Les Quodlibets Onze, Douze, Treize et Quatorze - Boston College

162 MAGISTRI GODEFRIDI DE FONTIBUS
tas habendi illa propter usum tempore opportune Et ideo, ut dictum est, non
derogat simpliciter perfection! talia habere et possidere modo decenti propter
usum decentem [Cod. V, fol. 208 R b ]. Sicut etiam si non posset homo renun-
tiare totaliter actui generationis et usui mulieris, convenientius esset habere
aliquam determinatam ad determinatum usum 74 quam vage accedere ad
quameumque.
Per praedicta patet responsio ad aliam rationem secundum quod adducitur
ad secundam questionem. Quia dicendum est quod non est status cuius profes-
sores, si boni sunt et ea quae status eorum requirit convenienter faciant, sint
Deo propinquiores quam apostoli et illi qui illis succedunt ; quia, ut dictum
est, ille qui assumitur ad statum talem 75 iam débet esse ceteris perfectior
et sic Deo propinquior ; non sic autem est de illo qui facit professionem in
quacumque religione.
Ad minorem ergo est dicendum quod, sicut per habere temporalia 76
aliquo modo recedit homo a Deo, ita per abdicare illa accedit aliquo modo ad
Deum [Cod. P, fol. 296 V a ]. Sed accessus ad temporalia qui per se facit elongationem
a Deo et impeditivus est 7? per se perfectionis, non est accessus
secundum actum et de facto, sed secundum mentem et affectionem ; et ideo
etiam recessus a temporalibus, qui per se facit ad accessum ad Deum et
pertinere dicitur per se ad perfectionem, non est recessus secundum actum
et de facto, sed secundum mentem et affectionem. Potest autem esse quod
aliquis circa modica et vilia magis afficifCod. R, fol. 209 R b ]tur inordinate
quam alius circa multa magna et pretiosa ; et quod aliquis magis afficitur
inordinate 78 et anxiatur circa non habita quam alius circa iam habita. Et
secundum hoc non oportet quod qui sic magis recedit a temporalibus, scilicet
secundum actum et de facto sive sit religiosus sive alius, sit perfectior alio
qui sic non recedit ; sed qui magis recedit 79 secundum affectum mentis, ille
secundum hoc est perfectior.
Loquendo autem de recessu a temporalibus qui facit instrumentaliter
et dispositive ad perfectionem, quae consistit in non habere bona temporalia
quantum ad ius et dominium in proprio sed in communi, aut sic quod nec
in proprio nec 80 in communi 81 , sic potest dici quod magis recedunt aliqui
religiosi a bonis temporalibus quam apostoli et adhuc magis quam episcopi
qui apostolis succedunt ; quia, ut dictum est, apostoli ratione sui status et
offîcii 82 habebant ius in bonis quae a subditis pro suis necessitatibus reci-
piebant nec huic iuri renuntiare poterant. Et ideo hoc in nullo erat diminu-
tivum perfectionis eorum ;
immo
perfectio status eorum hoc exigebat 83 .
Similiter etiam, cum episcopi nunc possideant bona ecclesiae in magna
abundantia quae sunt bona communia et clericorum pro eorum sustentatione
et etiam communium pauperum ad subveniendum eorum 84 necessitati, nec
illis episcopus potest 85 renuntiare, sed illa [Cod. P, fol. 296 V b ] débet fideliter