AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 461 - 11.9.08 HOF VAN CASSATIE 1907
Het arrest stelt eerst vast dat "de partijen het niet eens zijn over het bedrag van
de (...) betaalde voorschotten", wijst er vervolgens op dat "om te bewijzen dat
(de eisers) het bedrag van 1.800.000 frank werkelijk hebben betaald, zij aanvoeren
(...) dat er (...) een gerechtelijke bekentenis (is)", hetgeen "(de verweerder)
betwist" door aan te voeren dat "zijn raadsman (...) geen bijzondere volmacht
had gekregen om bekentenissen af te leggen" en oordeelt dat "de bekentenis, als
bewijsmiddel, moet uitgaan van de partij waartegen zij wordt aangevoerd of van
haar bijzondere gevolmachtigde" en dat "met toepassing van de artikelen 440 en
850 van het Gerechtelijk Wetboek, (...) een advocaat niet het recht (heeft) om namens
zijn cliënt een bekentenis te doen, tenzij laatstgenoemde daartoe een bijzondere
volmacht heeft verleend, wat hier niet het geval is".
Het arrest, dat de betwisting tussen de partijen over het bewijs van de betaling
van het litigieuze voorschot beslecht door op de door de eisers aangevoerde gerechtelijke
bekentenis de rechtsregels toe te passen waaronder dat bewijsmiddel
valt, diende niet na te gaan of een ander bewijsmiddel dat de eisers niet hebben
gehanteerd, het door hen aangevoerde feit zou bewijzen.
Het middel kan niet worden aangenomen.
Dictum
Het Hof,
Verwerpt het cassatieberoep;
Veroordeelt de eisers in de kosten.
11 september 2008 – 1° kamer – Voorzitter: de h. Storck, voorzitter – Verslaggever: de
h. Batselé – Gelijkluidende conclusie van de h. Werquin, advocaat-generaal – Advocaten:
mrs. T'Kint en Oosterbosch.
Nr. 462
1° KAMER - 11 september 2008
1º BANKWEZEN. KREDIETWEZEN. SPAARWEZEN —
BANKVERRICHTINGEN - OVEREENKOMST - RECHTEN EN VERPLICHTINGEN VAN PARTIJEN -
GEBRUIK - DRAAGWIJDTE
2º OVEREENKOMST — RECHTEN EN VERPLICHTINGEN VAN PARTIJEN —
TUSSEN PARTIJEN - BANKVERRICHTINGEN - GEBRUIK - DRAAGWIJDTE
1º en 2° Wanneer een beding gebruikelijk is, d.w.z. dat het als algemeen geldend wordt
beschouwd in een bepaalde regio of in een bepaalde beroepskring, zoals een bancair
gebruik, vermoedt de wet dat de partijen dat gebruik kennen en dat zij, door het uit hun
overeenkomst niet uit te sluiten, hun wil te kennen geven het erin op te nemen 1 . (Artt.
1135 en 1160 B.W.)
(ING BELGIE n.v. T. D.M.G. n.v. e.a.)
ARREST (vertaling)
1 Cass., 29 mei 1947, Bull. en Pas. 1947, I, 217; 9 dec. 1999, A.R. C.96.0209.N, A.C. 1999, nr. 672.