AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

Nr. 462 - 11.9.08 HOF VAN CASSATIE 1913
verschuldigd (...) volgens de berekeningswijze die (...) in dit arrest en in dat van 26 januari
2006 (is) omschreven", en door de daginterest dus in 365sten te berekenen, zulks op
grond dat het door de (eiseres) aangevoerde gebruik thans niet meer denkbaar was en niet
tussen de partijen was overeengekomen, neemt het bestreden arrest van 23 juni 2006 de
onwettigheden over die in het eerste onderdeel worden gehekeld en die geacht worden
hier te zijn weergegeven (schending van de artikelen 1134, 1135, 1159 en 1160 van het
Burgerlijk Wetboek), alsook het gebrek in de redengeving die in fine van dat eerste onderdeel
wordt gehekeld (schending van artikel 149 van de Grondwet).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
Eerste middel
Eerste onderdeel
Krachtens de artikelen 1135 en 1160 van het Burgerlijk Wetboek, verbindt de
overeenkomst niet alleen tot hetgeen daarin uitdrukkelijk bepaald is, maar ook
tot alle gevolgen die door het gebruik aan de verbintenis, volgens de aard ervan,
worden toegekend en moet men het contract aanvullen met de daarbij gebruikelijke
bedingen, hoewel die er niet in zijn uitgedrukt.
Wanneer een beding gebruikelijk is, d.w.z. dat het als algemeen geldend wordt
beschouwd in een bepaalde regio of in een bepaalde beroepskring, vermoedt de
wet dat de partijen dat gebruik kennen en dat zij, door het uit hun overeenkomst
niet uit te sluiten, hun wil te kennen geven het erin op te nemen.
Het bestreden arrest van 26 januari 2006 oordeelt dat "het algemeen reglement
der kredieten en de contractuele documenten (...) geen gewag (maken) van het
bestaan" van het aangevoerde gebruik "in de bankwereld" dat de "berekeningen
(...) zijn opgemaakt op basis van 360 dagen", dat het "gaat (...) om een aanzienlijke
verhoging van de daginterest ten voordele van de (eiseres)", dat "vijftien of
twintig jaar geleden (...) men zich een dergelijk gebruik weliswaar nog (kon)
voorstellen (...) maar (...) thans in het informaticatijdperk niet meer denkbaar
(is)" en dat de optie om "een berekening in 365/360sten te maken" "niet tussen
de partijen overeengekomen (is)".
Uit geen enkele van die overwegingen heeft het bestreden arrest van 26 januari
2006, om te beslissen dat de tussen de partijen uit te voeren berekening een
daginterest berekend in 365sten moest hanteren, naar recht kunnen afleiden dat
het door de eiseres aangevoerde gebruik niet constant was.
Het onderdeel is gegrond.
De vernietiging van de beslissing van het bestreden arrest van 26 januari 2006
dat de daginterest in 365sten berekend zal moeten worden, leidt tot de vernietiging
van het arrest van 23 juni 2006 dat, in zoverre het de opdracht omschrijft
van de deskundige die wordt aangesteld op grond van die beslissing, het gevolg
ervan is.
De overige onderdelen van het eerste middel noch het tweede middel dienen
onderzocht te worden. Ze kunnen immers niet tot ruimere cassatie leiden.
Dictum
Het Hof,