AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

More documents

Recommendations

Info

Nr. 472 - 12.9.08 HOF VAN CASSATIE 1943 van 6 juli 1994 dat de Vlaamse regering uitvoerig op deze kwestie ingaat. Volgens de Vlaamse regering was het de bedoeling van het voornoemde artikel 35septiesdecies, §1, conform hetgeen in de memorie van toelichting gespecifieerd was in verband met de behandeling van bezwaarschriften, onder meer dat titel VII (Vestiging en invordering van de belasting) van het W.I.B. 1992 van toepassing zou zijn op de heffing op de waterverontreiniging, behoudens inzoverre het decreet zelf in een afwijkende regeling voorzag (Gedr. St. Vlaamse Raad 1993-94, nr. 549/1, 5; Zie echter P. VAN ORSHOVEN, “Vlaamse milieuheffingen op de waterverontreiniging – Procedure – Bezwaar – Beroep”, De Fiscale Koerier 1993, 319-321 die wijst op het bevoegdheidsoverschrijdend karakter van een dergelijke uitlegging). Het voorgaande toont aan dat de decreetgever met een dergelijke onhandige verwijzing wel degelijk de bedoeling had om geheel titel VII van het WIB (en dus ook de regels met betrekking tot de behandeling van fiscale geschillen inzake inkomstenbelastingen) van overeenkomstige toepassing te verklaren. Deze interpretatie moet logischerwijze worden uitgebreid tot de leegstandsheffing voor bedrijfsruimten. De door de decreetgever gehanteerde techniek van verwijzing naar (sommige) regels van de federale inkomstenbelastingen brengt m.i. ook mee dat latere wijzigingen van de federale regelgeving eveneens hun invloed hebben voor de geschillenbeslechting inzake de leegstandsheffing op de bedrijfsruimten. De hervorming van de fiscale procedure in 1999 heeft dus ook een weerslag op de geschillen m.b.t. deze gewestelijke heffingen. Indien men deze uitgangspunten aanvaardt, diende voor de hervorming van 1999 het beroep tegen de administratieve beslissing over het bezwaar tegen de leegstandheffing voor bedrijfsruimten net zoals inzake inkomstenbelastingen ingeleid te worden bij het hof van beroep (artikel 377 WIB 1992; zie W. ROBBEN, l.c., p. 490, nr. 27; anders, maar m.i. ten onrechte A. CLAES, “Belastingen op leegstand in het Vlaamse Gewest”, T.F.R. 1996, p. 135, nr. 47 in fine die van oordeel is dat de enige mogelijkheid die de heffingsplichtige heeft om de heffing alsnog te betwisten, het verzet is tegen het dwangbevel en S. HUYGHE, “Vlaamse en lokale heffingen op onroerend goed”, in Jaarboek lokale en regionale belastingen 2001-2003, M. DE JONCKHEERE en K. DE KETELAERE, (eds.), Brugge, die Keure, 2003, p. 158, nr. 49) Na de hervorming van 1999 is de rechtbank van eerste aanleg bevoegd (artikel 569, eerste lid, 32° Ger.W.; artikel 632; artikel 1385decies Ger.W.; S. HUYGHE, “Vlaamse en lokale heffingen op onroerend goed”, in Jaarboek lokale en regionale belastingen 2001- 2003, M. DE JONCKHEERE en K. DE KETELAERE, (eds.), Brugge, die Keure, 2003, p. 158, nr. 49). Wat de cassatieprocedure betreft is ingevolge de verwijzing van artikel 33 Decreet 19 april 1995 bijgevolg het (nieuwe) artikel 378 WIB 1992 van toepassing. Dit artikel, zoals laatst vervangen bij artikel 38O van de Programmawet van 27 december 2004, bepaalt, in afwijking van artikel 1080 van het Gerechtelijk Wetboek, dat het verzoekschrift in cassatie voor de belastingplichtige door een advocaat mag worden ondertekend en neergelegd. Hieruit volgt dat wat het cassatieberoep betreft inzake de heffing op onroerende goederen die zijn opgenomen in de inventaris voor verlaten of verwaarloosde bedrijfsruimten, het verzoekschrift in cassatie vanwege de belastingplichtige niet moet verklaarde kohier dat de heffing vestigt en de titel van de heffingschuld is. Deze paragraaf is analoog met wat in de wet van 23.12.86 betreffende de invordering van gemeentelijke en provinciale belastingen werd ingeschreven, evenals met artikel 32septiesdecies van het programmadecreet van 20 december 1989. Gelet op het advies van de Raad van State zal de Commissie Bocken verzocht worden een specifieke regeling terzake uit te werken met het oog op de opstelling van de hiervoor vermelde autonome decretale regeling” (Vlaamse Raad, buitengewone zitting, 6 mei 1992, nr. 186/1).
