Les Quodlibets Onze, Douze, Treize et Quatorze - Boston College

per se licet noi i primo.
QCODUBET i
'-l'i-' im'M '•'•
El erit necesaarium dicere quod praetei tolen
alia ait scientia, M,quaecumque sit ista M ,quae habel cos iderare de I"
cundum se simpliciter et absolute ; el ista etiam eril simplicité! speculi
et eminentior.
Et hoc patet, quia obiectum intellectu peculativi < • pliciter
et absolute et in se consideratum abaque habitudine ad appetitum vel -'["'
tentera ; obiectum autem intellectus practiei est ens sul» ratione eonvenientii
ad appetentem. Sicut enim res inanimata per appetitum naturalen
in aliquid sibi conveniens non apprehensum, ita etiam homo per appel
intcllectivum tendit in aliquid sibi conveniens M , aecundum
quod ail appre-
hensum. Sive ergo consideretur Deus ut dilectua Bive at diligibilis, quia non
est diligibilis nisi sub ratione convenienti ad appetentem j: et eum sic cona
deratur, oportet quod in tali consideratione etiam [Cod. R, fol. 180 V]
consideratio ipsius dilectionis aliquo modo includatur, ut dictum [Cod. Q,
fol. 137 R a ] est, talis consideratio pertinet ad Bcientiam practicam. non
culativam. Et talis scientia erit minus nobilia et minus perfecta, quia esl
subiecto magis contracto et particulato quam scientia quae habel considérai
de Deo secundum se et absolute, primo et per se quantum ad omnia quae t
conveniunt in se et absolute, et etiam quantum ad omnia quae conveniunt
ei in comparatione ad alia in generali.
Nec valet si dicitur quod non oportet hoc 28 quia secundum omnia quae
in ipso considerari possunt et quae ei in se conveniunt. ipse est diligibilis
Quia, licet ita ait quod ratione suae omnimodae simphcitatis et actualita
non [Cod. P, fol. 245 V a
] sint in ipso 29 partes nec essehtiales differei
secundum rem, sicut materia et forma, vel différentes secundum rationen
generis et differentiae magis universalis et minus universalis et huiusmodi :
nec secundum accidens, sicut bonitas, quae reddit hominem amabilem. esl
quaedam perfectio accidentalis in homine. tamen id ipsum quod ips<
consideratum secundum se dicitur considerari consideratione magis absol
et abstracta 30 et universali quam consideratum in habitudine ad appetentem
sub ratione convenientis vel ad creaturam sub ratione moventis et agen
determinate, ita quod talis consideratio non sistit in ipso 31 Deo absolute.
sed 32 includit aliud ahquid 33 determinatum in cuius habitudine detenuinate
et contracte Deus consideratur. Unde eminentior et perfectior est considen
tio metaphysici de Deo secundum se et absolute quam naturalis considerantis
de ipso secundum quod motor primi mobibs. licet secundum totum id qu(
est secundum se sit etiam motor.
Ex quo ulterius patet quod inconveniens est dicere Deum non i>osse
esse subiectum sub ratione absoluta sed contrahente et contractione quadam.
quae non potest accipi nisi in habitudine ad aliquid aliud. ut patet inducendo.
Per hoc patet responsio ad obiecta. Primum enim bene concluait. Quia
enim lignum coloratum secundum quod coloratum est obiectum visus, quia