Les Quodlibets Onze, Douze, Treize et Quatorze - Boston College

316 MAGISTRI GODEFRIDI DE FONTIBUS
pertinens siout et finis quicumque specialis cum ex bonitate lmiusmodi finis
quandam [Cod. 0. fol. 187 R b
] perfectionem consequantur actus virtutuni
specialium, oportet quod ad aliquam virtutem aliam 266 a virtutibus specialibus
per se et primo pertineat, sicut quicumque alius finis specialis ad aliquam
virtutem pertinet, quia ad nullam specialem per se et primo potest pertinere ;
eodem enim modo pertinet ad unam sicut ad aliam ; et ideo sicut huiusmodi
finis est 267 communie vel generalis, ita etiam oportet quod ad aliquam aliam
virtutem 268 etiam communem pertineat ; nec
potest talis diversitas in actu
ex diverso ordine ad diversos fines facere diversitatem solum accidentalem
secundum perfectum et [Cod. P, fol. 345 V b ] imperfectum et in eadem specie,
quia talis diversitas secundum perfectius 269 et imperfectius 27 ° in eadem
specie sive secundum magis et minus est secundum intensius vel remissius 271
quae non sumuntur ex habitudine ad diversos fines sed alio modo, fine tamen
non sic variato.
Item non potest dici quod huiusmodi finis 272 communis per se pertineat ad
actum alicuius virtutis specialis ut completivum 273 et perfeetivum 274 illius
in esse specifico morali, quod oportet ponere si 275 sit finis eius intrinsecus,
sicut ponitur de fine 276 proprio, quia cum actus virtutis habeat formam et
speciem in génère moris principaliter a fine, nullus actus virtutis specialis
esset virtuosus simpliciter nisi illum finem communem includeret, et sic omnes
virtutes essent una virtus secundum speciem 277 ,
et non différent 278 virtutes
spéciales ab 279 invicem essentialiter et differentia specifica, sed solum materia-
liter ; sicut ponitur de iustitia legali, si bene intelligatur, quod est una virtus
secundum essentiam et speciem, [Cod. R, fol. 235 V b ] est tamen omnes 280
virtutes sive omnis virtus materialiter. Cum ergo ab omnibus ponantur virtutes
spéciales habere fines spéciales intrinsecos specie différentes, non potest poni
quod ab huiusmodi fine communi eis extrinseco speciem habeant secundum
quod ad invicem specie distinguuntur ; sed quia fines spéciales virtutum
specialium sunt fines sub fine, quia ad illum finem communem extrinsecum
ordinabiles 281 non quidem virtute propria ipsarum virtutum specialium,
quia nulla earum transcendit ex se finem sibi proprium, hoc 282 fiet virtute
alicuius virtutis superioris et potentioris et cui huiusmodi finis communis est
proprius et qui nulli speciali virtuti proprius esse potest ; sunt enim isti 283
fines diversarum rationum.
Et ad hoc quod homo bene se 284 habeat respectu illorum sunt diversae
difficultates. Quod patet quia amota [Cod. K, fol. 77 V b ] una per exercitium
actuum alicuius virtutis specialis in ordine ad [Cod. P, fol. 346 R a ] bonum
hominis secundum se ipsum, quam amoveri 285 nihil 286 aliud est quam virtutem
specialem secundum eius propriam rationem in aliquo propter bonum ipsius
acquiri, non amovetur alia quae 287 est respectu boni aheni sive in ordine
ad bonum commune, nisi homo etiam exerceat actus illius virtutis specialis
in ordine ad talem finem, sicut [Cod. V, fol. 233 R a ]
per experientiam pa-