l. ULUSLARARASI SPOR HUKUKU KURULTAYI - Ankara Barosu

Ankara Barosu Yayınları
na tanınan çalışma koşulları, vesaire gibi şartlarda diğerleriyle herhangi bir ayrımcılığa
tabi tutulmayacağını ve bunun taraflarca temin edileceğine dair bir madde.
Sonuç olarak nasıl bir karar çıkıyor? Bu karar önemli, zira topluluk divanı bu
maddenin de, bu maddeyle beraber bu anlaşmayı yapmış olan taraf ülkelerin
vatan daşlarının ayrımcılığa tabi tutulamayacağını, dolayısıyla Kolpak’ın da tıpkı
bir Alman vatandaşı ya da birlik üyesi diğer bir vatandaş gibi işlem görmesi gerektiği
sonu cuna varıyor. Burada aslında konunun önemini anlatabilmek açısından
tarafları bir okumak isterim. Bir taraf malum, ama diğer tarafta Alman Hentbol
Federasyonunun yanında Alman hükümeti, İspanya hükümeti, İtalya hükümeti
de yer alıyor ki, karar dilemedikleri bir şekilde çıkmasın, ama divan bu şekilde
karar veriyor.
Bundan sonraki gezimiz Simutenkov. Simutenkov da Rusya Federasyonu vatandaşı,
O da 1999 yılında İspanya’da Tenerife Kulübüne transfer oluyor. Yine
İspanya Futbol Federasyonunun da Alman Hentbol Federasyonuna benzer bir
lisanslama sistemi var ve o lisanslama sistemi içerisinde Simutenkov’a yabancı
oyuncu li sansı veriyor ve tabii ki yine bu talimatlarında yabancı oyuncuların belirli
bir sayıda oynamasına izin veriliyor. Simutenkov da tıpkı Kolpak gibi federasyona
başvurarak lisansının Avrupa Birliği ülkesi vatandaşlarına verilen lisanstan düzenlenmesini
is tiyor. Bu noktada yine Rusya Federasyonuyla Avrupa Toplulukları
arasında imzala nan ortaklık anlaşmasının 23. maddesinin 1. fıkrasına dayanıyor
ki, bu madde biraz önce Kolpak kararında bahsettiğim maddenin aynısı ve sonuç
olarak Divan yine Kolpak kararındaki gibi bir karar vererek ortaklık anlaşması
taraflarının da bu şekilde değerlendirilmesi gerektiğini, dolayısıyla Simutenkov’a
da Avrupa Birliği vatandaşı olan sporculara verilen lisansın verilmesi gerektiğini
belirtiyor.
Bir sonraki konuyla arada bağlantı kopuyor, ama tarih sırası sebebiyle böyle gidiyorum.
Buradaki nokta, önemli olan sonuçları açısından dikkat ediyorsanız her
seferinde çalışma şartları açısından ülke pazarına yasal olarak girmiş çalışanların
bundan sonra diğer birlik vatandaşlarıyla aralarında ayrımcılığın yaratılmamasına
ilişkin yorumla her kararda giderek farklı farklı sözleşmelerin farklı farklı tarafları
katılıyor. Önce normal ortaklık sözleşmesi, ondan sonra diğer işbirliği sözleşmeleri,
burada şu anda bence birliğin karşılaştığı şöyle bir problem var: Daha önce
de zikrettiğim Catanou Anlaşması var. Bu meselâ, Afrika ülkeleri daha çok olmak
üzere 77 ülkeyi kapsıyor. Diğer tarafta bakıyorsunuz Avrupa Birliği, Kuzey ve Güney
Amerika ülkeleriyle de böyle bir anlaşması var. Zaman darlığından hazırlayamadım,
ama bir dünya haritası üzerinde göstermeye çalışacaktım: Benim bildiğim
kadarıyla Avrupa Birliğiyle böyle direkt bu anlamda değerlendirilmeyecek ­Çin
gibi­ çok az ülke kaldı. O zaman bu anlamda sanki artık birlik üyesi vatandaşı
olmanın da sade ce bu anlamda çok bir önemi kalmayacak. Bu tarz sözleşmelerle
sanki o ülkeler de işçilerin serbest dolaşımı hakkını edinecekler gibi görünüyor.
Bence birliğin ve bu kararların tersini isteyenlerin çıkmazı bu noktada sanırım.
312