AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 496 - 23.9.08 HOF VAN CASSATIE 2043
Herstelbeleid overeenkomstig artikel 198bis Stedenbouwdecreet 1999 niet op als
een gerechtelijke instantie waartoe derden zich kunnen wenden of die hen kan
binden, maar uitsluitend als adviesorgaan voor de rechter die verder zijn volledige
beoordelingsbevoegdheid over de herstelvordering behoudt. De beginselen
van een eerlijke procesvoering zijn door het debat voor de rechter volkomen gewaarborgd.
Het onderdeel faalt naar recht.
Tweede onderdeel
7. Het onderdeel voert schending aan van de beginselen van behoorlijk bestuur,
inzonderheid van de hoorplicht: bij de adviesverlening krijgt de eiser niet
de kans om voor de Hoge Raad voor het Herstelbeleid zijn standpunt naar voren
te brengen.
8. Het eensluidend advies van de Hoge Raad voor het Herstelbeleid met betrekking
tot de verzoeken bedoeld in artikel 198bis Stedenbouwdecreet 1999 is
geen eenzijdige beslissing waardoor de rechtspositie van derden wordt gewijzigd.
Het betreft enkel een advies dat de rechter na verder debat beoordeelt, en
dat bijgevolg geen voorafgaand horen van deze derden vereist.
Het onderdeel faalt naar recht.
Derde middel
9. Het middel voert schending aan van het decreet van 16 december 1997 en
het decreet van 19 maart 2004 tot bekrachtiging van de bindende bepalingen van
het ruimtelijk structuurplan Vlaanderen, de artikelen 20 en 31 Stedenbouwdecreet
1999 in samenhang met het beginsel van behoorlijk bestuur: bij de beoordeling
van de rechtmatigheid van de herstelvordering houden de appelrechters
ten onrechte geen rekening met de dwingende bepalingen van het ruimtelijke
structuurplan Vlaanderen waardoor de eigenaar of de houder van een zakelijk
recht op een goed gelegen in het agrarisch gebied van een gewestplan een subjectief
recht heeft op een herbeoordeling van de stedenbouwkundige bestemming
van dit goed; minstens houden zij geen rekening met het onredelijk lang wachten
van de Vlaamse regering om aan deze dwingende bepalingen gevolg te geven.
10. Het middel voert onder meer aan "dat wanneer in uitvoering van het RSV
[Ruimtelijk Structuurplan Vlaanderen] een ruimtelijk structuurplan wordt opgesteld,
[eisers] eigendom met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid niet
langer in het agrarisch gebied zal behouden blijven en hij dus wel een regularisatievergunning
kan krijgen". Dit vereist een onderzoek van feiten waarvoor het
Hof niet bevoegd is.
Het middel is in zoverre niet ontvankelijk.
11. De enkele bekrachtiging van de bindende bepalingen van het ruimtelijk
structuurplan Vlaanderen heft de bestemmingsvoorschriften van de bestaande
gewestplannen niet op. Behoudens toepassing van de regeling bepaald in de artikelen
172 en 190, tweede lid, Stedenbouwdecreet 1999, blijven deze bestemmingsvoorschriften
van kracht zolang zij niet door een ruimtelijk uitvoeringsplan
worden gewijzigd. Ze blijven aldus de rechtsgrond voor het herstel. De omstandigheid
dat de overheid zou nalaten haar decretale verplichtingen uit te voeren