AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

1954 HOF VAN CASSATIE 15.9.08 - Nr. 474
gezegd slecht had beheerd, enige schade zou hebben veroorzaakt.
De verplichting om verweer te voeren tegen de rechtsvordering van de eiser, vormt
geen schade die voortvloeit uit de vermeende nalatigheid van de eiser, maar is een gevolg
van de rechtsvordering die de eiser op regelmatige wijze heeft ingesteld om de verschuldigde
bijdragen te vorderen (artikel 5, 1°, van de wet van 27 juni 1969).
De veroordeling van de eiser om aan de verweersters een bedrag van 10.000 euro te betalen
wegens advocatenkosten, is bijgevolg niet naar recht verantwoord (schending van de
in de aanhef van het middel aangegeven bepalingen).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste middel
Het middel dat niet verduidelijkt in hoeverre het arrest de artikelen 1, §1, en 2,
§1, van de wet van 27 juni 1969 tot herziening van de besluitwet van 28 december
1944 betreffende de maatschappelijke zekerheid der arbeiders alsook artikel
3, 5°, van het koninklijk besluit van 28 november 1969 tot uitvoering van die wet
zou hebben geschonden, is in zoverre niet ontvankelijk.
Uit de artikelen 21, 22 en 22bis van diezelfde wet, die het middel weergeeft,
volgt dat de eiser het bedrag van de door de werkgever verschuldigde bijdragen
alleen globaal kan vaststellen indien dat bedrag niet preciezer kan worden bepaald.
Die onmogelijkheid veronderstelt, overeenkomstig artikel 22 van de wet,
dat de eiser, ondanks alle reeds voorhanden zijnde gegevens, niet alle inlichtingen
die hij voor de berekening van de bijdragen nuttig achtte, heeft kunnen inwinnen
bij de werkgever die de bij artikel 21 opgelegde verplichtingen niet is nagekomen.
Op grond van de overwegingen waaruit het arrest afleidt dat de eiser niet het
aantal verrichte takelbeurten per betrokken werknemer aantoont aan de hand van
de opgemaakte facturen, heeft het zonder schending van de voormelde artikelen
21, 22 en 22bis kunnen beslissen dat de eiser, in tegenstelling tot wat hij beweert,
niet in de onmogelijkheid verkeerde het bedrag van de bijdragen anders dan globaal
vast te stellen.
In zoverre het middel ontvankelijk is, kan het niet worden aangenomen.
Tweede middel
Het arrest dat erop wijst dat "(de eiser) slechts een heel beperkt, ja zelfs slordig
afgewerkt administratief onderzoek heeft verricht" en "dat er in het dossier dus
een belangrijk beoordelingsgegeven ontbreekt, wat te wijten is aan de nalatigheid
of zelfs de achteloosheid" van de eiser, dat "het amateurisme" betreurt "waarmee
(de eiser) in dit dossier te werk is gegaan" en dat opmerkt dat de eiser "een afgeraffeld
dossier niet helemaal beheers(t)", stelt vast dat hij een fout heeft begaan
door een rechtsvordering tegen de verweersters in te stellen.
Alhoewel die rechtsvordering de financiële situatie van de verweersters niet in
het gedrang heeft gebracht, erkent het arrest toch dat de verweersters, gelet op
het technisch karakter van het dossier, advocatenkosten hebben moeten maken
en dat die fout hun schade heeft berokkend die het arrest raamt op 10.000,00 euro.