Les Quodlibets Onze, Douze, Treize et Quatorze - Boston College

144 MAGISTRI GODEFRIDI DE FONTIBUS
bonis, alio inillis habente omne ius et dominium, quando scilicet sunt omnino
certi et securi de facultate utendi talibus bonis et de 62 habendo illa prompte
et faciliter ad usum ipsorum, quia ex concessione habentis dominium in illis,
quam concessionem reputant sic factam quod nullo modo revocabitur et illa
[Cod. P, fol. 289 V b ] bona tenent et possident et de illis 63 disponunt et dis-
pensant et eis ita libère utuntur sicut quicumque alii habentes plénum ius
et dominium in bonis quibus utuntur, et sicut ipsimet facerent si in illis ius
haberent ; ad hoc posset dici [Cod. R, fol. 205 V a ] quod, licet ita se habeant
haec ad tempus et durante beneplacito sic bona talia possidentis ; ex
quo
tamen haec dépendent ex alterius voluntate mutabili et non ex iure immutabili
quod utentes habeant in illis, non débet dici talibus sic sufficienter provisum
sicut esset si in talibus ius haberent.
Praeterea pro quanto dicitur quod immo ita sufficienter quantum ad
praemissa est talibus in bonis temporalibus provisum sicut illis qui in bonis
talibus ius haberent, quantum ad hoc non videretur esse magna difïerentia
inter istos et alios qui dicunt se in talibus ius habere.
Praeterea, cum dominium rerum per se et directe ordinetur ad usum
ipsarum, rectus ordo requirit quod volens habere usum aliquarum rerum velit
habere dominium illarum propter huiusmodi usum 64 ; et non videtur esse
dignitatis et perfectionis per se et absolute quod aliquis non habeat ius et
dominium aliquod in rébus quibus utitur, sed solum habeat usum simplicem
ex gratuita alterius concessione.
Si autem aliquibus magis expédiât quod in bonis quibus utuntur nullum
ius vel dominium habeant, sed 65 abus, hoc est per accideus, scilicet propter
fragilitatem et corruptionem naturae humanae ratione cuius homo magis alli-
citur ad amorem bonorum in quibus ius habet et dominium quam aliorum.
Quomodo [Cod. V, fol. 205 R b ] tamen aliqui licite possint uti re aliqua
in qua nullum ius habeant nec in proprio nec in communi, usu quidem quo res
ipsa incontinenti tota consumitur, difficile est videre. Res enim qua taies uterentur
non esset eis data, cum doni non sint capaces ; nec etiam mutuata
[Cod. P, fol. 290 R a ] cum non obligentur ad restituendum ; nec commodata
vel locata cum per ipsos usu totaliter consumatur. Haec autem intelligenda
sunt de re praecipue quae non est necessaria simpliciter et absolute, scilicet
in extrema necessitate. De illa enim qua aliquis in extrema necessitate indi-
geret, non auderet aliquis dicere quod utens tali re pro tali casu in illa ius
et dominium non haberet, sed illa re solum ex voluntaria concessione alterius
quam ille revocare posset cum vellet, uteretur.
Unde dicit Dominus Nicolaus Papa (11) in declaratione Regulae
Fratrum Minorum quod 66 , sicut nec ceteris sic nec ipsis fratribus minoribus 67
Iure Poli in extremae necessitatis articulo ad providendum sustentationi
naturae via omnibus extrema necessitate detentis concessa praecluditur ;
cum ab omni lege extrema nécessitas sit excepta.
Et ideo perfectioni humanae derogare saltem per se non videtur quod ah-