AC 09 2008 (PDF, 1.76 MB) - Federale Overheidsdienst Justitie ...

1862 HOF VAN CASSATIE 5.9.08 - Nr. 451
Die aangifte omschrijft de aard van de schuldvordering alsmede de verantwoording ervan,
het bedrag ervan in hoofdsom, intresten, en kosten, de eventuele redenen van voorrang,
alsook de procedures waartoe ze aanleiding kan geven.
De eisen gesteld aan die aangifte zijn niet op straffe van nietigheid ingesteld, noch als
substantiële of plechtige vormvoorschriften te aanzien.
Het is voldoende dat de schuldbemiddelaar in staat is aan de hand van de aangifte het
ontwerp van minnelijke aanzuiveringsregeling op te stellen, waarin overigens krachtens
artikel 1675/10, §3, van het Gerechtelijk Wetboek, alleen de niet betwiste schuldvorderingen
of die welke bij een titel zijn vastgesteld ten belope van de aldus verantwoorde bedragen
mogen worden opgenomen.
In casu blijkt uit de stukken waarop het Hof vermag acht te slaan dat de eerste verweerder
een niet-betwiste schuld had aan de eisers ten bedrage van 28.538,44 euro te vermeerderen
met de vervallen intresten ingevolge zijn veroordeling tot deze bedragen door de
strafrechter, terwijl aan de tweede verweerster binnen de maand na de toezending van de
gerechtsbrief op 17 februari 2003 per 22 februari 2003 de titel van de eisers werd overgemaakt
als verantwoording voor de op te nemen bedragen in het ontwerp van minnelijke
aanzuiveringsregeling.
Hieruit volgt dat het bestreden arrest de beslissing, dat de toezending door de eisers bij
brief van 22 februari 2003 van het veroordelend vonnis van 17 april 2001, - op grond
waarvan de eerste verweerder ingevolge eisers' destijds overgemaakte afrekening erkent
een niet betwiste schuld te hebben van 28.538,44 euro te vermeerderen met de vervallen
intresten -, niet kan aangenomen worden als een aangifte van hun schuldvordering in de
zin van artikel 1675/9, §2, lid 2, van het Gerechtelijk Wetboek waarmee de schuldbemiddelaar
rekening diende te houden, niet naar recht verantwoordt vermits deze bepaling
geen gevolgen verbindt aan het feit dat de aangifte bij gewone post verricht wordt (schending
van artikel 1675/9, §2, lid 1, van het Gerechtelijk Wetboek), noch verlangt dat een
becijferde opgave van de actuele aanspraken wordt ingediend, eens het een niet-betwiste
schuldvordering betreft (schending van artikel 1675/9, §2, lid 2, en 1675/10, §3, van het
Gerechtelijk Wetboek) die in een titel, zoals een veroordelend vonnis, is vastgelegd
(schending van artikel 1675/9, §2, lid 2, en 1675/10, §3, van het Gerechtelijk Wetboek),
terwijl een niet voorhanden zijnde reden van voorrang niet kan worden omschreven en
een definitieve veroordeling ook geen aanleiding meer kan geven tot procedures die dan
ook niet behoeven te worden gepreciseerd (schending van artikel 1675/9, §2, lid 2, van
het Gerechtelijk Wetboek).
III. BESLISSING VAN HET HOF
Beoordeling
(...)
Tweede onderdeel
4. Krachtens artikel 1675/9, §2, van het Gerechtelijk Wetboek, dient de aangifte
van schuldvordering de aard en de verantwoording van de schuldvordering te
omschrijven, evenals het bedrag ervan in hoofdsom, interest en kosten, de eventuele
redenen van voorrang, alsook de procedures waartoe ze aanleiding kan geven.
5. Het geschrift dat strekt tot het indienen van een schuldvordering geldt
slechts als een aangifte in de zin van artikel 1675/9, §2, van het Gerechtelijk
Wetboek, wanneer het de elementen bevat die de schuldbemiddelaar toelaten met
deze schuldvordering rekening te houden in de schuldenregeling.