AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 451 - 5.9.08 HOF VAN CASSATIE 1861
Het bestreden arrest: "Verklaart het hoger beroep ontvankelijk, doch ongegrond; Bevestigt
dienvolgens de bestreden beschikking".
op grond van de motieven op p. 9 en 10:
"3. Over de grond van het hoger beroep:
Het hof (van beroep) dient hier enkel na te gaan of in de aanzuiveringsregeling alsnog
rekening moet gehouden worden met de aangiftes van (de eisers) en desgevallend voor
welk bedrag.
Na onderzoek van de stukken en onder meer de stukken 26, met de briefwisseling in
bijlage, en 29 blijkt dat de omstandige en oordeelkundige motivering van de eerste rechter
overeind blijft; deze moet hier dan ook voor hernomen worden aangezien.
Enkel ter beantwoording van de kritiek op die redengeving wordt hier nog benadrukt
dat slechts op 3 juni 2003 een becijferde aangifte werd ingediend, t.t.z. nadat de schuldbemiddelaar
q.q. haar ontwerp van minnelijke aanzuiveringsregeling naar de diverse schuldeisers
had verzonden. De eerdere toezending van het vonnis van 17 april 2001, dat geen
volledig beeld gaf van de vorderingen van (de eisers), bij brief van 22 februari 2003 kan
niet worden aangenomen als een geldige aangifte: in tegenstelling tot wat (de eisers) voorhouden
kon daaruit niet worden afgeleid a) wat hun respectieve actuele aanspraken waren
in hoofdsom, intresten en kosten, zoals vereist door artikel 1675/9, §2, lid 2, van het Gerechtelijk
Wetboek, b) of er enig voorrecht werd ingeroepen, c) wat het lot moest zijn van
de diverse posten waarvoor voorbehoud was verleend.
Het hof (van beroep) moet vaststellen dat de schuldbemiddelaar (de eisers) via hun
raadsman gewezen heeft op die tekortkomingen, maar dat een accuraat antwoord, met wat
als een aangifte van schuldvordering in de zin van het reeds genoemde artikel 1675/9, §2,
van het Gerechtelijk Wetboek kan worden aangezien, uitbleef.
De morele beschouwingen, die (de eisers) nog doen gelden tegen de schuldenaar, mogen
dan al terecht zijn in het licht van diens correctionele veroordeling bij vonnis van 14
november 1997 voor feiten waarvan zij het slachtoffer waren, maar doen niets af aan hun
verplichting om als diligente procespartij in deze collectieve schuldenregeling tijdig hun
becijferde schuldvordering in te dienen. Dit geldt des te meer nu zij zich daarbij lieten bijstaan
door een raadsman".
Grieven
(...)
Tweede onderdeel
Krachtens artikel 1675/4, §2, 8°, van het Gerechtelijk Wetboek, bevat het inleidend verzoekschrift
tot collectieve schuldenregeling de naam, de voornaam en de woonplaats van
de schuldeisers van de verzoeker.
In casu stellen de appelrechters onder het overnemen van de vaststellingen van de eerste
rechter (p. 4 van het vonnis a quo) vast dat "(De eisers) werden vermeld in het inleidend
verzoekschrift" en dit blijkens de termen van dat verzoekschrift zelf onder de rubriek
"Leningen en schulden: (De eerste verweerder) heeft volgende schulden (bedragen te vermeerderen
met de vervallen intresten): 1. Schuld bij de familie H.-C, via advocaat Benny
Welkenhuysen, met kantoor te 3210 Lubbeek, Staatsbaan 168 (ref. 3206/97/BW/CD) voor
een bedrag van 28.538,44 euro + intresten (stuk 5) (...). Betwiste schulden: geen".
Krachtens artikel 1675/9, §2, van het Gerechtelijk Wetboek, moet de aangifte van de
schuldvordering uiterlijk een maand na toezending van de beschikking van toelaatbaarheid
bij de schuldbemiddelaar worden verricht, hetzij bij een ter post aangetekende brief
met ontvangstbericht, hetzij bij aangifte op zijn kantoor met ontvangstbericht gedagtekend
en ondertekend door de bemiddelaar of zijn gemachtigde.