TARJUMA AND TAFSIER QURAN BY KUSHKAKI AND SALJUQI CONTENTS

﴿١١٣﴾ م ا ك ان لِلنَّبِيِّ‏ و الَّذِين ا م نُوا اَن ي سْ‏ ت غْفِرُوا لِلْمُشْ‏ رِكِين و ل وْ‏ ك انُوا اُولِي قُرْب ىَٰ‏ مِن ب عْدِ‏ م ا تب يَّن
ل هُمْ‏ اَنَّهُمْ‏ اَصْ‏ ح ابُ‏ الْج حِ‏ ي ‏ِم
برای پيامبر و مسلمانان ‏)سزاوار(‏ نيست كه برای مشركان،‏ اگرچه خویشاوندان شان هم باشند،‏ آمرزش بخواهند،‏
بعد از آنکه برای شان روشن شود كه ایشان اهل دوزخ اند.‏
﴾١١٤﴿
ۛ مِنْهُ‏
و م ا ك ان اسْ‏ تِغْف ارُ‏ ا ‏ِبْر اهِيم لِاَبِيهِ‏ ا ‏ِلَّا ع ن مَّوْعِد ةٍ‏ و ع د ه ا
ا ‏ِنَّ‏ ا ‏ِبْر اهِيم ل اَوَّاهٌ‏ ح لِيمٌ‏
ا ‏ِيَّاهُ‏ ف ل مَّا ت ب يَّن ل هُ‏ اَنَّهُ‏ ع دُوٌّ‏ لِّلَّهِ‏ ت ب رَّاَ‏
و آمرزش خواهىِ‏ ابراهيم برای پدرش صورت نگرفت مگر به اساس وعده ای كه به او كرده بود.‏ چون به ابراهيم
روشن شد كه پدرش دشمن خداست،‏ از او بيزاری جست.‏ حقا كه ابراهيم بسيار نرمدل ‏)و(‏ بردبار بود.‏
﴾١١٥﴿
ع لِيمٌ‏
و م ا ك ان اللَّهُ‏ لِيُضِلَّ‏ ق وْمًا ب عْد ا ‏ِذْ‏ ه د اهُمْ‏ ح تَّىَٰ‏ يُب يِّن ل هُم مَّا ي تَّقُون
ا ‏ِنَّ‏ اللَّه بِكُلِّ‏ ش يْ‏ ءٍ‏ ۛ
چنان نبوده كه خداوند قومى را گمراه سازد بعد از آنکه آنرا رهياب گردانيده است،‏ مگر آنکه به ایشان چيزی را
كه باید از آن پرهيز كنند بيان كند.‏ حقا كه خداوند بهمه چيز دانا است.‏
﴾١١٦﴿
و ل ا ن صِيرٍ‏
ا ‏ِنَّ‏ اللَّه ل هُ‏ مُلْكُ‏ السَّ‏ م او اتِ‏ و الْاَرْضِ‏
ۛ يُحْيِي و يُمِيتُ‏ ۛ
و م ا ل كُم مِّن دُونِ‏ اللَّهِ‏ مِن و لِيٍّ‏
حقا كه پادشاهى آسمانها و زمين از آن خداوند است،‏ ‏)او(‏ زنده ميگرداند و مى ميراند،‏ و برای شما جز خدا هيچ
كارساز و مددگاری نيست.‏
﴾١١٧﴿
ك اد
لَّق د تَّاب اللَّهُ‏ ع ل ى النَّبِيِّ‏ و الْمُه اجِ‏ رِين و الْاَنص ارِ‏ الَّذِين اتَّب عُوهُ‏ فِي س اع ةِ‏ الْعُسْ‏ ر ةِ‏ مِن ب عْدِ‏ م ا
ي زِيغُ‏ قُلُوبُ‏ ف رِيقٍ‏ مِّنْهُمْ‏ ثُمَّ‏ ت اب ع ل يْهِ‏ ‏ْم
ۛ
ا ‏ِنَّهُ‏ بِهِمْ‏ ر ءُوفٌ‏ رَّحِ‏ يمٌ‏
بيگمان خداوند رحمت خویش را شامل حال پيامبر،‏ مهاجرین و انصار
-
كه در لحظاتى دشوار ‏)غزوه تبوک(‏ از
پيامبر پيروی كردند – نمود،‏ بعد از اینکه نزدیک بود دلهای عده ای از ایشان منحرف شود،‏ سپس ایشان را
شامل رحمت ‏)خویش(‏ ساخت.‏ بيگمان او به ایشان رؤوف ‏)و(‏ مهربان است.‏
﴾١١٨﴿
و ع ل ى الثَّل اث ةِ‏ الَّذِين خُلِّفُوا ح تَّىَٰ‏ ا ‏ِذ ا ض اق تْ‏ ع ل يْهِمُ‏ الْاَرْضُ‏ بِم ا ر حُب تْ‏ و ض اق تْ‏ عل يْهِ‏ ‏ْم
اَنفُسُ‏ هُمْ‏ و ظ نُّوا اَن لَّا م لْج اَ‏ مِن اللَّهِ‏ ا ‏ِلَّا ا ‏ِل يْهِ‏ ثُمَّ‏ ت اب ع ل يْهِمْ‏ لِي تُوبُوا
ۛ
ا ‏ِنَّ‏ اللَّه هُو التَّوَّابُ‏ الرَّحِ‏ يمُ‏
و ‏)نيز(‏ برای سه نفریکه ‏)در قبول توبه(‏ به عقب گذاشته شده بودند،‏ تا اینکه زمين با فراخى آن بر ایشان تنگ
شد و وجود خود شان بر آنها گرانى ميکرد،‏ و یقين داشتند كه از خدا هيچ پناهگاهى جز بسوی او ‏)تعالى و