AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 456 - 8.9.08 HOF VAN CASSATIE 1883
leg gewezen door de Vrederechter van het zevende kanton te Antwerpen.
De zaak is bij beschikking van de eerste voorzitter van 26 juni 2008 verwezen
naar de derde kamer.
Voorzitter Ivan Verougstraete heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal Ria Mortier heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDEL
De eisers voeren in hun verzoekschrift een middel aan.
Geschonden wettelijke bepalingen
- artikel 15, eerste lid, in de versie van toepassing voor de wijziging ervan bij een wet
van 13 december 2006, en tweede lid, van het koninklijk besluit nr. 78 van 10 november
1967 betreffende de uitoefening van de gezondheidsberoepen;
- artikel 138, §2, tweede en derde lid, beide in de versie van toepassing voor de wijziging
ervan bij een wet van 13 december 2006, en §5, van de wet van 7 augustus 1987 op
de ziekenhuizen;
- de artikelen 1, 2°, en 2, in de versie van toepassing voor de wijziging ervan bij een koninklijk
besluit van 8 maart 2006, van het koninklijk besluit van 29 september 2002 tot
uitvoering van artikel 138 van de wet op de ziekenhuizen, gecoördineerd op 7 augustus
1987;
- artikel 149 van de gecoördineerde Grondwet van 17 februari 1994.
Aangevochten beslissingen
In de bestreden beslissing verklaart de vrederechter, recht sprekend in eerste en in laatste
aanleg, de vordering van de verweerster ontvankelijk en gedeeltelijk gegrond. De vrederechter
veroordeelt de eisers solidair tot betaling van 270,00 euro, meer de gerechtelijke
interest, en tot de kosten van het geding. Het meer gevorderde wijst de vrederechter af als
ongegrond. De vrederechter beslist dat op grond van alle motieven waarop de beslissing
steunt, die hier beschouwd worden integraal te zijn hernomen, en in het bijzonder op de
volgende overwegingen:
" (...) dat (de eisers) niet kunnen ontkennen, en desbetreffend ook niet besluiten, dat op
10 november 2004 en 8 december 2004 (de eiseres) twee verklaringen-overeenkomsten
ondertekende waarbij zij zich uitdrukkelijk akkoord verklaarde tot de betaling van het ereloonsupplement
voor de geplande ingreep, namelijk het supplement dat niet door de gewone
ziekteverzekering wordt vergoed en dat in deze overeenkomst wordt vastgesteld op
de gevraagde 270,00 euro;
Dat (de eiseres) daarin ook uitdrukkelijk verklaart dat zij volledig geïnformeerd is geweest
over de geplande ingreep;
Dat met andere woorden, los van alle meer principiële argumenten, (de eiseres) in deze
vrijelijk akkoord is gegaan met de betaling van het gevraagde ereloonsupplement, daar
waar zij duidelijk de keuze had voor een andere operatieve ingreep en om de ingreep in
een ander ziekenhuis te laten gebeuren, door een dokter in een ziekenhuis die eventueel
niet het betreffende supplement (zou) aanrekenen;
(...) dat daarenboven uit de verpleegnota blijkt dat de betreffende ophtalmoloog een niet
geconventioneerde arts is, zodat (de verweerster) er niet diende over te waken dat door de
geneesheren enkel de verbintenistarieven worden aangerekend;
Dat los van alle andere beschouwingen het derhalve vrij stond aan de behandelende geneesheer
een ereloonsupplement aan te rekenen, terwijl het vrij stond aan (de eiseres) om
daarmee akkoord te gaan in de door haar ondertekende overeenkomst" (blz. 4, eerste helft,
van het bestreden vonnis).