Les Quodlibets Onze, Douze, Treize et Quatorze - Boston College

374 MAGISTRI GODEFKIDI DE FONTIBUS
tur, quia oum diminutio caritatis sit quidem defectus et sic habet rationem
cuiusdam poenae, si a Deo causetur in nobis, non causatur nisi per modum
poenae quae non debetur nisi peccato, subtrahendo scilicet caritatem in
poenam 20 peocati secundum partem in gradu minori, scilicet ipsam conser-
vando. Hoc modo autem 21 non diminuitur actione hominis nisi meritorie.
Per peccatum autem veniale non 22 diminuitur meritorie, quia cum aliquis
delinquit in minori 23 non meretur pati detrimentum in maiori. Effective
autem non potest diminuere caritatem peccatum veniale, quia ad ipsam
non attingit ; veniale enim est quaedam deordinatio circa ea quae sunt ad
finem 24 ; non
autem diminuitur amor finis ex hoc quod aliquis inordina-
tionem aliquam committit circa ea quae sunt ad finem, si eut falsae opiniones
circa ea quae deducuntur [Cod. P, fol. 364 V a ] ex principiis 25 non diminuunt
certitudinem principiorum.
Sed videtur quod sine 26 inconvenienti possit poni quod diminuatur sicut
etiam corrumpitur, quia sicut communiter supponitur ipsa est diminuibilis 27
ex natura sua. Item habet etiam diminuens sicut augens meritorie ex parte
hominis, effective ex parte Dei. Cum enim per actum peccati mortalis qui
simpliciter et totaliter contrariatur caritati homo mereatur corruptionem
caritatis propter huiusmodi plenam et perfectam contrarietatem, quia pro
hora qua aliquis agit talem actum simpliciter constituit finem in opposito
eius in quo caritas finem constituit ; et sic totaliter avertit a fine a quo
caritas in esse conservabatur. Ideo licet talis actus non sic attingat effective
caritatem quod ipsam per se corrumpat, quia nec est ex actibus acquisita,
tamen meretur quod non amplius 28 conservetur ; cum hoc etiam impos-
sibile videatur propter contrarietatem et repugnantiam quae est inter
talem actum et caritatem, licet 29 non oporteat 30 per illum actum peccati
31 habitum vitiosum esse 32 statim adgeneratum 33 et habitum amicitiae
similem habitui caritatis si prius esse habebat statim esse simpliciter cor-
ruptum. Sed ipso rémanente, post cessationem talis actus peccati, cum 34
ex bonitate inclinationis talis habitus ad amorem divinum consimilem amori
caritatis et ad 35 displicentiam actus peccati commissi habens talem habitum
sic de facili poenitens multum est homo dispositus ut sibi iterum
caritas infundatur et per actum 36 talis habitus remanentis meretur de
congruo caritatem sibi infundi. Si autem huiusmodi habitus per iterationem
actuum peccatorum 37 totaliter corrumpatur [Cod. P, fol. 364 V b ] et habitus
simpliciter vitio- [Cod. 0, fol. 196 R b ] sus generetur, huiusmodi habilitas
tollitur et inducitur contraria 38 inhabilitas et ad poenitendum et revertendum
maior difficultas. Per hune etiam modum videtur quod si habens caritatem
non committat actum peccati mortalis per quem modo praedicto caritas
totaliter corrumpatur, si tamen committat [Cod. V, fol. 243 R a ] venialia,
quae licet 39 simpliciter et perfecte non contrarientur caritati ita quod ipsam