AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 485 - 19.9.08 HOF VAN CASSATIE 1979
Nr. 485
1° KAMER - 19 september 2008
OVERHEIDSOPDRACHTEN (WERKEN. LEVERINGEN. DIENSTEN) - ALGEMENE
AANNEMINGSVOORWAARDEN - AANNEMING - IN GEBREKE BLIJVEN BIJ DE UITVOERING VAN DE
OPDRACHT - AMBTSHALVE MAATREGELEN VAN HET BESTUUR - EENZIJDIGE VERBREKING VAN DE
OPDRACHT - BOETE - DRAAGWIJDTE
De uitsluiting van iedere boete wegens laattijdige uitvoering op het deel waarop het van
ambtswege eenzijdig verbreken van de opdracht door de aanbestedende overheid slaat
strekt zich niet uit tot de periode voorafgaand aan de verbreking. (Art. 20, §6, 1° K.B. 26
sept. 1996)
(R.V.A., openbare instelling met rechtspersoonlijkheid T. BENOIT, in hoedanigheid van curator van het faillissement van
Delrue n.v. e.a.)
ARREST
(A.R. C.07.0218.N)
I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF
Het cassatieberoep is gericht tegen een arrest, op 11 december 2006 gewezen
door het Hof van Beroep te Gent.
Raadsheer Beatrijs Deconinck heeft verslag uitgebracht.
Advocaat-generaal met opdracht André Van Ingelgem heeft geconcludeerd.
II. CASSATIEMIDDEL
De eiser voert in zijn verzoekschrift een middel aan.
Geschonden wettelijke bepalingen
- De artikelen 20, §1, §2, §3, §4, §5 en §6, en 48 van de Algemene aannemingsvoorwaarden
(Algemene aannemingsvoorwaarden voor de overheidsopdrachten voor aanneming
van werken, leveringen en diensten en voor de concessies voor openbare werken,
hierna afgekort AAV) zijnde de bijlage bij het koninklijk besluit van 26 september 1996
tot bepaling van de algemene uitvoeringsregels van overheidsopdrachten en van de concessies
voor openbare werken (AUR).
Aangevochten beslissingen
Het arrest van bevestiging dat het hoger beroep van de eiser afwijst als ongegrond, op
grond o.m. van de volgende overwegingen:
"I. Onder uitdrukkelijke herneming van de motivering van de eerste rechter (onder punt
'V. Beoordeling. V.2. Ten gronde' V.2.1. en V.2.2., zevende tot en met twaalfde blad), behalve
waar zij strijdig zou zijn met wat in onderhavig arrest wordt overwogen, wijst het
hof (van beroep) het hoofdberoep van de RVA volledig af als ongegrond.
II. A.
De eerste rechter heeft de vordering van de RVA afgewezen tot aftrek in haar voordeel
van de bedragen 413.088 frank (10.240,18 euro), 460.752 frank (11.421,74 euro) en
254.208 frank (6.301,66 euro), samen 1.128.048 frank (27.963,58 euro).
De RVA houdt voor dat deze bedragen een sanctie betreffen waarop zij recht heeft uit
hoofde van artikel 20, §4, van het koninklijk besluit van 26 september 1996.
(B.)