AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

More documents

Recommendations

Info

Nr. 503 - 24.9.08 HOF VAN CASSATIE 2059 wordt de verzekeringsovereenkomst tussen partijen door geschrift bewezen, vermits geen enkel bewijs door een getuige of door een vermoeden tegen en boven de inhoud van het geschrift is toegelaten, behalve wanneer een begin van bewijs door geschrift wordt geleverd. Aangezien de partijen bij een verzekeringsovereenkomst de enigen zijn die zich een geschrift van de overeenkomst kunnen verschaffen, zijn zij onderworpen aan de wettelijke voorwaarde van het schriftelijk bewijs, dat zij dienen te leveren wanneer zij het bestaan aanvoeren van een verzekeringsovereenkomst of van wijzigingen in de overeenkomst, zowel tegenover elkaar als tegenover derden. Deze regel is niet toepasselijk op de derde zelf die, wanneer hij een verzekeringsovereenkomst aanvoert die de schade dekt die hij heeft geleden, en de hoofdelijke veroordeling vordert van de aansprakelijke en diens verzekeraar, tegen hen het bestaan van de overeenkomst met alle rechtsmiddelen mag bewijzen, met inbegrip van getuigen en vermoedens. Het middel faalt naar recht. (...) Dictum Het Hof, Verwerpt de cassatieberoepen. Veroordeelt de eisers in de kosten van hun cassatieberoep. 24 september 2008 – 2° kamer – Voorzitter en Verslaggever: de h. de Codt, afdelingsvoorzitter – Gelijkluidende conclusie van de h. Vandermeersch, advocaat-generaal – Advocaat: mr. V. Carlier, Namen. Nr. 504 2° KAMER - 24 september 2008 1º STRAF — ANDERE STRAFFEN - WERKSTRAF - WEIGERING VAN TOEKENNING - MOTIVERING 2º REDENEN VAN VONNISSEN EN ARRESTEN — ALLERLEI - VERZOEK OM EEN WERKSTRAF OP TE LEGGEN - WEIGERING VAN TOEKENNING - MOTIVERING 1º en 2° Wanneer de beklaagde om een werkstraf verzoekt, moet de weigering om dergelijke straf op te leggen met redenen worden gemotiveerd die afzonderlijk staan van de redenen van de keuze van de straf en de strafmaat, als bepaald in artikel 195, tweede lid Sv. 1 (Art. 37, §3, tweede lid Sw.) Conclusie van de heer advocaat-generaal D. Vandermeersch (vertaling): (V.) Het cassatieberoep is gericht tegen een arrest van het Hof van Beroep te Brussel, correctionele kamer, van 4 juni 2008. 1 Zie concl. O.M.
2060 HOF VAN CASSATIE 24.9.08 - Nr. 504 De eiser wordt vervolgd wegens diefstal met braak (telastlegging A), poging tot diefstal door middel van braak (telastlegging B) en mondelinge bedreiging onder een bevel of onder een voorwaarde van een aanslag, waarop een criminele straf is gesteld (telastlegging C), met de omstandigheid dat deze misdrijven in staat van herhaling zouden zijn gepleegd. Bij vonnis van 10 maart 2008 heeft de correctionele rechtbank de eiser wegens deze drie telastleggingen tot één enkele gevangenisstraf van zestien maanden veroordeeld. De eiser en het openbaar ministerie hebben tegen dit vonnis hoger beroep ingesteld. Het bestreden arrest spreekt de eiser vrij voor de telastlegging C. Voor het overige, veroordeelt het de eiser eenparig tot een gevangenisstraf van twee jaar wegens de telastleggingen A en B en beveelt het, omdat hij in staat van herhaling verkeert, zijn terbeschikkingstelling van de regering gedurende tien jaar. In zoverre het cassatieberoep gericht is tegen de vrijspraak, lijkt het mij bij gebrek aan belang niet ontvankelijk. In zoverre het cassatieberoep gericht is tegen de veroordeling, is er volgens mij grond om een ambtshalve middel op te werpen dat is afgeleid uit de schending van artikel 37ter, § 3, tweede lid, van het