1944 HOF VAN CASSATIE 12.9.08 - Nr. 472 worden ondertekend door een advocaat bij het Hof van Cassatie. In casu betreft het een geschil betreffende de registratie (schrapping) op de inventaris van leegstaande en/of verwaarloosde bedrijfsruimten. De registratie is een essentieel element in de procedure die aanleiding geeft tot de vestiging van deze heffing, zodat een geschil over de registratie in de inventaris, evenwel met uitzondering van de regels met betrekking tot het administratief beroep bij de Vlaamse regering tegen de weigering tot schrapping van het geregistreerde goed uit de inventaris (afdeling II, artikel 11 tot 14), moet aanzien worden als een geschil met betrekking tot de leegstandsheffing voor bedrijfsruimten met de hoger besproken procedurele gevolgen. De door verweerder opgeworpen grond van onontvankelijkheid van het cassatieberoep dient dan ook te worden verworpen. Volledigheidshalve weze opgemerkt dat het van overeenkomstige toepassing verklaren van de geschillenregeling inzake inkomstenbelastingen op de leegstandsheffing bedrijfsruimten in het jaar 1995, m.i. de regels van de bevoegdheidsverdeling tussen de Staat en de Gewesten niet schendt. Het Arbitragehof oordeelde reeds meermaals dat de algemene fiscale bevoegdheid het gewest in beginsel niet toestaat regels uit te vaardigen met betrekking tot de bevoegdheid en de procedure voor de rechtscolleges. Krachtens de artikelen 145 en 146 van de Grondwet behoort de omschrijving van de bevoegdheden van de rechtscolleges immers tot de uitsluitende bevoegdheid van de federale wetgever. Het vaststellen van de procedureregels voor de rechtscolleges komt toe aan de federale wetgever op grond van zijn residuaire bevoegdheid. Op grond van artikel 19 Bijzondere wet van 8 augustus 1980, zoals gewijzigd door de bijzondere wet van 16 juli 1993, kunnen de gewesten ook een beroep doen op artikel 10 om de door de Grondwet aan de federale wetgever voorbehouden aangelegenheden te regelen. Daartoe is vereist dat een dergelijke regeling noodzakelijk wordt geacht voor de uitoefening van de bevoegdheden van het gewest, dat die aangelegenheid zich tot een gedifferentieerde regeling leent en dat de weerslag van de betrokken bepalingen op die aangelegenheid slechts marginaal is (Zie onder meer Arbitragehof, nr. 126/2003 van 1 oktober 2003; Voor een uitvoerige studie N. PLETS, “Bevoegdheidsrechtelijke knelpunten bij de procedure en de administratieve dienst inzake de Vlaamse gewestbelastingen”, in Jaarboek lokale en regionale belastingen 2001-2003, M. DE JONCKHEERE en K. DE KETELAERE, (eds.), Brugge, die Keure, 2003, 227-252; Voor de periode voor de bijzondere wet van 16 juli 1993: P. VAN ORSHOVEN, “Bevoegdheidsrechtelijke aspecten van de milieubelastingen”, T.F.R. 1992, (191), 204- 205, nr. 16). (...) ARREST (A.R. F.07.0040.N) I. RECHTSPLEGING VOOR HET HOF Het cassatieberoep is gericht tegen een arrest, op 19 december 2006 gewezen door het Hof van Beroep te Gent. Raadsheer Eric Stassijns heeft verslag uitgebracht. Advocaat-generaal Dirk Thijs heeft geconcludeerd. II. CASSATIEMIDDELEN De eiseres voert in haar verzoekschrift twee middelen aan. Het verzoekschrift is aan dit arrest gehecht en maakt er deel van uit.
Page 1 and 2:
MET DE CONCLUSIES EN ANNOTATIES VAN
Page 3 and 4:
1828 HOF VAN CASSATIE 2.9.08 - Nr.
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
1842 HOF VAN CASSATIE Nr. 444 - 3.9
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68: 1892 HOF VAN CASSATIE 9.9.08 - Nr.
Page 99 and 100: 1924 HOF VAN CASSATIE Nr. 466 - 11.
Page 117: 1942 HOF VAN CASSATIE 12.9.08 - Nr.
Page 169 and 170:
Page 171 and 172:
Page 173 and 174:
Page 175 and 176:
Page 177 and 178:
Page 179 and 180:
Page 181 and 182:
Page 183 and 184:
Page 185 and 186:
Page 187 and 188:
Page 189 and 190:
Page 191 and 192:
Page 193 and 194:
Page 195 and 196:
Page 197 and 198:
Page 199 and 200:
Page 201 and 202:
Page 203 and 204:
Page 205 and 206:
Page 207 and 208:
Page 209 and 210:
Page 211 and 212:
Page 213 and 214:
Page 215 and 216:
Page 217 and 218:
Page 219 and 220:
Page 221 and 222:
Page 223 and 224:
Page 225 and 226:
Page 227 and 228:
Page 229 and 230:
Page 231 and 232:
Page 233 and 234:
Page 235 and 236:
Page 237 and 238:
Page 239 and 240:
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
show all

AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

You also want an ePaper? Increase the reach of your titles

Delete template?

Save as template?