AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

More documents

Recommendations

Info

Nr. 492 - 22.9.08 HOF VAN CASSATIE 2015 een billijkheidsreden vrijgesteld te kunnen worden van de verplichting werkbereid te zijn, vereist is dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid. Artikel 1 van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn (hieronder afgekort als de OCMW-wet), overeenkomstig welk de maatschappelijke dienstverlening (waarop elke persoon recht heeft) tot doel heeft eenieder in de mogelijkheid te stellen een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, is niet van toepassing op het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon). Dat artikel bepaalt enkel de voorwaarde voor de toekenning van maatschappelijke dienstverlening, maar laat het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) niet van diezelfde voorwaarde afhangen. 2. Het arbeidshof overweegt in het bestreden arrest dat "(de eiser), na vier jaar werken kon opteren om opnieuw te studeren (met succes trouwens) teneinde zijn ambities waar te maken, zijn beroepsmogelijkheden te vergroten en een hoger loon te verdienen, maar het van mening is dat deze ambitie niet moet betaald worden door de gemeenschap en dat het voortzetten van deze studies (na twee jaar tijdskrediet) geen billijkheidsreden is in de zin van artikel 3, 5°, van voormelde wet die (de eiser) ontslaat van zijn plicht tot werkbereidheid" (6e blad, vijfde alinea, van het bestreden arrest). Het arbeidshof steunt zijn zienswijze dat het voortzetten van de studies door de eiser geen billijkheidsreden uitmaakt in de zin van artikel 3, 5°, van de Wet Maatschappelijke Integratie, op het motief dat het niet volstaat dat de studies aan de "leef loonaanvrager" betere levensomstandigheden toelaten of dat zij hem een bredere waaier aan beroepsmogelijkheden bieden, maar ook moet worden onderzocht of maatschappelijke dienstverlening noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid (6e blad, zesde alinea, van het bestreden arrest). Het arbeidshof overweegt in het bestreden arrest dat "het verwijst naar een arrest van (het Hof) van 26 februari 2001 van de derde kamer met A.R. nr. S.99.0112.N (Soc. Kron., 2001, 350), waarin (het Hof) heeft geoordeeld dat een student (die na zijn graduaat een licentie wilde volgen) enkel recht heeft op het bestaansminimum als dit noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid en dat studies die hem toelaten betere levensomstandigheden te kennen, zijn opleiding te volbrengen en een betere toegang tot de arbeidsmarkt te hebben, zonder te onderzoeken of de sociale hulp noodzakelijk is om een leven te leiden conform de menselijke waardigheid, niet volstaan om het bestaansminimum toe te kennen" (6e blad, voorlaatste alinea, t.e.m. 7e blad, bovenaan, van het bestreden arrest). Het arbeidshof overweegt dat "dezelfde redenering van (het Hof) mag worden aangehouden voor wat de toekenning van bestaansminimum als van maatschappelijke integratie en leefloon betreft" (7e blad, tweede alinea, van het bestreden arrest). Uit de hierboven vermelde door het arbeidshof in het bestreden arrest gemaakte overwegingen blijkt dat het arbeidshof van oordeel is dat, om op grond van een billijkheidsreden, zoals het voortzetten van studies, vrijgesteld te kunnen worden van de verplichting werkbereid te zijn, vereist is dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid. 3. 1. Zoals hierboven onder nr. 1 werd uiteengezet, bepaalt noch artikel 3, 5°, noch enige andere bepaling van de Wet Maatschappelijke Integratie dat, om op grond van een billijkheidsreden vrijgesteld te kunnen worden van de verplichting werkbereid te zijn, vereist is dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waar-
2016 HOF VAN CASSATIE 22.9.08 - Nr. 492 digheid. Het arbeidshof beslist dan ook niet wettig dat, om op grond van een billijkheidsreden, zoals het voortzetten van studies, vrijgesteld te kunnen worden van de verplichting werkbereid te zijn, vereist is dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid. 3.2. Het arbeidhof beslist in het bestreden arrest dat artikel 1 van de OCMW-wet eveneens van toepassing is op het recht op maatschappelijke integratie en het recht op leefloon (7e blad, voorlaatste alinea, van het bestreden arrest). Uit de overwegingen die het arbeidshof in het bestreden arrest maakt op het zevende blad, laatste alinea, t.e.m. 8e blad, eerste alinea, van het bestreden arrest, blijkt dat het arbeidshof van oordeel is dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) voor de eiser niet noodzakelijk is om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid. Zoals