AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 448 - 4.9.08 HOF VAN CASSATIE 1855
door beslag.
Luidens de artikelen 4, §3, en 5 van de voornoemde wet van 24 december 1996 moet
het aanslagbiljet de volgende vermeldingen bevatten: - de naam van de gemeente die de
belasting heeft gevestigd; - de naam, voornamen of maatschappelijke benaming en het
adres van de belastingplichtige; - de datum van het reglement krachtens hetwelk de belasting
is verschuldigd; - de benaming, de grondslag, het tarief, de berekening en het bedrag
van de belasting, evenals het dienstjaar waarop zij betrekking heeft; - het nummer van het
artikel; - de datum van uitvoerbaarverklaring; - de verzendingsdatum; - de uiterste betalingsdatum;
- de termijn waarbinnen de belastingplichtige bezwaar kan indienen, de benaming
en het adres van de instantie die bevoegd is om deze te ontvangen.
Die vermeldingen zijn echter, als dusdanig, niet voorgeschreven op straffe van nietigheid.
Ze moeten de belastingplichtige in staat stellen, met kennis van zaken, tegen de te
zijnen name vastgestelde aanslag verweer te voeren en zijn bezwaarrecht uit te oefenen.
Aldus zal het gerecht, op de voorziening van de belastingplichtige, nagaan of het ontbreken
of de onjuistheid van deze of een van die vermeldingen de belastingplichtige gehinderd
heeft in de normale uitoefening van zijn recht van verdediging.
Zo ook is het, in de fase van de maatregelen van tenuitvoerlegging, van belang dat de
uitvoerbare titel, dit wil zeggen het kohier, duidelijk genoeg is opdat er geen twijfel ontstaat
over de personen op wie het van toepassing is. Dat gebrek aan twijfel is de voorwaarde
opdat de gedwongen tenuitvoerlegging uitwerking kan krijgen overeenkomstig de
artikelen 1494 en 1495 van het Gerechtelijk Wetboek. Dat gebrek aan twijfel is ook een
voorwaarde voor de geldigheid van de rechtstreekse vervolgingen die door de ontvanger
worden ingesteld overeenkomstig de artikelen 148 en 149 van het koninklijk besluit tot
uitvoering van het Wetboek van de inkomstenbelastingen 1992, die, krachtens artikel 12
van de voornoemde wet van 24 december 1996, eveneens gelden inzake gemeentebelastingen.
In deze zaak echter zijn het aanslagbiljet, net als het dwangbevel, opgesteld op naam
van "Trenco". In haar appelconclusie voerde de eiseres in dat verband aan dat " het aanslagbiljet,
het dwangbevel, alsook de betekeningen van het dwangbevel tot betalen en het
uitvoerend beslag onder derden ertoe strekken de gemeentebelasting op drijfkracht betreffende
het aanslagjaar 2002 inzake [de eerste verweerder] die handel drijft onder de benaming
Trenco te recupereren". Met andere woorden, Trenco is de handelsnaam waaronder
[de eerste verweerder] zijn beroepsactiviteit uitoefent. Zowel het aanslagbiljet als het
dwangbevel vermelden als adres "Chaussée de Mons 121, 7070 Le Roeulx", hetgeen
overeenstemt met het adres [van de eerste verweerder], zoals overigens blijkt uit de hoedanigheid
van de partijen zelf, vermeld in het bestreden arrest. Voor het overige werd de
betekening van het dwangbevel aan [de eerste verweerder] gedaan.
Het bestreden arrest stelt, bovendien, vast dat de aanslag, die aan de oorsprong ligt van
de hier betwiste tenuitvoerleggingsprocedure, het voorwerp heeft uitgemaakt van een
ambtshalve aanslag waarvan op 11 februari 2003 is kennis gegeven aan "Trenco J. Van
den Brouck", chaussée de Mons 121 te 7070 Le Roeulx. Het bestreden arrest wijst ook
erop dat, gelet op de dubbelzinnigheid die voortkomt uit het feit dat [de eerste verweerder]
een vraag om inlichtingen die was geadresseerd aan Trenco - J. Van den Brouck aan
de eiseres heeft teruggezonden en daaraan enkel de vermelding "nihil" heeft toegevoegd,
de eerste rechter terecht heeft geoordeeld dat het litigieuze beslag en het bevel dat eraan
voorafging, niet tergend en roekeloos waren.
Hieruit volgt dat, in zoverre niet kan worden betwist dat Trenco de handelsnaam was
waaronder de [eerste] verweerder zijn beroepsactiviteit uitoefende, het bestreden arrest,
om het beroepen vonnis te bevestigen, niet naar recht heeft kunnen beslissen dat de uitvoerbare
titel geen uitwerking kon hebben omdat het dwangbevel en het aanslagbiljet