemu w<br />

takiej chwili, bo i misja dyplomatyczna<br />

przy Stolicy Apostolskiej, ze względu na<br />

osobę Waszej Świątobliwości, ma charakter<br />

szczególny.<br />

Moją misję, jako kolejnego ambasadora,<br />

obejmuję 12 lat po ponownym<br />

nawiązaniu przez Polskę i Stolicę Apostolską<br />

stosunków dyplomatycznych.<br />

Od samego początku nawiązania tych<br />

stosunków władze polskie dostrzegły<br />

potrzebę prawnej regulacji stosunków<br />

wzajemnych pomiędzy obiema wspólnotami<br />

w postaci Konkordatu i obaj<br />

moi poprzednicy bardzo mocno w tę<br />

sprawę byli zaangażowani. Mnie przychodzi<br />

obejmować misję w sytuacji, w<br />

której stosunki pomiędzy Stolicą Apostolską<br />

i Polską są w pełni w sposób<br />

prawny uregulowane. Podpisany w<br />

1993 r. Konkordat, został ostatecznie<br />

ratyfikowany w 1998 r.<br />

Wraz z powstaniem demokratycznego<br />

państwa w 1989 r. zmieniła się rola<br />

Kościoła. Zagwarantowane zostały<br />

przez państwo podstawowe wolności<br />

jednostki i Kościół nie jest już jedyną<br />

instytucją, w której dopuszczone było<br />

korzystanie z wolności słowa. Ta inna<br />

sytuacja wymagała nowego określenia<br />

prawnego. Z tego też względu podpisanie<br />

Konkordatu było dowodem realizmu<br />

politycznego, uznaniem pozycji, ale<br />

i współodpowiedzialności Kościoła,<br />

uczestniczącego w kształtowaniu polskiego<br />

bytu państwowego. Niezwykle<br />

ważna stała się potrzeba wyraźnego zakreślenia<br />

granic kompetencji państwa i<br />

Kościoła. Podpisany Konkordat w pełni<br />

respektuje zasadę autonomii i równoważności<br />

obu struktur.<br />

Konkordat był Polsce potrzebny.<br />

Czas miniony od ratyfikacji Konkordatu<br />

wykazuje jego wartość jako umowy<br />

międzynarodowej nowoczesnej, wyraźnie<br />

wpisanej w ducha posoborowego.<br />

Umowy, która reguluje stosunki pomiędzy<br />

tymi wspólnotami, ale nie zamyka<br />

drogi dla nikogo, a której myślą przewodnią<br />

jest wyrażona explicite zasada<br />

tolerancji i zakazu dyskryminacji. Zasada<br />

osadzona tak silnie w nauczaniu<br />

Waszej Świątobliwości o wartościach<br />

uniwersalnych, będących fundamentem<br />

prawdziwego ładu wewnętrznego każdej<br />

osoby ludzkiej, jak i każdej wspólnoty.<br />

Można już dzisiaj powiedzieć, że zapisy<br />

Konkordatu stały się korzystne dla<br />

innych wyznań. To Konkordat stał się<br />

impulsem dla uchwalenia ustaw regulujących<br />

stosunki wzajemne pomiędzy<br />

państwem a wszystkimi innymi Kościołami.<br />

W tym sensie Konkordat stał się<br />

dokumentem ekumenicznym.<br />

Te dwanaście lat to okres w historii<br />

naszego państwa i narodu szczególny,<br />

stawiający nowe wyzwania i otwierający<br />

nowe możliwości, ale także okres, w<br />

którym Polacy muszą sobie poradzić ze<br />

swoją własną wolnością, zarówno polityczną,<br />

jak i osobistą. Jako społeczeństwo<br />

przeszliśmy w tym czasie długą<br />

drogę, którą w minionych wiekach<br />

przechodziły pokolenia. Od społeczeństwa,<br />

które nie miało żadnego wyboru,<br />

do społeczeństwa pluralistycznego. Społeczeństwo<br />

polskie jest w zasadzie w<br />

nieustannej drodze odnajdywania się w<br />

nowej rzeczywistości, uczenia się sztuki<br />

wyboru, uczenia się demokracji i podej-<br />

mowania decyzji na własną odpowiedzialność,<br />

uczenia się pluralizmu, który<br />

nie może prowadzić do nihilizmu.<br />

Jest to czas ścierania się wartości i zachłystywania<br />

się często pseudowartościami<br />

i pseudowolnością oraz<br />

poszukiwania wartości autentycznych.<br />

Z tego poszukiwania bierze się tak<br />

wielka radość z każdej pielgrzymki Ojca<br />

Świętego do naszej Ojczyzny i tak wielkiego<br />

oczekiwania na każdą następną<br />

wizytę. Jest to zawsze czas autentycznego<br />

wsłuchiwania się w nauczanie Ojca<br />

Świętego i przeżywania Słowa. Podczas<br />

każdej pielgrzymki powraca też przypomnienie<br />

tej pielgrzymki pierwszej, tej<br />

znamiennej, która wyzwoliła ducha słowami:<br />

Nie lękajcie się! Ileż to razy te<br />

słowa są przypominane w momentach<br />

krytycznych, w momentach załamania<br />

