Sprawozdanie z dziaÅalnoÅci NIK w 2003 roku (plik PDF)
Sprawozdanie z dziaÅalnoÅci NIK w 2003 roku (plik PDF)
Sprawozdanie z dziaÅalnoÅci NIK w 2003 roku (plik PDF)
Create successful ePaper yourself
Turn your PDF publications into a flip-book with our unique Google optimized e-Paper software.
powodowa³o sta³y ich wzrost, a ³¹czne zapasy paliw<br />
ciek³ych zgromadzone na koniec 2002 r. pokrywa³y 46-<br />
dniowe zu¿ycie w kraju. Jednak wadliwa koordynacja<br />
pracy poszczególnych departamentów Ministerstwa<br />
Gospodarki pozwoli³a na omijanie przez niektórych importerów<br />
obowi¹zku tworzenia rezerw. W ocenie <strong>NIK</strong>,<br />
wnikliwe kontrolowanie podmiotów utrzymuj¹cych zapasy<br />
obowi¹zkowe paliw ciek³ych jest niezbêdne i nabiera<br />
szczególnego znaczenia ze wzglêdu wzrost ich<br />
liczby. W latach 1998-2001 by³o jedynie 6 krajowych<br />
rafinerii, a w 2002 r. ju¿ 50 producentów i importerów.<br />
W wypadku gazu ziemnego, od 1 stycznia <strong>2003</strong> r.<br />
– w zwi¹zku z nowelizacj¹ Prawa energetycznego,<br />
dostosowuj¹cego krajowe uregulowania do unijnych<br />
dyrektyw – podmioty zajmuj¹ce siê jego dystrybucj¹<br />
nie maj¹ obowi¹zku utrzymywania zapasów tego surowca.<br />
Zapasy gazu ziemnego, zgromadzone przez<br />
Polskie Górnictwo Naftowe i Gazownictwo SA,<br />
w 1998 r. stanowi³y 39%, a w 2002 r. – 56% wielkoœci<br />
normatywnej. <strong>NIK</strong> zwróci³a wszak¿e uwagê na rozbie¿noœæ<br />
terminów osi¹gniêcia poziomu zapasów<br />
gazu odpowiadaj¹cego 90-dniowej sprzeda¿y, wymienionych<br />
w powy¿szym rozporz¹dzeniu (2008 r.) i przyjêtych<br />
przez Radê Ministrów „Za³o¿eniach polityki<br />
energetycznej Polski do 2020 r.” (nie wczeœniej ni¿<br />
w 2010 r.).<br />
9. Istnienie negatywnych zjawisk, stanowi¹cych<br />
zagro¿enie dla odbiorców energii elektrycznej, wykaza³a<br />
kontrola obs³ugi odbiorców energii elektrycznej<br />
[por. za³. Nr 3, str. 18], obejmuj¹ca m.in. dzia³alnoœæ<br />
14 przedsiêbiorstw energetycznych w okresie od<br />
pocz¹tku 1999 r. do 30 czerwca 2002 r.<br />
Ustalono, ¿e wiêkszoœæ przedsiêbiorstw zajmuj¹cych<br />
siê dystrybucj¹ i obrotem energi¹ elektryczn¹<br />
narusza³a przepisy reguluj¹ce procedury przy³¹czania<br />
odbiorców do sieci elektroenergetycznych. W¹tpliwoœci<br />
budzi³ proces tworzenia i zatwierdzania taryf<br />
na energiê elektryczn¹. W 1999 r. przedsiêbiorstwa<br />
dystrybucyjne nie zastosowa³y siê do obligatoryjnego<br />
ograniczenia wzrostu cen do 13% oraz przyjê³y b³êdn¹<br />
podstawê kalkulacji op³at za przy³¹czenie do sieci.<br />
W 2000 r. zaplanowa³y wzrost cen na poziomie nieznajduj¹cym<br />
uzasadnienia w faktycznie ponoszonych<br />
kosztach. W 9 spoœród 14 kontrolowanych spó³ek do<br />
umów sprzeda¿y energii wprowadzano postanowienia<br />
œwiadcz¹ce o wykorzystywaniu pozycji monopolistycznej,<br />
w 11 nie dotrzymywano 14-dniowego terminu<br />
udzielenia odpowiedzi na reklamacjê w sprawach<br />
op³at. Ponadto kontrolowane spó³ki ogranicza³y siê do<br />
monitorowania poziomu napiêcia. Pozosta³e parametry<br />
jakoœciowe energii elektrycznej, takie jak np. czêstotliwoœæ<br />
i jej odchylenia, nie by³y na bie¿¹co kontrolowane.<br />
Parametrów jakoœciowych dostaw i obs³ugi odbiorców<br />
nie kontrolowa³ w sposób w³aœciwy równie¿ prezes<br />
Urzêdu Regulacji Energetyki. Urz¹d prowadzi³<br />
kontrole drog¹ korespondencyjn¹, najczêœciej na wniosek<br />
z zewn¹trz. Zdaniem <strong>NIK</strong>, kontrole takie, zw³aszcza<br />
standardów obs³ugi odbiorców, s¹ konieczne,<br />
bowiem klienci nie zawsze maj¹ zdolnoœæ samodzielnej<br />
oceny jakoœci dostaw oraz mo¿liwoœæ dochodzenia<br />
roszczeñ.<br />
Stwierdzono, ¿e nie poprawi³a siê wspó³praca zak³adów<br />
energetycznych z w³adzami samorz¹dowymi<br />
przy uzgadnianiu planów rozwoju, maj¹cych zabezpieczyæ<br />
przysz³e potrzeby odbiorców na terenie gmin.<br />
Na problem ten Izba zwraca³a uwagê ju¿ w 2000 r.,<br />
wniosek o podjêcie niezbêdnych dzia³añ sformu³owa-<br />
³a równie¿ w 2002 r. <strong>NIK</strong> z aprobat¹ przyjê³a dzia³ania<br />
prezesa URE, który w tej sytuacji wymaga³ od<br />
przedsiêbiorstw energetycznych sporz¹dzania w³asnych<br />
planów rozwoju, co umo¿liwi³o organom samorz¹dów<br />
województw zapoznanie siê z projektowanymi<br />
przedsiêwziêciami inwestycyjnymi.<br />
<strong>NIK</strong> jako niefortunne oceni³a przyzwolenie prezesa<br />
URE na zaliczanie przez spó³ki do kosztów uzasadnionych,<br />
na podstawie których kalkuluje siê taryfê<br />
na energiê elektryczn¹, bonifikat w cenie energii z tytu³u<br />
tzw. taryfy pracowniczej, stanowi¹cej bran¿owy<br />
przywilej pozap³acowy. W opinii <strong>NIK</strong> nie ma podstaw<br />
prawnych do pokrywania kosztów takich bonifikat<br />
przez ogó³ odbiorców. Izba, odnotowuj¹c deklaracjê<br />
prezesa URE o zaprzestaniu wspomnianej praktyki,<br />
wyrazi³a jednoczeœnie pogl¹d, i¿ istnieje koniecznoœæ<br />
generalnego rozwi¹zania problemu przenoszenia na<br />
konsumentów kosztów gratyfikacji i przywilejów ustanawianych<br />
uk³adami zbiorowymi pracy.<br />
4.<br />
217
Change language