AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

1970 HOF VAN CASSATIE 17.9.08 - Nr. 481
Het Hof kan evenwel de reden die in het middel wordt bekritiseerd en waarop
de bestreden beslissing van niet-ontvankelijkheid is gegrond, vervangen door een
rechtsgrond die het dictum verantwoordt.
Zoals de eiser in zijn tweede middel uiteenzet, zijn de vervolgingen wegens
het voorhanden hebben van drie Winchesterkarabijnen echter niet ontvankelijk,
aangezien de wet van 3 januari 1933, die te dezen van toepassing is, deze indeelde
in de categorie jacht- of sportwapens, waarvan het voorhanden hebben niet
vergunningsplichtig en dus niet strafbaar was.
Daaruit volgt dat het eerste middel, ook al is het gegrond, niet tot cassatie kan
leiden en bijgevolg niet ontvankelijk is.
Ambtshalve onderzoek van de beslissing over de strafvordering
De substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen zijn
in acht genomen en de beslissing is overeenkomstig de wet gewezen.
C. In zoverre het cassatieberoep gericht is tegen de overige beslissingen op de
strafvordering:
De substantiële of op straffe van nietigheid voorgeschreven rechtsvormen zijn
in acht genomen en de beslissingen zijn overeenkomstig de wet gewezen.
Dictum
Het Hof,
Vernietigt het bestreden arrest in zoverre het de verweerder veroordeelt wegens
de telastlegging dragen van een wapen in de zaak 36.07.32126/00 (telastlegging
II van zaak IV), en in zoverre het de vervolgingen niet ontvankelijk verklaart
wegens het voorhanden hebben van wapens in de zaak 36.89.100098/97
(zaak I) en in de zaak 36.07.32126/00 (telastlegging I van de zaak IV);.
Verwerpt het cassatieberoep voor het overige.
Beveelt dat van dit arrest melding zal worden gemaakt op de kant van het gedeeltelijk
vernietigde arrest.
Laat de kosten ten laste van de Staat.
Zegt dat er geen grond is tot verwijzing ten gevolge van de vernietiging van de
veroordeling voor het dragen van wapens.
Verwijst de aldus beperkte zaak naar het Hof van Beroep te Luik.
17 september 2008 – 2° kamer – Voorzitter: de h. de Codt, afdelingsvoorzitter – Verslaggever:
de h. Close – Gedeeltelijk andersluidende conclusie 1 van de h. Leclercq, procureur-generaal.
1 Het openbaar ministerie verzocht het Hof tevens te oordelen of er daarnaast ook geen grond was
om ambtshalve een middel op te werpen dat de schending aanvoert van artikel 149 van de Grondwet
en gegrond is op een gebrek aan regelmatige motivering van de beslissing die, op het hoger beroep
van het openbaar ministerie, de vrijspraak voor telastlegging IV in de zaak 27-71100265/97
bevestigde. Het Hof werpt dat ambtshalve middel niet op.