Strafwetboek. Uit het proces-verbaal van de rechtszitting van het hof van beroep van 5 mei 2008, blijkt dat de eiser, die zichzelf verdedigde, om een werkstraf heeft verzocht en dat het hof van beroep aan de beklaagde de draagwijdte van een dergelijke straf heeft uitgelegd (cfr. stuk 6 van de submap met de rechtspleging voor het hof van beroep). Naar luid van artikel 37ter, § 3, tweede lid, van het Strafwetboek, moet de rechter die weigert een werkstraf uit te spreken zijn weigering met redenen omkleden. Deze motiveringsverplichting, die bovenop de motiveringsplicht komt die bij de artikelen 149 van de Grondwet en 195 van het Wetboek van Strafvordering is opgelegd, drukt de wil uit van de wetgever om ervoor te zorgen dat de mogelijkheid om een werkstraf op te leggen ernstig wordt genomen en de weigeringsgronden om een dergelijke straf op te leggen uitdrukkelijk worden geformuleerd (A. JACOBS, "La motivation du refus d'appliquer la peine de travail", noot Cass., 12 feb. 2003, J.L.M.B., p. 1314-1315). Het Hof oordeelt dat ofschoon artikel 37ter, § 3, tweede lid, van het Strafwetboek, bepaalt dat de rechter die weigert een werkstraf uit te spreken zijn beslissing met redenen moet omkleden, die bepaling deze motiveringsplicht niet nader omschrijft en met name niet verwijst naar de specificiteitsvereisten van artikel 195, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering (Cass., 8 juni 2005, AR P.05.0349.F, A.C. 2005, nr. 327). Als de motivering van de weigering om een werkstraf uit te spreken waarom de beklaagde heeft verzocht, wordt gereduceerd tot deze die bij artikel 195, tweede lid, van het Wetboek van Strafvordering is bepaald, verliest artikel 37ter, § 3, tweede lid, van het Strafwetboek, elke betekenis. De motivering van de weigering om een werkstraf uit te spreken moet autonoom staan, ook al is zij in algemene bewoordingen gesteld of verwijst zij uitdrukkelijk naar andere elementen uit de motivering van de uitgesproken straffen (zie noot Cass., 12 feb. 2003, Rev.dr.pén.crim. 2003, p. 925-929). Te dezen vermeldt het arrest weliswaar de redenen van de keuze van de gevangenisstraf en van de terbeschikkingstelling van de regering en rechtvaardigt het, met toepassing van de artikelen 195, tweede lid, en 211 van het Wetboek van Strafvordering, hun strafmaat, maar het antwoordt met geen enkele reden op het verzoek om een werkstraf, dat de eiser mondeling op de rechtszitting van het hof van beroep had geformuleerd. Deze onwettigheid lijkt mij tot vernietiging te moeten leiden van de beslissingen over de straf en de bijdrage aan het Bijzonder Fonds tot hulp aan de slachtoffers van opzettelijke gewelddaden. Er is geen grond om de vernietiging uit te breiden tot de
Page 1 and 2:
MET DE CONCLUSIES EN ANNOTATIES VAN
Page 3 and 4:
1828 HOF VAN CASSATIE 2.9.08 - Nr.
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
1842 HOF VAN CASSATIE Nr. 444 - 3.9
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
1924 HOF VAN CASSATIE Nr. 466 - 11.
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140:
Page 141 and 142:
Page 143 and 144:
Page 145 and 146:
Page 147 and 148:
Page 149 and 150:
Page 151 and 152:
Page 153 and 154:
Page 155 and 156:
Page 157 and 158:
Page 159 and 160:
Page 161 and 162:
Page 163 and 164:
Page 165 and 166:
Page 167 and 168:
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184: 2008 HOF VAN CASSATIE 22.9.08 - Nr.
Page 233: 2058 HOF VAN CASSATIE 24.9.08 - Nr.
show all

AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?