AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 474 - 15.9.08 HOF VAN CASSATIE 1953
Geschonden wettelijke bepalingen
- de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek;
- de artikelen 1017 tot 1022 van het Gerechtelijk Wetboek;
- artikel 5, 1°, van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december
1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders.
Aangevochten beslissing
Het arrest veroordeelt de eiser tot betaling van een bedrag van 10.000 euro, "dit zijn de
ex aequo et bono begrote advocatenkosten en -honoraria", op de volgende gronden:
"in zijn arrest van 2 september 2004 beslist het Hof van Cassatie dat de advocatenkosten
en kosten van technische deskundigenonderzoeken aan de in het ongelijk gestelde partij
ten laste kunnen worden gelegd als vergoeding voor de schade die door een andere procespartij
is veroorzaakt;
wegens het technisch karakter van het dossier moest in deze zaak noodgedwongen op
een advocaat een beroep worden gedaan;
in een zaak zoals die welke aan het (arbeids)hof is voorgelegd, vormt alleen het optreden
van advocaten een garantie voor de 'gelijkheid van wapens', volgens welk beginsel
elke partij de redelijke kans moet krijgen om zijn zaak voor te dragen in omstandigheden
die haar niet in een uitgesproken nadelige positie plaatsen ten aanzien van haar tegenstrever;
gelet op het beroepsgeheim, gelet op het feit dat er geen enkel referentietarief bestaat,
gelet ook op de verscheidenheid aan tarieven binnen de verschillende advocatenkantoren,
in voorkomend geval zelfs tarieven die van geval tot geval met de cliënt worden overeengekomen
(uitsluitend vast, vast en variabel...), is het voor het bepalen van het bedrag van
de schade wenselijk dat er een beroep wordt gedaan op een ramingsmethode die zowel
objectief als billijk is".
Grieven
Zoals het arrest opmerkt, kunnen de advocatenkosten de in het ongelijk gestelde partij
niet ten laste worden gelegd als kosten, maar eventueel wel als vergoeding voor de schade
die de andere procespartij is berokkend. Dit volgt met name uit de artikelen 1017 tot 1022
van het Gerechtelijk Wetboek, meer bepaald uit artikel 1018, dat een opsomming geeft
van de kosten die deel uitmaken van de uitgaven, maar de kosten van de advocaten niet
vermeldt.
Krachtens de artikelen 1382 en 1383 van het Burgerlijk Wetboek kan de aan het slachtoffer
van een aquiliaanse fout verschuldigde schadevergoeding alleen die bestanddelen
omvatten die een noodzakelijk gevolg zijn van de fout en de schade die hierdoor is veroorzaakt.
Met andere woorden, de advocatenhonoraria en -kosten die door het slachtoffer van een
aquiliaanse fout betaald moeten worden, kunnen alleen een bestanddeel van zijn schade
vormen voor zover zij dat noodzakelijk karakter vertonen.
Te dezen stelt het arrest niet vast dat de advocatenkosten van de verweersters noodzakelijk
waren gemaakt door de aan de eiser verweten fout. Het wijst er immers uitdrukkelijk
op dat "het (arbeids)hof het gebrek aan nauwgezetheid van de eiser weliswaar alleen
maar kan betreuren, maar dat er geen enkele reden is om te stellen dat de houding van de
(eiser) de financiële situatie van de (verweersters) in het gedrang zou hebben gebracht".
In feite wijst het arrest er alleen op dat de verweersters advocatenkosten hebben moeten
maken om verweer te voeren tegen de rechtsvordering van de eiser en dat laatstgenoemde
"in het ongelijk is gesteld", maar stelt het geenszins vast dat de rechtsvordering van de eiser
onrechtmatig was of dat de fout van de eiser, die hierin bestond dat hij zijn dossier zo-