AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

1884 HOF VAN CASSATIE 8.9.08 - Nr. 456
Grieven
1. Luidens artikel 15, eerste lid, in de versie die in deze zaak van toepassing is, van het
koninklijk besluit nr. 78 van 10 november 1967 betreffende de uitoefening van de gezondheidsberoepen,
hieronder afgekort als Wet Uitoefening Geneeskunst, hebben de beoefenaars
bedoeld bij de artikelen 2, 3 en 4, onverminderd de bepalingen van artikel 18, §2, en
mits eerbiediging van de regelen van de plichtenleer, recht op honoraria of forfaitaire bezoldigingen
voor de door hen geleverde prestaties. Onverminderd de toepassing van bedragen
welke eventueel zijn vastgesteld door of krachtens de wet of voorzien bij statuten
of overeenkomsten waartoe de beoefenaars zijn toegetreden, bepalen deze vrij het bedrag
van hun honoraria, onder voorbehoud van de bevoegdheid, in geval van betwisting, van
de Orde waaronder zij ressorteren of van de rechtbanken, aldus het tweede lid van die bepaling.
Het recht van geneesheren vrij het bedrag van hun honorarium te bepalen, wordt onder
meer beperkt door de wet van 7 augustus 1987 op de ziekenhuizen, hieronder afgekort als
Ziekenhuiswet. Wanneer er een akkoord is als bedoeld in artikel 50 van de wet van 14 juli
1994 betreffende de verplichte verzekering voor geneeskundige verzorging en uitkeringen,
kunnen de ziekenhuisgeneesheren die niet verbonden zijn door dat akkoord, op grond
van artikel 138, §2, tweede lid, in de versie in deze zaak van toepassing, van de Ziekenhuiswet,
onverminderd §5, (enkel) ten aanzien van de patiënten opgenomen in tweepatiëntenkamers
of in gemeenschappelijke kamers tarieven aanrekenen die afwijken van de
verbintenistarieven, (en dan nog alleen) voor zover ter zake in de algemene regeling, bedoeld
in artikel 130 van de Ziekenhuiswet, maximumtarieven zijn vastgesteld en deze
door de betrokken geneesheren worden nageleefd. Die bepaling is eveneens van toepassing
op patiënten in daghospitalisatie, voor de verstrekkingen door de Koning omschreven,
aldus artikel 138, §2, derde lid, in de versie in deze zaak van toepassing, van de Ziekenhuiswet.
Op grond van paragraaf 5 van artikel 138 van de Ziekenhuiswet, kan de Koning
de categorieën van patiënten bepalen ten aanzien van dewelke de niet-verbonden artsen
geen tarieven mogen aanrekenen die afwijken van de verbintenistarieven.
Op grond van artikel 1, 2°, van het koninklijk besluit van 29 september 2002 tot uitvoering
van artikel 138 van de wet op de ziekenhuizen, gecoördineerd op 7 augustus 1987,
hieronder afgekort als koninklijk besluit van 29 september 2002, is artikel 138 van de Ziekenhuiswet
van toepassing op patiënten in daghospitalisatie voor de verstrekkingen opgenomen
in de bijlage 3, punt 6, van het koninklijk besluit van 25 april 2002 betreffende de
vaststelling en de vereffening van het budget van de financiële middelen van de ziekenhuizen.
In de bedoelde bijlage is onder meer de nomenclatuurcode 246595 vermeld.
Op grond van artikel 2 van het koninklijk besluit van 29 september 2002 mogen de geneesheren
die niet gebonden zijn door het nationaal akkoord, met toepassing van artikel
138, §5, van de Ziekenhuiswet geen tarieven aanrekenen die afwijken van de verbintenistarieven
ten aanzien van de volgende personen:
1° de rechthebbenden op de verhoogde tegemoetkoming, bedoeld in artikel 37, §§1 en
19, 1°, 2°, 3° en 6°, van de wet van 14 juli 1994 betreffende de verplichte verzekering
voor geneeskundige verzorging en uitkeringen, alsmede de gerechtigden, bedoeld in artikel
32, eerste lid, 13° en 15°, van voornoemde wet, die de verhoogde tegemoetkoming genieten,
voorzover ze niet opgenomen zijn in het 2° van dit artikel;
2° de rechthebbenden aan wie één van de in de wet van 27 februari 1987 betreffende de
tegemoetkomingen voor gehandicapten bedoelde tegemoetkomingen wordt toegekend,
met uitzondering van de rechthebbenden op een integratietegemoetkoming, behorend tot
de categorieën 3 en 4, bedoeld in artikel 6, §4, eerste lid, 3° en 4°, van hoger vermelde
wet van 27 februari 1987, waarvoor daadwerkelijk de aftrek, bedoeld in artikel 8, §1, van
het koninklijk besluit van 6 juli 1987 betreffende de inkomensvervangende en de integra-