AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2020 HOF VAN CASSATIE 22.9.08 - Nr. 493
ren toegepast.
(De verweerster) paste deze bijdrageverminderingen voor M.V.T. toe vanaf het begin
van haar tewerkstelling op 4 november 1996.
Door deze verminderingen pas op de helling te zetten vanaf het eerste kwartaal 1997
geeft (de eiser) aan dat hij de vijfjarige verjaringstermijn wil respecteren.
Deze termijn is beginnen lopen in november 1996 en werd pas geldig gestuit door de
eerste dagvaarding van 19 april 2002. Deze dagvaarding situeert zich in het tweede kwartaal
van 2002.
Deze stuiting in het tweede kwartaal van 2002 maakt dat (de eiser) in het verleden maar
kan teruggaan vanaf de stuitingsdatum tot en met het tweede kwartaal 1997. Dus de regularisatie
kan niet terugreiken tot het eerste kwartaal van 1997.
Bovendien zijn er de aangetekende brieven van 6 en 11 juni 2002, die trouwens expliciet
vermelden dat ze zijn verstuurd om de verjaring te stuiten. Een beetje eigenaardig wel
omdat intussen de dagvaarding van 19 april 2002 voor een stuiting had gezorgd.
Er bestaat tegenstrijdigheid over het gegeven hoever (de eiser) nu effectief is teruggegaan.
Volgens de eerste ingebrekestelling van 6 juni 2002 (stukken 5 van (de eiser)) was (de
verweerster) een bedrag van 1.047,92 euro verschuldigd voor het eerste kwartaal 1997.
Volgens de tweede ingebrekestelling van 11 juni 2002 (stukken 5 van (de eiser)) was
(de verweerster) hetzelfde bedrag verschuldigd voor het tweede kwartaal 1997.
De tweede ingebrekestelling vermeldt uitdrukkelijk: 'Deze brief vervangt en vernietigt
onze brief van 6 juni 2002'. Deze vermelding doet veronderstellen dat (de eiser) inderdaad
niet verder wil teruggaan dan het tweede kwartaal van 1997.
Desondanks herneemt het rekeninguittreksel, dat is vastgehecht aan de eerste dagvaarding,
hetzelfde bedrag van 1.047,92 euro als bijdragen voor het eerste kwartaal van 1997.
Leest men dit rekeninguittreksel in combinatie met het rekeninguittreksel, afgesloten op
12 augustus 2002, dat is vastgehecht aan de tweede dagvaarding van 7 oktober 2002, dan
stelt men vast dat voor het tweede kwartaal 1997 opnieuw 1.047,92 euro in rekening
wordt gebracht.
Een en ander is niet duidelijk. Wat wel duidelijk is, is dat de vordering van (de eiser),
bij zoverre ze betrekking zou hebben op het eerste kwartaal van 1997 verjaard is.
Als (de eiser) zou toegeven dat de vordering, zoals ze is ingesteld in de eerste dagvaarding
van 19 april 2002, met betrekking dus tot het eerste kwartaal van 1997, verjaard is,
dan merkt het (arbeids)hof op dat het rekeninguittreksel, dat is vastgehecht aan deze dagvaarding
een creditpost bevat van 183,13 euro.
Indien de vordering van (de eiser) op basis van dit rekeninguittreksel zou komen te vervallen
omwille van de verjaring, wat moet er dan met dit credit gebeuren?
Om één en ander op punt te zetten, heropent het (arbeids)hof de debatten" (tussenarrest,
p.5 - 6).
In het eindarrest van 16 februari 2007 vernietigt het arbeidshof het vonnis van de eerste
rechter en wordt de vordering van de eiser ongegrond verklaard.
Grieven
1. Overeenkomstig artikel 34, eerste lid, van het Uitvoeringsbesluit zijn de socialezekerheidsbijdragen
door de werkgever verschuldigd op de navolgende vier data van elk
jaar: 31 maart, 30 juni, 30 september en 31 december.
De kwartaalbijdrageschuld die de werkgever op grond van artikel 23, §2, RSZ-wet aan
de eiser is verschuldigd, ontstaat bijgevolg eerst op de vier, in het Uitvoeringsbesluit