AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2092 HOF VAN CASSATIE 29.9.08 - Nr. 511
4.1 en 4.2 van het Verdrag tot bescherming van de rechten van de mens en de fundamentele
vrijheden en de artikelen 8.1, 8.2 en 8.3, a), van het Internationaal Verdrag inzake
burgerrechten en politieke rechten, die het recht op arbeid en de vrije keuze van beroepsarbeid
waarborgen en die slavernij en dwangarbeid verbieden. Het arrest schendt tevens
de artikelen 6, 1108, 1128, 1131, 1133 en 1134 van het Burgerlijk Wetboek, doordat het
weigert te erkennen dat de voormelde overeenkomsten strijdig zijn met de openbare orde
en de goede zeden en degenen die ze hebben aangegaan, bijgevolg niet tot wet kunnen
strekken.
Het arrest, dat de wettelijke bepaling niet aangeeft op grond waarvan de beperking van
de vrijheid van de eiser om betaalde beroepsarbeid te verrichten contractueel kon worden
opgelegd, stelt het Hof op zijn minst in de onmogelijkheid de beslissing van het arrest op
zijn wettigheid te toetsen. Het arrest is derhalve niet regelmatig met redenen omkleed en
schendt artikel 149 van de Grondwet.
(...)
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Tweede onderdeel
Het arrest stelt, enerzijds, vast dat de rechtsvoorganger van de verweersters en
de eiser, in de overeenkomsten van 2 juni 1995, overeengekomen zijn dat de eiser
"erkent (...) dat hij de exclusieve eigendom is van de heer G., daar hij de speler
met eigen financiële middelen heeft aangekocht" en dat "de speler kan geen
enkele transfer naar of aansluiting bij een andere club vragen zonder de schriftelijke
toestemming van (de rechtsvoorganger van de verweersters), zoniet is hij
aan de eigenaar een vergoeding verschuldigd, berekend op grond van de opleidingsvergoeding
die bedongen is in een overeenkomst voor beroepsvoetballers",
anderzijds, dat de eiser volgens de "verkoopovereenkomst" van 13 juni 1995 van
een club naar een andere is getransfereerd (voor) een bedrag van 600.000 BEF,
dat is betaald door de rechtsvoorganger van de verweersters, en dat de partijen,
bij overeenkomst van 1 april 1998, overeengekomen zijn dat "de (eiser) geheel
vrij (...) zijn transfer zal kunnen aanvragen vanaf het seizoen 1999-2000, zodra
hij (...) een bedrag van 350.000 BEF zal hebben betaald aan (de rechtsvoorganger
van de verweersters)".
Het arrest, dat vermeldt dat "de partijen erg vaag blijven over de juridische
aard van hun contractuele betrekkingen die, bijvoorbeeld, omschreven kunnen
worden als een agentuurovereenkomst of een lening die (de rechtsvoorganger
van de verweersters) aan de (eiser) heeft toegestaan om hem in staat te stellen
een eventuele 'opleidingsvergoeding' of zelfs een voorschot aan de club van oorsprong
terug te betalen", omschrijft de tussen de partijen gesloten overeenkomst
niet.
Aan de vrijheid om betaalde beroepsarbeid te verrichten, kunnen alleen de bij
wet bepaalde beperkingen worden gesteld.
Een overeenkomst die, buiten de bij wet toegestane gevallen, ertoe strekt ten
voordele van een van de partijen, te dezen de rechtsvoorganger van de verweersters,
de andere partij, te dezen de eiser, te beletten zijn beroepsarbeid vrij te verrichten,
heeft een ongeoorloofde oorzaak en is volstrekt nietig.
Het arrest beslist bijgevolg niet wettig dat de voormelde overeenkomsten van 2