AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 470 - 12.9.08 HOF VAN CASSATIE 1935
heeft ze normale openingsuren zodat de uitbating kan vergeleken worden met een normale
uitbating van eender welke drankgelegenheid.
Het kadastraal inkomen verbonden aan de cafetaria werd m.i. dan ook terecht belast in
de onroerende voorheffing, terwijl op grond van artikel 253, 3°, W.I.B. 1992 wel
vrijstelling kon worden verleend voor het kadastraal inkomen verbonden aan de sporthal.
Wat er ook van zij, dat voor het verlenen van de vrijstelling van onroerende
voorheffing in beginsel geen onderscheid mag worden gemaakt tussen de verschillende
gedeelten van de eigendom, zoals Uw hof op19 december 195O besliste, impliceert m.i.
geenszins dat een onroerend goed volledig dient te worden vrijgesteld van onroerende
voorheffing indien het grootste deel van dat onroerend goed aan de wettelijke
voorwaarden voor vrijstelling van artikel 253, 3° W.I.B. 1992 voldoet en een kleiner deel
niet.
Door te oordelen dat het vervuld zijn van de voorwaarden van artikel 253, 3° WIB 92
voor de sporthal afgezien van de cafetaria, vrijstelling van onroerende voorheffing met
zich brengt voor de volledige sporthal, incluis de cafetaria, ook al zou dit laatste deel van
het onroerend goed niet aan die voorwaarden voldoen, schendt de appelrechter mijns
inziens artikel 253, 3° WIB 92.
De stelling in de memorie van antwoord, dat de bijzaak de hoofdzaak volgt, gaat mijns
inziens niet op en vindt geen enkele steun in de wet. Een goed brengt niets op wanneer het
in het geheel niets opbrengt, en niet wanneer het grootste deel van het goed niets
opbrengt, terwijl het overige deel wel iets opbrengt.
Het onderdeel komt dan ook gegrond voor in zoverre het schending aanvoert van
artikel 253, 3°, W.I.B. (1992).
Besluit: Vernietiging van het bestreden arrest in zoverre het uitspraak doet over de betwiste
aanslag in de onroerende voorheffing voor het aanslagjaar 1999 lastens verweerster
gevestigd op de cafetaria van de gemeentelijke sporthal “Het Loo”.
ARREST
(A.R. F.07.0034.N)
I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen een arrest, op 31 oktober 2006 gewezen
door het Hof van Beroep te Gent.
Raadsheer Eric Stassijns heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Dirk Thijs heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDEL
De eiser voert in zijn verzoekschrift een middel aan.
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 149 en 172 van de gecoördineerde Grondwet;
- artikel 1315 van het Burgerlijk Wetboek;
- artikel 253, 3°, van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen (1992) zoals vervangen
bij artikel 38 van de wet van 6 juli 1994.
Aangevochten beslissingen
Het bestreden arrest "verklaart het hoger beroep ontvankelijk en in zeer beperkte mate
gegrond. Vernietigt het bestreden vonnis enkel in de mate dat het de volledige aanslag
met kohierartikel 9901112431/03 vernietigt, en opnieuw wijzende beveelt het de herberekening
van deze aanslag in de mate waarin het perceel gelegen te 2520 Broechem, Ant-