Les Quodlibets Onze, Douze, Treize et Quatorze - Boston College

232 MAGISTBI GODEFRIDI DE FONTIBTJS
cum tali clerico quod retineat beneficium 1 . Ergo nec quod retineat fructus 2 .
Et ex hoc sequitur quod non potest dispen- [Cod. R, fol. 220 V b ] sare quod
illi in quos huiusmodi fructus 3 transtulit possint illos retinere.
Contra. Episcopus habet potestatem dispensandi in casibus in quibus
papa dispensationem sibi non reservavit ;
quia quod non est episcopis prohi-
bitum, vel quod non est ipsi papae reservatum intelligitur episcopis concessum,
ut dicitur Extra (1), De Sententia excornmunicationis : A nobis.
Sed non invenitur episcopis prohibitum dispensare in casu proposito. Ergo.
Et cetera.
Responsio. Dicendum 4 ad primum quod, sicut personae de iure sunt
inhabiles ad adipiscendum bénéficia propter crimina quae reddunt eas indi-
gnas, ita etiam ex statuto Ecclesiae possunt fieri inhabiles ad bénéficia propter
defectus non culpabiles 5 aliquorum quae non sunt in hominis potestate,
scilicet aetatis vel natalium. Similiter etiam ex statuto Ecclesiae potest quis
reddi inhabilis ad retinendum beneficium adeptum propter aliquem defectum
non culpabilem qui est in hominis potestate, puta :
propter
defectum ordinis
quem 6 non vult suscipere sicut Ecclesia ordinavit. Sicut etiam aliquis propter
culpam suam potest amoveri a beneficio, in quo aliquando iustum titulum
habuit, per monitionem et iuris ordine servato et non est statim, commissa
culpa, privatus ; ita potest fieri quod per statutum Ecclesiae aliquis ob culpam
suam, illa commissa, absque aliqua monitione iure quod habuit sit pri-
vatus. Et simihter si incidat in aliquern defectum etiam non culpabilem 7
ortum ex statuto Ecclesiae, ex hoc potest sic esse inhabilis quod absque alia
monitione sit beneficio de iure privatus.
Cum ergo per statutum concilii generahs (2) sit ordmatum quod qui
admittitur ad ecclesiam parochialem faciat se infra annum ad sacerdotium
promoveri, in eodem (3) etiam statutum est quod, si hoc non fecerit, sit
inhabilis ad dictum beneficium retinendum, et statim cadat ab omni iure
quod habuit in eodem absque alia monitione — constat autem quod qui non
habet ius in 8 beneficio pro tempore illo etiam non potest habere ius in fruc-
tibus qui inde percipiuntur, ita autem est in proposito — patet quod talis
huiusmodi fructus retinere non potest nec etiam illi in quos forte 9 illos
transtulit.
Quantum ad secundum vero articulum praedictorum est dicendum quod
huiusmodi fructus de iure communi deberent cedere ecclesiae illi determinatae
a qua '
proveniunt
convertendi m illius utihtatem [Cod. V, fol. 218 V b ].
Sed, ut dictum est, cum bona Ecclesiae sint bona communia quorum praelati
sunt principales dispensatores qui iUa debent dispensare secundum quod
viderint ecclesiae non tantum uni [Cod. 0, fol. 173 R a ] determinatae sed
universaliter omnibus quibus praesunt mehus expedire et summns et uni-
versalis dispensator respectu omnium ecclesiarum est papa ;
quilibet vero
episcopus in diocaesi sua, quin ergo papa qui est 10 universalis dispensator