Les Quodlibets Onze, Douze, Treize et Quatorze - Boston College

242 MAGISTRI GODEFRIDI DE FONTIBITS
illud perfectionis quod potest esse in onxnimoda abdicatione ex desiderio et
voluntate, in quantum hoc eligeret si status permitteret, tamen 102 in usu
non potest illam perfectionern servare, quia hoc non 103 patitur status eius,
quia 104 ex hoc nihil contrahit imperfectionis, respiciendo ad illa in quibus
per se et essentiahter perfectio consistit.
Cum etiam non negetur de papa quin habeat huiusmodi ius in 105 bonis
Ecclesiae sine perfectionis derogatione, qui tamen débet esse perfectissimus,
mirum est quod non conceditur aliis episcopis, cum tamen hoc non conveniat
papae nisi in quantum praelatus et ahi episcopi ita vere etiam sunt praelati,
licet non ita universales neque tantum nec ita generalem in omnibus potes-
tatem habentes. Immo secundum quod papa débet 106 esse ceteris episcopis
perfectior magis débet esse ab eo exclusum ratione status, quicquid potest
ad imperfectionem saltem pertinere 107 per se.
Si ergo praelati in quantum praelati non habent ius in bonis temporahbus
subditorum, oportet dicere quod papa in quantum papa 109 etiam ius non
habeat. Ergo hcet sit in Ecclesia quasi caput et aliquo [Cod. 0, fol. 174 V b ]
modo fontale principium, et non solum respectu spirituahum bonorum, sed
etiam respectu temporahum, hoc est in his quae ad Ecelesiam pertinent sive
in quibus ius habet Ecclesia. Si ergo Ecclesia non habet ius in aliquibus bonis
nisi quae gratuite offeruntur, quod sane potest dici si hoc intelhgatur de iure
quo in Ecelesiam talia transferuntur pleno iure, quod includit plenam pro-
prietatem et domnium et possessionem, prout infra tangetur, et respectu
istorum bonorum non habet papa ius nisi in quantum etiam aliae personae
ecclesiasticae quibus immédiate et praetextu quorum talia conferuntur,
cuiusmodi non sunt bona decimarum, sed alia ;
non répugnât etiam no per-
fectioni ahorum praelatorum [Cod. P, fol. 321 R a ], immo etiam quarumcumque
personarum habere etiam ius in talibus bonis secundum quod sunt
bona communia.
Sicut ergo pertinet ad episcopos per se non habere vel habere ius, ita
ad papam, et e converso. Unde, cum et ipse Petrus tanquam principalior
inter alios dixerit praedicta U1 verba pro se et pro aliis, scilicet : Ecce
112
nos relinquimus omnia (31) ; et cetera ; per hoc non minus, immo efncacius
débet argui quod Petrus nulluni ius habuerit in tahbus bonis quam quod 113
alii nullum ius haberent. Et ex consequenti magis efïicaciter deberet argui
quod papa, qui est successor Pétri, in quantum praelatus et Pétri successor,
nullum ius habeat 114 [Cod. V, fol. 220 V a ] quam quod ahi episcopi qui
succedunt aliis apostolis nullum ius habeant.
Et circa hoc est intelhgendum quod U5 hoc videtur tenendum conimu-
niter de papa et de omnibus aliis praelatis ad regimen popuh necessariis
quod ipsi in quantum praelati solum habent per se et primo ius et potestatem
ex naturali obligatione in bonis subditorum quantum sufficit ad eorum decentem
sustentationem. In aliis autem non videntur ius habere nisi eis gra-