AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

2078 HOF VAN CASSATIE 26.9.08 - Nr. 508
doende beslist dat artikel 39, §2, in die zin moest worden begrepen dat onbillijke
toestanden moesten worden vermeden. Daarom heeft het bepaald in dat artikel
dat de beslissing over het beroep kon gebaseerd worden op bewezen overmacht.
Het begrip overmacht, bedoeld in artikel 39, §2, dient dan ook in een van het
gemeen recht afwijkende uitleg te worden begrepen waarbij als overmacht reeds
kan gelden de leegstand te wijten aan redenen buiten de wil van de houder van
het zakelijk recht, van wie redelijkerwijze niet kan verwacht worden dat hij een
einde stelt aan de leegstand.
5. Het bestreden arrest oordeelt:
- "de overmacht moet beoordeeld worden in hoofde van de belastingplichtige,
en niet in hoofde van zijn voogd, de (verweerder)";
- "er kan geen twijfel over bestaan dat (de belastingplichtige) in de totale onmogelijkheid
verkeerde, buiten zijn wil, om effectief te wonen in de woning";
- "...(de) staat van verlengde minderjarigheid (van de belastingplichtige) was
een gebeurtenis die hij niet kon voorzien en niet kon vermijden".
6. De appelrechters oordelen in feite "dat een langdurig verblijf in een psychiatrische
instelling als een geval van overmacht kan worden beschouwd".
7. Aldus hebben de appelrechters naar recht kunnen beslissen dat het besluit
van de gemachtigde ambtenaar wordt vernietigd omwille van overmacht in de
zin van het decreet in hoofde van de belastingplichtige die hem belet gebruik te
maken van zijn woning in overeenstemming met de woonfunctie.
Het onderdeel kan in zoverre niet worden aangenomen.
8. Voor het overige gaat het onderdeel ervan uit dat het arrest toepassing heeft
gemaakt van artikel 41 van het Leegstandsdecreet, zoals gewijzigd bij het decreet
van 18 mei 1999.
Het arrest bevat dergelijk oordeel echter niet.
Het onderdeel mist in zoverre feitelijke grondslag.
Tweede onderdeel
9. Het onderdeel, nu het uit de overweging dat "de overmacht moet beoordeeld
worden in hoofde van de belastingplichtige, en niet in hoofde van zijn voogd",
afleidt dat de appelrechters bij de beoordeling van de overmacht, geen rekening
hebben gehouden met het feit dat de belastingplichtige een voogd had, berust op
een verkeerde lezing van het arrest.
Het onderdeel mist feitelijke grondslag.
Dictum
Het Hof,
Verwerpt het cassatieberoep.
Veroordeelt de eiser in de kosten.
26 september 2008 – 1° kamer – Voorzitter: de h. Verougstraete, voorzitter – Verslaggever:
mevr. Deconinck – Gelijkluidende conclusie van de h. Thijs, advocaat-generaal –