AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2016 HOF VAN CASSATIE 22.9.08 - Nr. 492
digheid. Het arbeidshof beslist dan ook niet wettig dat, om op grond van een billijkheidsreden,
zoals het voortzetten van studies, vrijgesteld te kunnen worden van de verplichting
werkbereid te zijn, vereist is dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie
(in de vorm van een leefloon) noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt
aan de menselijke waardigheid.
3.2. Het arbeidhof beslist in het bestreden arrest dat artikel 1 van de OCMW-wet eveneens
van toepassing is op het recht op maatschappelijke integratie en het recht op leefloon
(7e blad, voorlaatste alinea, van het bestreden arrest). Uit de overwegingen die het arbeidshof
in het bestreden arrest maakt op het zevende blad, laatste alinea, t.e.m. 8e blad,
eerste alinea, van het bestreden arrest, blijkt dat het arbeidshof van oordeel is dat de toekenning
van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) voor
de eiser niet noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke
waardigheid.
Zoals hierboven werd uiteengezet onder nr. 1, is artikel 1 van de OCMW-wet, overeenkomstig
welk de maatschappelijke dienstverlening (waarop elke persoon recht heeft) tot
doel heeft eenieder in de mogelijkheid te stellen een leven te leiden dat beantwoordt aan
de menselijke waardigheid, niet van toepassing op het recht op maatschappelijke integratie
(in de vorm van een leefloon). De Wet Maatschappelijke Integratie maakt het recht op
maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) niet afhankelijk van de voorwaarde
dat de toekenning van dat recht noodzakelijk moet zijn om een leven te leiden dat
beantwoordt aan de menselijke waardigheid.
Het arbeidshof voegt, door de in artikel 1 van de OCMW-wet voor de toekenning van
maatschappelijke dienstverlening bepaalde voorwaarde dat de betrokkene niet in staat is
een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, toepasselijk te achten
op het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon), een voorwaarde
toe aan de Wet Maatschappelijke Integratie die daarin niet is vervat.
Conclusie
Door de in artikel 1 van de OCMW-wet voor de toekenning van maatschappelijke
dienstverlening bepaalde voorwaarde dat de betrokkene niet in staat is een leven te leiden
dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, toepasselijk te achten op het recht op
maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon), voegt het arbeidshof een voorwaarde
toe aan de Wet Maatschappelijke Integratie die daarin niet is vervat (schending
van de artikelen 1, eerste lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare
centra voor maatschappelijk welzijn, 3, 4, §1, en 12 van de wet van 26 mei 2002 betreffende
het recht op maatschappelijke integratie). Het arbeidshof beslist op grond van het
motief dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een
leefloon) op grond van artikel 1 van de OCMW-wet noodzakelijk moet zijn om een leven
te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, wat volgens het arbeidshof niet
het geval is voor de eiser, niet wettig dat het voortzetten van de studies door de eiser (na
twee jaar tijdskrediet) geen billijkheidsreden in de zin van artikel 3, 5°, van de Wet Maatschappelijke
Integratie uitmaakt en dat aldus niet voldaan is aan de in dat artikel bepaalde
voorwaarde (schending van de artikelen 1, eerste lid, van de organieke wet van 8 juli 1976
betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, en 3, inzonderheid 5°, van
de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie). De op dat
motief gesteunde beslissing van het arbeidshof dat de eiser voor de periode van 16 september
2004 tot en met 30 juni 2006 geen aanspraak kan maken op leefloon, is dan ook
niet wettig verantwoord (schending van de artikelen 2, 12 en 13, §1, van de wet van 26
mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie).
(...)
III. BESLISSING VAN HET HOF