AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 445 - 3.9.08 HOF VAN CASSATIE 1845
Eerste middel
De eiser verwijt het arrest dat het hem veroordeelt wegens valsheid en gebruik
van valse stukken zonder dat het de vereniging van het materiële en morele bestanddeel
van dat misdrijf naar recht vaststelt.
De wetgeving inzake valsheid beschermt elk privégeschrift dat bestemd is om
een ander van het bestaan van een recht, een verplichting of van de werkelijkheid
van een feit te overtuigen.
Een stuk waaraan inhoudelijk niets is gewijzigd, kan niettemin vals zijn als het
feiten en akten vaststelt die strijdig zijn met de werkelijkheid.
Bedrieglijk opzet dat vereist is opdat valsheid strafbaar zou zijn, bestaat zodra
de dader, door het vertrouwen van het publiek in het geschrift te beschamen, enig
voordeel of enige winst beoogt, dat hij niet zou hebben behaald indien hij de
waarheidsgetrouwheid en de authenticiteit van het geschrift had geëerbiedigd.
Het voordeel dat de vervalser beoogt houdt dus niet op onrechtmatig te zijn,
louter en alleen omdat het valse stuk tot doel heeft een bedrag dat hem verschuldigd
zou zijn, terug te krijgen.
Uit de vaststellingen van de appelrechters en de redenen van het beroepen vonnis,
waarnaar hun arrest verwijst, blijkt dat
- het valse stuk dat de eiser ten laste wordt gelegd een factuur is die op zijn
aanwijzingen is opgemaakt en door hem aan het gerecht is overgelegd, tot staving
van een vordering die ertoe strekt de verweerder te veroordelen tot betaling
van schadevergoeding;
- die factuur de uitvoering vermeldt, door een bedrijf waarvan de eiser bestuurder
was, van werkzaamheden die niet door dat bedrijf werden verricht;
- de eiser, door aan de verweerder een stuk tegen te werpen waarmee hij de
omvang van zijn schade bewijst, zich een onrechtmatig voordeel heeft bezorgd.
De bewering dat de in de factuur beschreven materialen effectief werden geleverd,
heeft geen invloed op het bestaan van de valsheid zoals die in het arrest is
beschreven, vermits de verdraaiing van de waarheid die door de appelrechters
aan de eiser ten laste wordt gelegd, niet dààrover doch over de uitvoering van de
werken gaat.
De eiser heeft ook aangevoerd dat hij alleen het herstel van de door hem geleden
schade vorderde, doch dat verweer wijzigt evenmin de wettigheid van de
omschrijving van de valsheid, vermits het bedrieglijk opzet dat door de wet is
vereist, geen betrekking heeft op het beoogde doel doch op het middel dat wordt
aangewend om het te bereiken.
De hierboven samengevatte overwegingen verantwoorden de veroordeling dus
naar recht.
Het middel kan niet worden aangenomen.
(...)
Dictum
Het Hof,