hierboven werd uiteengezet onder nr. 1, is artikel 1 van de OCMW-wet, overeenkomstig welk de maatschappelijke dienstverlening (waarop elke persoon recht heeft) tot doel heeft eenieder in de mogelijkheid te stellen een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, niet van toepassing op het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon). De Wet Maatschappelijke Integratie maakt het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) niet afhankelijk van de voorwaarde dat de toekenning van dat recht noodzakelijk moet zijn om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid. Het arbeidshof voegt, door de in artikel 1 van de OCMW-wet voor de toekenning van maatschappelijke dienstverlening bepaalde voorwaarde dat de betrokkene niet in staat is een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, toepasselijk te achten op het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon), een voorwaarde toe aan de Wet Maatschappelijke Integratie die daarin niet is vervat. Conclusie Door de in artikel 1 van de OCMW-wet voor de toekenning van maatschappelijke dienstverlening bepaalde voorwaarde dat de betrokkene niet in staat is een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, toepasselijk te achten op het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon), voegt het arbeidshof een voorwaarde toe aan de Wet Maatschappelijke Integratie die daarin niet is vervat (schending van de artikelen 1, eerste lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, 3, 4, §1, en 12 van de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie). Het arbeidshof beslist op grond van het motief dat de toekenning van het recht op maatschappelijke integratie (in de vorm van een leefloon) op grond van artikel 1 van de OCMW-wet noodzakelijk moet zijn om een leven te leiden dat beantwoordt aan de menselijke waardigheid, wat volgens het arbeidshof niet het geval is voor de eiser, niet wettig dat het voortzetten van de studies door de eiser (na twee jaar tijdskrediet) geen billijkheidsreden in de zin van artikel 3, 5°, van de Wet Maatschappelijke Integratie uitmaakt en dat aldus niet voldaan is aan de in dat artikel bepaalde voorwaarde (schending van de artikelen 1, eerste lid, van de organieke wet van 8 juli 1976 betreffende de openbare centra voor maatschappelijk welzijn, en 3, inzonderheid 5°, van de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie). De op dat motief gesteunde beslissing van het arbeidshof dat de eiser voor de periode van 16 september 2004 tot en met 30 juni 2006 geen aanspraak kan maken op leefloon, is dan ook niet wettig verantwoord (schending van de artikelen 2, 12 en 13, §1, van de wet van 26 mei 2002 betreffende het recht op maatschappelijke integratie). (...) III. BESLISSING VAN HET HOF
Page 1 and 2:
MET DE CONCLUSIES EN ANNOTATIES VAN
Page 3 and 4:
1828 HOF VAN CASSATIE 2.9.08 - Nr.
Page 5 and 6:
Page 7 and 8:
Page 9 and 10:
Page 11 and 12:
Page 13 and 14:
Page 15 and 16:
Page 17 and 18:
1842 HOF VAN CASSATIE Nr. 444 - 3.9
Page 19 and 20:
Page 21 and 22:
Page 23 and 24:
Page 25 and 26:
Page 27 and 28:
Page 29 and 30:
Page 31 and 32:
Page 33 and 34:
Page 35 and 36:
Page 37 and 38:
Page 39 and 40:
Page 41 and 42:
Page 43 and 44:
Page 45 and 46:
Page 47 and 48:
Page 49 and 50:
Page 51 and 52:
Page 53 and 54:
Page 55 and 56:
Page 57 and 58:
Page 59 and 60:
Page 61 and 62:
Page 63 and 64:
Page 65 and 66:
Page 67 and 68:
Page 69 and 70:
Page 71 and 72:
Page 73 and 74:
Page 75 and 76:
Page 77 and 78:
Page 79 and 80:
Page 81 and 82:
Page 83 and 84:
Page 85 and 86:
Page 87 and 88:
Page 89 and 90:
Page 91 and 92:
Page 93 and 94:
Page 95 and 96:
Page 97 and 98:
Page 99 and 100:
1924 HOF VAN CASSATIE Nr. 466 - 11.
Page 101 and 102:
Page 103 and 104:
Page 105 and 106:
Page 107 and 108:
Page 109 and 110:
Page 111 and 112:
Page 113 and 114:
Page 115 and 116:
Page 117 and 118:
Page 119 and 120:
Page 121 and 122:
Page 123 and 124:
Page 125 and 126:
Page 127 and 128:
Page 129 and 130:
Page 131 and 132:
Page 133 and 134:
Page 135 and 136:
Page 137 and 138:
Page 139 and 140: 1964 HOF VAN CASSATIE 16.9.08 - Nr.
Page 189: 2014 HOF VAN CASSATIE 22.9.08 - Nr.
Page 241 and 242:
Page 243 and 244:
Page 245 and 246:
Page 247 and 248:
Page 249 and 250:
Page 251 and 252:
Page 253 and 254:
Page 255 and 256:
Page 257 and 258:
Page 259 and 260:
Page 261 and 262:
Page 263 and 264:
Page 265 and 266:
Page 267 and 268:
Page 269 and 270:
Page 271 and 272:
Page 273 and 274:
Page 275 and 276:
Page 277 and 278:
show all

AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Create successful ePaper yourself

Delete template?

Save as template?