l. ULUSLARARASI SPOR HUKUKU KURULTAYI - Ankara Barosu

I. Uluslararası Spor Hukuku Kurultayı
taşınabilir hakları ve internet haklarını da kapsamaktaydı. Fakat bu yıllarda hiç
kimsenin bu hakları geliştirmemesi doğrudur. TV hakları, iki ana gruba ayrılıyordu:
ligde olan ulusal karşılaşmalar ve kraliyet kupası ve diğer dostluk maçları.
Normalde, farklı operatörlere satılabilecek iki anlaşma yapılabilir veya tek bir anlaşma
da yapılabilir. Normalde bunlardan ikisi de olabilir. UEFA açıkça Avrupa
karşılaşmalarının haklarına sahip olmasına rağmen; normal olarak takım devir
için veya başka bir konu için üçüncü bir sözleşme imzalama hakkına da sahip
olabilir. Son yıllarda, kulüpler internet ve cep telefonu haklarını ayrı ayrı devredebilmektedirler.
Bu nedenle, kulüpler bu hakları sözleşmeye dâhil etmekte veya bu
hakların dâhil edildiği sözleşmelerde, bu hakların kullanılması için işletmelerden
daha büyük rekabet talep etmektedir. Şimdi teoride çözülmüş olan bir probleme
geliyoruz; kulüpler bu haklara sahiptir ve bu hakları bireysel olarak ele alabilirler.
Burada olan şey; kulüpler operatörlere başvurmaktalar ve operatörler arasında da
bir değiş tokuş başlamaktadır. Besbelli, operatörler hakları kazanmaktadırlar.
Ulusal Futbol Ligi bu hakkı elinde tuttuğu için, bu hakları tek bir operatöre devretmiştir
ve bu operatör kulüplerle bireysel olarak anlaşma yapma olanağını elde
etmiştir. Bu yüzden, bu operatör hakların çoğunu ele geçirmiş oldu ve diğer operatörler,
özellikle bu diğer operatörlerden birinin sahibi olan Telephonica hakların
çoğunu ele geçiren operatör aleyhinde Avrupa Rekabet Komisyonu’na giderek,
bu durumun piyasadaki rekabeti kısıtladığını iddia etmiştir. Sonunda bu savaş
1999 yılında bir anlaşmayla sonuçlanmış ve bu anlaşmanın sorunu çözmesi beklenmiştir;
ama gerçekte iki operatör arasında yapılan anlaşma sonucunda, bütün
haklar yine tek bir operatörün elindedir. Bu nedenle; son olarak da, devlet duruma
el koymaya karar vermiş ve Avrupa Rekabet Komisyonu’nun veya İspanya’nın
Rekabet Kurumlarından herhangi bir karşı iddia duymamak için, rekabet kanununa
bu tür durumlarda sonucun devlet tarafından gözden geçirilebileceği kuralını
dahil etmiştir. Bizim hukukumuzdaki yeterliliğe baktığımızda, eğer bunun
gibi herhangi bir durum olursa, devlet bunu yeniden gözden geçirebilir. Sonuç
olarak, devlet 2002 yılında açıkça kısıtlamaları içeren bu duruma el koymuştur ve
diğer Türk modellerinde bahsettiğiniz gibi örneğin sözleşmelerin üç yıllık süreyi
aşamaması, bu sözleşmelerin başında karşı çıkanın olmaması, açık maçlar için
belirlenen koşullar olması vb... gibi bazı kısıtlamalar getirmiştir. Böylece, 2005
yılına kadar bir barış dönemine sahip olduk. 2005 yılında, piyasaya özellikle Media
Prom gibi yeni operatörler gelmiştir. Sadece önceki özel operatör üç yıllık bir
kısıtlamaya tabi olması sebebiyle yeni operatörler bu tür bir kısıtlamaya tabi olmamıştır.
Böylece, yeni operatörler karşılığında kulüplere yirmi ya da altmış yıllık
ödeme yapmayı müzakere ederek, kulüplerle beş yıllık anlaşmalar imzalamaya
başlamışlardı. 2005 yılında gerçek budur. 2006 yılında ise, örneğin Real Madrid
normal olarak 25 milyon civarında bir ücret alırken, bir sonraki sezonda 120
milyon almıştır. Athletico Madrid, 18 ila 22 milyon arasında bir ücret almıştır.
Şimdi ise, 45 milyon Avro civarında bir ücret almaktadır. Böylece kulüpler ücretlerini
ikiye katlamaktadırlar ve besbelli haklar bu şekilde devredilmektedir. An­
355