Sprawozdanie z działalności NIK w 2003 roku (plik PDF)

3.
specjalizacji fachowych pracowników ochrony
zdrowia [por. za³. Nr 3, str. 52] pozwoli³a stwierdziæ,
¿e organy w³adzy publicznej, zgodnie z obowi¹zuj¹cymi
przepisami, zapewnia³y absolwentom szkó³ medycznych
odbycie sta¿y podyplomowych, finansowanych
ze œrodków bud¿etowych. Do odbycia takich
sta¿y – stanowi¹cych jeden z warunków uzyskania
prawa wykonywania zawodu przez osoby, które
ukoñczy³y szko³y medyczne – zostali skierowani
wszyscy absolwenci deklaruj¹cy zamiar wykonywania
zawodu. Szkolenie specjalizacyjne lekarzy i lekarzy
stomatologów równie¿ finansowane by³o ze
œrodków bud¿etowych. Pielêgniarki i po³o¿ne w okresie
objêtym kontrol¹, czyli w latach 2001-2002,
kszta³cenie podyplomowe odbywa³y odp³atnie, jednak
Minister Zdrowia stworzy³ mo¿liwoœæ dofinansowania
szkolenia specjalizacyjnego i innych form
kszta³cenia ze œrodków bud¿etowych, pochodz¹cych
z rezerw celowych na restrukturyzacjê.
Dzia³ania te nie gwarantowa³y wszak¿e obywatelom
równego w skali kraju dostêpu do us³ug zdrowotnych,
œwiadczonych przez wykwalifikowan¹ kadrê pracowników
medycznych. Polityka pañstwa w tym wzglêdzie
nie zosta³a sprecyzowana w formie dokumentu,
nie okreœlono tak¿e kryteriów oceny równego dostêpu
do poszczególnych kategorii us³ug. W konsekwencji
Minister Zdrowia nie dysponowa³ informacjami mog¹cymi
stanowiæ podstawê do ustalania corocznie liczby
miejsc szkoleniowych dla lekarzy, rozpoczynaj¹cych
specjalizacjê. Kszta³cenie podyplomowe kadr
medycznych kreowane by³o doraŸnymi potrzebami,
okreœlanymi przez konsultantów nieznaj¹cych sytuacji
kadrowej na terenie regionu i kraju. Nie powsta³a tak-
¿e spójna koncepcja kszta³cenia podyplomowego,
odpowiadaj¹ca mo¿liwoœciom pañstwa i potrzebom
zdrowotnym ogó³u obywateli. Do jej opracowania zabrak³o
m.in. niewydanych przez Ministra Zdrowia,
mimo up³ywu szeœciu lat od uchwalenia ustawy o zawodzie
lekarza, aktów wykonawczych dotycz¹cych
kszta³cenia podyplomowego.
W ocenie NIK istnieje potrzeba ustawowego
okreœlenia zakresu œwiadczeñ zdrowotnych finansowanych
ze œrodków publicznych oraz kryteriów oceny
dostêpu do tych œwiadczeñ. Przepisy te powinny
stanowiæ podstawê m.in. planowania kszta³cenia kadr
medycznych.
210