AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 471 - 12.9.08 HOF VAN CASSATIE 1939
Het bestreden arrest stelt enerzijds, dat (de eiser) (de Belgische Staat) niet langer betwist
dat (de verweerster) (toekomstige verweerster) en haar ex-echtgenoot sedert oktober
1991 feitelijk gescheiden leven en derhalve voor aanslagjaar 1993 afzonderlijk belast
dienden te worden en, anderzijds, dat geen afzonderlijke inkohiering is gebeurd, zodat er
evenmin sprake is van een geldige en tijdige inkohiering in de zin van artikel 353 WIB
(1992).
Het bestreden arrest stelt nog dat er geen rekening kan worden gehouden met de aanslag
gevestigd op 22 november 1993 op naam van beide echtgenoten.
Grieven
Overeenkomstig artikel 353 WIB (1992) wordt de belasting met betrekking tot de inkomsten
en de andere gegevens vermeld in de daartoe bestemde rubrieken van een aangifteformulier
dat voldoet aan de vorm- en termijnvereisten van de artikelen 307 tot 311 of
van ter uitvoering van artikel 312 genomen bepalingen, gevestigd binnen de in artikel 359
gestelde termijn, die evenwel niet korter mag zijn dan zes maanden vanaf de datum waarop
de aangifte bij de bevoegde aanslagdienst is toegekomen.
Artikel 353 WIB (1992) behoort tot Titel VII - Vestiging en invordering van de belasting,
Hoofdstuk VI -Aanslag, Afdeling I - Aanslagtermijnen, en bevat geen voorschriften
in verband met de wijze van vestigen.
Door een onderscheid te maken tussen een gezamenlijke en een afzonderlijke vestiging
van de aanslag voegt het bestreden arrest een voorwaarde toe aan artikel 353 WIB (1992)
en schendt het aldus artikel 353 WIB (1992).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
1. Overeenkomstig artikel 353 van het Wetboek van de Inkomstenbelastingen
(1992) moet de administratie in geval de belastingplichtige een regelmatige aangifte
heeft ingediend binnen de gestelde termijn, de belasting met betrekking tot
de aangegeven inkomsten en de andere in die aangifte vermelde gegevens vestigen
binnen de in artikel 359 gestelde termijn, dit is tot 30 juni van het jaar dat
volgt op dat waarnaar het aanslagjaar wordt genoemd, zonder dat deze termijn
korter mag zijn dan zes maanden vanaf de datum waarop de aangifte bij de bevoegde
aanslagdienst is toegekomen.
2. Artikel 355 van hetzelfde wetboek verplicht de administratie, wanneer een
aanslag nietig is verklaard omdat hij niet werd gevestigd overeenkomstig een
wettelijke regel, met uitzondering van een regel betreffende de prescriptie, binnen
de er in bepaalde termijn een nieuwe aanslag te vestigen ten name van dezelfde
belastingschuldige, op grond van dezelfde belastingelementen of op een
gedeelte ervan, zelfs wanneer de voor het vestigen van de aanslag gestelde termijn
reeds verlopen is.
3. Uit deze laatste bepaling blijkt dat de fiscale wetgever er van uit is gegaan
dat een aanslag die tijdig wordt gevestigd maar met miskenning van een wettelijke
regel als een belastingheffing kan worden beschouwd in de zin van artikel 353
WIB (1992). Dit artikel houdt geen voorschrift in in verband met de wijze waarop
de belasting dient te worden gevestigd.
4. Uit die bepalingen gelezen in onderling verband volgt dat het voor de toepassing
van artikel 353 van het WIB (1992), dat voorziet in de gewone aanslagtermijn,
volstaat dat door de administratie een aanslag wordt gevestigd op de