zarówno indywidualnego, jak i społecznego.<br />

Polacy, przyjmując te słowa,<br />

zdolni byli dokonać dzieła niebywałego.<br />

Przed nami stoją dalsze wyzwania.<br />

Jednym z nich jest niewątpliwie integracja<br />

europejska, bycie w zjednoczonej<br />

Europie. Jest to nasz żywotny interes<br />

narodowy, abyśmy ponownie nie znaleźli<br />

się na marginesie czy wręcz poza<br />

nawiasem wspólnej Europy. A przecież<br />

ta Europa nas kształtowała, z tej Europy<br />

wyrośliśmy. Wskazywał na to wyraźnie<br />

Wasza Świątobliwość podczas pielgrzymki<br />

w Gnieźnie w 1997 r. Niezwykle<br />

ważne, i przyjmujemy je ze szczególną<br />

wdzięcznością, są słowa Ojca<br />

Świętego przestrzegające, że po upadku<br />

jednego muru, tego widzialnego, odkrył<br />

się inny mur. Mur, który jest zbudowany<br />

z lęku i agresji, z braku zrozumienia<br />

dla ludzi o innym pochodzeniu, kolorze<br />

skóry, przekonaniach religijnych. Nie<br />

będzie jedności Europy, dopóki nie będzie<br />

ona wspólnotą ducha.<br />

Społeczeństwo polskie powinno znaleźć<br />

dość siły i pamięci, aby ponownie<br />

przywołać to wezwanie — nie lękajcie<br />

się — w obliczu tego wyzwania, jakim<br />

jest zjednoczenie się z Europą, do której<br />

wchodzimy z własną tradycją i z własną,<br />

ukształtowaną na przestrzeni dziejów<br />

tożsamością, bo — jak mówił Ojciec<br />

Święty do parlamentarzystów w<br />

1999 r. — nowa jedność Europy musi<br />

być budowana na tych duchowych<br />

wartościach, które ją kiedyś ukształtowały,<br />

z uwzględnieniem bogactwa, różnorodności<br />

kultur i tradycji poszczególnych<br />

narodów.<br />

Jestem przekonana, że w obliczu<br />

ostatniej tragedii związanej z atakiem<br />

terrorystycznym w Stanach Zjednoczonych<br />

znaczenie tego zjednoczenia,<br />

szczególnie w jego warstwie duchowej,<br />

jeszcze się zwiększyło.<br />

Wasza Świątobliwość,<br />

Zamachy terrorystyczne wstrząsnęły<br />

fundamentami naszej cywilizacji; wyzwoliły<br />

lęk przyszłości dotyczący już nie<br />

tylko poszczególnych narodów, ale całej<br />

ludzkości. Uzmysławiają one nam zarazem<br />

nieoceniony wkład Ojca Świętego<br />

w kształtowanie świadomości całej społeczności<br />

międzynarodowej. Podkreślane<br />

wielokrotnie znaczenie i potrzebę<br />

dialogu pomiędzy cywilizacjami, nieuleganie<br />

nienawiści. Potrzebę budowania<br />

cywilizacji miłości zamiast cywilizacji<br />

terroru i nienawiści, która rodzi eskalację<br />

strachu i brak nadziei. Szczególną<br />

wymowę mają tutaj słowa Waszej<br />

Świątobliwości wygłoszone w Astanie:<br />

Niech ludzie na całym świecie, umocnieni<br />

boską mądrością, pracują dla cywilizacji<br />

miłości, w której nie ma miejsca<br />

na nienawiść, dyskryminację czy<br />

przemoc.<br />

Konkretną odpowiedzią na te wezwania<br />

Ojca Świętego było zorganizowanie<br />

z inicjatywy Prezydenta Rzeczypospolitej<br />

Polskiej spotkanie prezydentów<br />

Europy Środkowej, solidaryzującej<br />

się ze zmaganiami z terroryzmem i<br />

złem. Spotkanie przedstawicieli tych<br />

państw, które może bardziej niż inne<br />

państwa europejskie znają cenę wolności<br />

i pokoju. Podczas tego spotkania<br />

bardzo wyraźnie podkreślano, że terroryzm<br />

nie może tego poczucia niższości<br />

pogłębiać. Podkreślano raz jeszcze, że<br />

obecna walka to nie walka z islamem<br />

ani światem muzułmańskim, to nie jest<br />

wojna religijna. Końcowa deklaracja tego<br />

spotkania, przyjęta 6 listopada, daje<br />

wyraz temu, że jest to walka ze złem,<br />

które w postaci terroryzmu zdobywa sobie<br />

pewne przestrzenie w świecie, walka,<br />

w której my wszyscy — w wymiarze<br />

indywidualnym, jak i społecznym<br />

— musimy uczestniczyć.<br />

Na zakończenie, jako przedstawiciel<br />

Rzeczypospolitej Polskiej chciałabym<br />

wyrazić szczerą wolę zaangażowania<br />

się we wszystkie inicjatywy Stolicy Apostolskiej,<br />

które mają na celu obronę<br />

ludzkiej godności, sprawiedliwości i poszukiwanie<br />

takich rozwiązań, które<br />

pozwoliłyby wyjść z obecnego kryzysu.

Hooray! Your file is uploaded and ready to be published.

Saved successfully!

Ooh no, something went wrong!