TARJUMA AND TAFSIER QURAN BY KUSHKAKI AND SALJUQI CONTENTS

﴿٤٦﴾ و مِنْ‏ ا ي اتِهِ‏ اَن يُرْسِ‏ ل الرِّي اح مُب شِّر اتٍ‏ و لِيُذِيق كُم مِّن رَّحْم تِهِ‏ و لِت جْرِي الْفُلْكُ‏ بِاَمْرِهِ‏ و لِت بْت غُوا مِن
ف ضْ‏ لِهِ‏ و ل ع لَّكُمْ‏ ت شْ‏ كُرُون
و از نشانه های او اینست كه بادها را بحيث مژده دهنده ميفرستد،‏ تا شما را از فضل و مرحمت خویش بچشاند،‏ و
تا كشتى ها به حکم او براه افتند،‏ و تا شما چيزی از فضل او را بجویيد ‏)یعنى در جستجوی روزی حالل شوید(،‏
و تا باشد كه سپاسگزاری نمایيد.‏
﴾٤٧﴿
و ل ق دْ‏ اَرْس لْن ا مِن ق بْلِك رُسُ‏ لًا ا ‏ِل ىَٰ‏ ق وْمِهِمْ‏ ف ج اءُوهُم بِالْب يِّن اتِ‏ ف انت ق مْن ا مِن الَّذِين
اَجْر مُوا
‏ۛو ك ان ح قًّا ع ل يْن ا ن صْ‏ رُ‏ الْمُؤْمِنِين
﴾٤٨﴿
بيگمان پيش از تو پيامبرانى را بسوی قوم شان فرستادیم،‏ پس ایشان به قوم خویش معجزه هایى آوردند،‏ و درین
حال از كسانيکه مرتکب جرم شدند انتقام گرفتيم.‏ و بر ماست ‏)كه به(‏ مددگاری مسلمانان ‏)برسيم(.‏
اللَّهُ‏ الَّذِي يُرْسِ‏ لُ‏ الرِّي اح ف تُثِيرُ‏ س ح ابًا ف ي بْسُ‏ طُهُ‏ فِي السَّ‏ م اءِ‏ ك يْف ي ش اءُ‏ و ي جْع لُهُ‏ كِس فًا ف ت ر ى
الْو دْق ي خْ‏ رُجُ‏ مِنْ‏ خِ‏ ل الِهِ‏ ۛ
ف ا ‏ِذ ا اَص اب بِهِ‏ م ن ي ش اءُ‏ مِنْ‏ عِب ادِهِ‏ ا ‏ِذ ا هُمْ‏ ي سْ‏ ت بْشِ‏ رُون
﴾٤٩﴿
خداوند ذاتيست كه بادها را ميفرستد،‏ سپس ابرهایى را برمىانگيزد،‏ و درین حالت آنها را در آسمان به هر گونه
ایکه بخواهد گسترش ميدهد،‏ و پارچه پارچه ميسازد.‏ پس قطرات باران را مى بينى كه از ميان آن بيرون مى
آیند،‏ و درین حالت به هركه از بندگان خود بخواهد آنرا ميرساند.‏ و ایشان ‏)همينکه قطرات باران بر ایشان باریدن
ميگيرد(‏ ناگهان شادمان ميشوند.‏
و ا ‏ِن ك انُوا مِن ق بْلِ‏ اَن يُن زَّل ع ل يْهِم مِّن ق بْلِهِ‏ ل مُبْلِسِ‏ ين
ۛ
هرچند قبالً‏ پيش ازین كه بر ایشان ‏)باران(‏ فرود آید نااميد بودند.‏
﴾٥٠﴿
ف انظُرْ‏ ا ‏ِل ىَٰ‏ ا ث ارِ‏ ر حْم تِ‏ اللَّهِ‏ ك يْف يُحْيِي الْاَرْض ب عْد م وْ‏ تِه ا
ا ‏ِنَّ‏ ذ ‏َٰلِك ل مُحْيِي
الْم وْت ىَٰ‏ ‏ۛو هُو ع ل ىَٰ‏ كُلِّ‏ ش يْ‏ ءٍ‏ ق دِيرٌ‏
سپس به آثار رحمت خدا نظر بينداز ‏)كه(‏ چگونه زمين را بعد از پژمردگى آن زنده ميگرداند ‏)یعنى سرسبز
ميسازد(.‏ واقعاً‏ همين ‏)آفریدگار(‏ است كه زنده گردانندۀ مردگان است،‏ و او بر همه چيزها قدرت دارد.‏
﴾٥١﴿
و ل ئِنْ‏ اَرْس لْن ا رِيحًا ف ر اَوْهُ‏ مُصْ‏ ف رًّا لَّظ لُّوا مِن ب عْدِهِ‏ ي كْفُرُون
و اگر بادی را بفرستيم كه ‏)به سبب(‏ آن ‏)كشت(‏ شانرا زرد شده ببينند،‏ البته بعد از آن ‏)از همه نعمتهای
پيشين(‏ ناسپاس ميشوند.‏
﴾٥٢﴿
ف ا ‏ِنَّك ل ا تُسْ‏ مِعُ‏ الْم وْت ىَٰ‏ و ل ا تُسْ‏ مِعُ‏ الصُّ‏ مَّ‏ الدُّع اء ا ‏ِذا و لَّوْا مُدْبِرِين
پس بيگمان تو مردگانرا شنوانده نميتوانى.‏ نه ‏)هم(‏ به كران - چون پشت برگردانند - صدایى را شنوانده ميتوانى.‏